Dzień dobry Kochani,
Z jaką książką rozpoczynacie tydzień?
Ja potrzebuję chwili, przed następną lekturą… bo jeszcze rozmyślam o książce „Felicja Kruszewska. Pisane wiatrem na skórze. Utwory wybrane z biografią w tle”. To wnikliwy portret zapomnianej Poetki, która mimo swych zasług… dla świata kultury jest niewidoczna, nie funkcjonuje w dyskusjach o literaturze. Teksty Kruszewskiej zostały przysypane gruzem niepamięci. Jednak dzięki Izoldzie Kiec pojawił się promyk nadziei na ocalenie.
„Felicja Kruszewska była nieśmiała i milcząca. Pragnęła przezroczystości.
Ten jeden wszakże raz w książce, w której moim przywilejem jest reprezentowanie nieobecnej, nie podążę za głosem poetki, choć bliska mi jest jej postawa, zrozumiałe próby ucieczki. Wiele lat bowiem poprzez lekturę słów mojej bohaterki, wiele miesięcy w przeszukiwaniu zasobów bibliotek i archiwów, wydobywałam portret pisarki z zakurzonej ramy, z szarości, milczenia, nieśmiałości. By pozbawić go etykiety zapomnienia.”
Mnie oczarowało pióro Poetki.
Opowieść Kruszewskiej o dzieciństwie to jak wejście do innego świata… świata subtelnych zachwytów, wspólnoty z przyrodą, niecodziennej codzienności, nienazwanych doznań i emocji. Z kart tej części książki wyziera niesamowita delikatność, zwiewność, ulotność. Czas sielanki niestety mija, nadciągają ciemne chmury… rewolucja w Rosji, pierwsza wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka i II wojna światowa. „Strata – jest w gruncie rzeczy prawdziwą bohaterką wspomnień Felicji Kruszewskiej. Jej pisarski wysiłek skupia się na tym, by wpisana w melancholijną świadomość figura nicości nie pochłonęła całkowicie jej błękitnego świata, by pozostał nienaruszony i choć na poziomie słów nie rozsypał się doszczętnie w szczelinach żalu.”
„Felicja Kruszewska. Pisane wiatrem na skórze. Utwory wybrane z biografią w tle” to niesamowity obraz wielkiej miłości do świata, lekcja uważności, „wyławiania szeptów, krzyków, zgrzytów i poruszeń, gładzenie powierzchni rzeczywistości i zatapiania palców w gęstości materii, aż do pełnego wzajemnego zanurzenia”.
Gorąco polecam lekturę książki, gdyż to ważny głos wyłaniający z zapomnienia postać pokrytą milczeniem. Na uwagę zasługuje perfekcyjne dopracowanie tekstu, niesamowita dokumentacja zdjęciowa, rzetelny obraz przedwojennych Kresów, biografia napisana językiem niezwykłym, poetyckim, przepięknym.
Miałam wrażenie, że Izolda Kiec szepcze o Felicji Kruszewskiej z delikatnością adekwatną do delikatności wyłaniającej się z twórczości Kruszewskiej.
Wielkie słowa uznania. Gorąco polecam lekturę wszystkim wrażliwym duszyczkom.
We współpracy z Instytutem Kultury Popularnej.

Dzień dobry Kochani,
Z jaką książką rozpoczynacie tydzień?
Ja potrzebuję chwili, przed następną lekturą… bo jeszcze rozmyślam o książce „Felicja Kruszewska. Pisane wiatrem na skórze. Utwory wybrane z biografią w tle”. To wnikliwy portret zapomnianej Poetki, która mimo swych zasług… dla świata kultury jest niewidoczna, nie funkcjonuje w dyskusjach o literaturze. Teksty...

21/2023
Biograficzny portret Felicji Kruszewskiej wraz z opracowaniem wybranej twórczości - poezji, prozy i dramatu - to wydawnictwo absolutnie monumentalne.
Blisko osiemset stron wypełnionych opowieścią o zaginionym świecie przedwojennych Kresów, skorelowaną z utworami bohaterki, wzbogaconą o nader obfitą dokumentację zdjęciową - to owoc tytanicznej pracy Autorki.

