21/2023
Biograficzny portret Felicji Kruszewskiej wraz z opracowaniem wybranej twórczości - poezji, prozy i dramatu - to wydawnictwo absolutnie monumentalne.
Blisko osiemset stron wypełnionych opowieścią o zaginionym świecie przedwojennych Kresów, skorelowaną z utworami bohaterki, wzbogaconą o nader obfitą dokumentację zdjęciową - to owoc tytanicznej pracy Autorki.

Felicja Kruszewska to kolejna postać ważna dla polskiej kultury, jaką nie tylko przybliża, ale wręcz odkrywa przed czytelnikiem Izolda Kiec.
Na próżno szukać Kruszewskiej w szkolnej dydaktyce, w programie zajęć akademickich (jeśli jej nazwisko pojawia się na wykładach z dwudziestolecia -
to pewnie tylko w ramach wyliczenia literatów z danego okresu). Nie sposób znaleźć wydań poezji czy prozy Kruszewskiej na księgarskich półkach, a pytanie o nią księgarzy powoduje co najwyżej uniesienie brwi. Nieobecna jest we współczesnych mediach: nie jest bohaterką audycji, filmów dokumentalnych, nie sięgają po jej teksty artyści estrady.
W tym kontekście: publikacja Instytutu Kultury Popularnej stanowi swoiste literackie "odkrycie archeologiczne", a dzięki Izoldzie Kiec Felicja Kruszewska może pod strzechy nie trafi, ale zawita do bibliotek, będzie tematem audycji, wykładów i spotkań autorskich. A i powstały piosenki do tekstów Kruszewskiej, na razie dwie - ale kto wie, może będzie więcej :)

Twórczość literacką Kruszewskiej można odbierać i przyjmować różnie, różnie oceniali ją już współcześni jej odbiorcy. Kompilacje takie, stanowiące kondensację dorobku danego artysty, należy czytać niespiesznie, właściwie - bardziej przeżywać niż czytać, zwłaszcza lirykę.
Dla mnie osobiście - najpiękniejsza część tej książki to opowieść o dzieciństwie, opisywanym zarówno przez samą Poetkę, jak i objaśnianym przez Autorkę publikacji.
Bez wątpienia to moje lekturowe upodobanie wiąże się z osobistymi doświadczeniami i jest wynikiem moich własnych przeżyć.
Sam wychowałem się bowiem na arkadyjskiej wsi, sielskiej i anielskiej, i odnoszę wrażenie, że minęło od tamtego czasu całe sto lat...
Z wielkim wzruszeniem czytałem zatem opowieści o ogrodach i ogródkach, o lesie, o zwierzętach - o świecie przyrody, w którym nurzało się dzieciństwo Kruszewskiej i jej rodziny. Rozdziały temu poświęcone stawały się niejako mą własną autobiograficzną opowieścią.
A później owa sielankowość okazała się swoistym kontrapunktem, niczym w scenariuszu filmowym - stanowiła preludium do dramatycznych wydarzeń, jakie stały się udziałem rodziny Kruszewskich i które zmieniły na zawsze obraz świata: rewolucja w Rosji, pierwsza wojna światowa, odzyskanie niepodległości, wojna polsko bolszewicka.
I ta ostateczna dla Felicji Kruszewskiej apokalipsa drugiej wojny światowej, która unicestwiła samą Poetkę, jak i sporą część jej twórczości zatraconą w wojennej zawierusze.

Wielkim walorem tej publikacji jest, wspomniana już wyżej, skorelowana z tekstem właściwym dokumentacja.
Rodzinne i portretowe fotografie, artykuły prasowe, listy, afisze - plon poszukiwań Autorki w archiwach państwowych i zbiorach prywatnych. Wszystko to uzupełnia i wzbogaca lekturę, pogłębia kontekst, ale także działa na wyobraźnię, pomaga "ustawić" elementy układanki, na która składają się rozdziały i akapity poświęcone życiu Poetki oraz Jej utwory literackie.

Nie wiem, na ile "Pisane wiatrem na skórze" wpłyną na recepcję i pamięć o Kruszewskiej, ale Autorka może mieć satysfakcję, że w tej mierze uczyniła wszystko, co tylko możliwe.
Dzięki Izoldzie Kiec szczeliny istnienia i szmery codzienności Felicji Kruszewskiej mają możliwość zarezonować wzruszeniem wśród współczesnych wrażliwców.

21/2023
Biograficzny portret Felicji Kruszewskiej wraz z opracowaniem wybranej twórczości - poezji, prozy i dramatu - to wydawnictwo absolutnie monumentalne.
Blisko osiemset stron wypełnionych opowieścią o zaginionym świecie przedwojennych Kresów, skorelowaną z utworami bohaterki, wzbogaconą o nader obfitą dokumentację zdjęciową - to owoc tytanicznej pracy...