Pierwszy mój kontakt z "Projektem Egoistką" był na fejsbooku,
kiedy to przypadkiem trafiłam na profil Dagmary. Polubiłam,
bo wydawało mi się, że ciekawe rzeczy tam pisze i udostępnia.
Później, czasami miałam wrażenie, że "robi się"na celebrytkę
i średnio mi to do niej pasowało, ale starałam się nie oceniać,
nie odlajkowałam profilu z tak błahych obserwacji
(niektórzy tak robili). W każdym razie kojarzyłam osobę i to, co robi.

Książka zawiera sporo informacji na temat różnego rodzaju publikacji,
które warto przeczytać. Pojawiają się przemyślenia na duchowe tematy,
a także anegdoty z życia wzięte. Myślę, że może być ciekawym
wprowadzeniem do terapii, zapoznaniem z różnymi mechanizmami itd.
Nie traktowałabym jej jednak jako zamiennika prawdziwej terapii. Sporo
tematów jest jedynie delikatnie nakreślonych. Poza tym, należy mieć
na uwadze, że w pewnej mierze opiera się na przekazach religijnych, w tym
związanych z buddyzmem.

Pierwszy mój kontakt z "Projektem Egoistką" był na fejsbooku,
kiedy to przypadkiem trafiłam na profil Dagmary. Polubiłam,
bo wydawało mi się, że ciekawe rzeczy tam pisze i udostępnia.
Później, czasami miałam wrażenie, że "robi się"na celebrytkę
i średnio mi to do niej pasowało, ale starałam się nie oceniać,
nie odlajkowałam profilu z tak błahych obserwacji
(niektórzy...