Felicja Kruszewska to kolejna postać ważna dla polskiej kultury, jaką nie tylko przybliża, ale wręcz odkrywa przed czytelnikiem Izolda Kiec.
Na próżno szukać Kruszewskiej w szkolnej dydaktyce, w programie zajęć akademickich (jeśli jej nazwisko pojawia się na wykładach z dwudziestolecia -
to pewnie tylko w ramach wyliczenia literatów z danego okresu). Nie sposób znaleźć wydań poezji czy prozy Kruszewskiej na księgarskich półkach, a pytanie o nią księgarzy powoduje co najwyżej uniesienie brwi. Nieobecna jest we współczesnych mediach: nie jest bohaterką audycji, filmów dokumentalnych, nie sięgają po jej teksty artyści estrady.
W tym kontekście: publikacja Instytutu Kultury Popularnej stanowi swoiste literackie "odkrycie archeologiczne", a dzięki Izoldzie Kiec Felicja Kruszewska może pod strzechy nie trafi, ale zawita do bibliotek, będzie tematem audycji, wykładów i spotkań autorskich. A i powstały piosenki do tekstów Kruszewskiej, na razie dwie - ale kto wie, może będzie więcej :)

Twórczość literacką Kruszewskiej można odbierać i przyjmować różnie, różnie oceniali ją już współcześni jej odbiorcy. Kompilacje takie, stanowiące kondensację dorobku danego artysty, należy czytać niespiesznie, właściwie - bardziej przeżywać niż czytać, zwłaszcza lirykę.
Dla mnie osobiście - najpiękniejsza część tej książki to opowieść o dzieciństwie, opisywanym zarówno przez samą Poetkę, jak i objaśnianym przez Autorkę publikacji.
Bez wątpienia to moje lekturowe upodobanie wiąże się z osobistymi doświadczeniami i jest wynikiem moich własnych przeżyć.
Sam wychowałem się bowiem na arkadyjskiej wsi, sielskiej i anielskiej, i odnoszę wrażenie, że minęło od tamtego czasu całe sto lat...
Z wielkim wzruszeniem czytałem zatem opowieści o ogrodach i ogródkach, o lesie, o zwierzętach - o świecie przyrody, w którym nurzało się dzieciństwo Kruszewskiej i jej rodziny. Rozdziały temu poświęcone stawały się niejako mą własną autobiograficzną opowieścią.
A później owa sielankowość okazała się swoistym kontrapunktem, niczym w scenariuszu filmowym - stanowiła preludium do dramatycznych wydarzeń, jakie stały się udziałem rodziny Kruszewskich i które zmieniły na zawsze obraz świata: rewolucja w Rosji, pierwsza wojna światowa, odzyskanie niepodległości, wojna polsko bolszewicka.
I ta ostateczna dla Felicji Kruszewskiej apokalipsa drugiej wojny światowej, która unicestwiła samą Poetkę, jak i sporą część jej twórczości zatraconą w wojennej zawierusze.

Wielkim walorem tej publikacji jest, wspomniana już wyżej, skorelowana z tekstem właściwym dokumentacja.
Rodzinne i portretowe fotografie, artykuły prasowe, listy, afisze - plon poszukiwań Autorki w archiwach państwowych i zbiorach prywatnych. Wszystko to uzupełnia i wzbogaca lekturę, pogłębia kontekst, ale także działa na wyobraźnię, pomaga "ustawić" elementy układanki, na która składają się rozdziały i akapity poświęcone życiu Poetki oraz Jej utwory literackie.

Nie wiem, na ile "Pisane wiatrem na skórze" wpłyną na recepcję i pamięć o Kruszewskiej, ale Autorka może mieć satysfakcję, że w tej mierze uczyniła wszystko, co tylko możliwe.
Dzięki Izoldzie Kiec szczeliny istnienia i szmery codzienności Felicji Kruszewskiej mają możliwość zarezonować wzruszeniem wśród współczesnych wrażliwców.

21/2023
Biograficzny portret Felicji Kruszewskiej wraz z opracowaniem wybranej twórczości - poezji, prozy i dramatu - to wydawnictwo absolutnie monumentalne.
Blisko osiemset stron wypełnionych opowieścią o zaginionym świecie przedwojennych Kresów, skorelowaną z utworami bohaterki, wzbogaconą o nader obfitą dokumentację zdjęciową - to owoc tytanicznej pracy...