Wampiry są wszędzie. Naprawdę, to nie żart. Wejdźcie do jakiejkolwiek księgarni. One naprawdę ostatnimi czasy opanowały rynek wydawniczy, patrzą na nas z okładek tak wielu książek, że śmiem stwierdzić, iż weszły do kanonu lektur obowiązkowych, bestsellerów, które czytają nawet zwykle nieczytający. Wszystko zaczęło się od Zmierzchu, wampiromania opanowała skutecznie świat. I choć troszeczkę mamy już dosyć tej tematyki, to każda z nas lubi lekkie, poprawiające nastrój książki o wampirach, a jeśli do tego jeszcze wampir jest przystojny i zakochuje się w ziemskiej dziewczynie, mamy przepis na romans XX wieku. Każda z nas ma doświadczenie z literaturą „wampirzą”, dzielimy się tylko na te, które się do tego przyznają lub nie.

Dziedzictwo Agwatronu to nasza rodzima wampirza opowieść, niczym nie ustępująca zachodnim wersjom. Fabuła jest przewidywalna: bohaterką jest Emma, 15-letnia, skromna i troszkę zakompleksiona dziewczyna. Za sprawą nieszczęśliwego splotu wydarzeń jakim jest uratowanie nietoperza, trafia do krainy zwanej Agwatronem. Spotkamy tam znakomitą plejadę znanych i lubianych potworów: czarownice, syreny-(także w męskim wydaniu), trolle i oczywiście przystojnego wampira.
Pobyt Emmy w Agwartonie zbiega się niefortunnie z przygotowaniami krainy to 500. rocznicy zaginięcia malutkiej córki króla Langerto Grada. Dziewczyna musi jak najszybciej wydostać się z krainy, a do tego niezbędny jest magiczny proszek. Wraz z zapoznanymi „przyjaciółmi” czarownicą, syrenem(przecież to mężczyzna!) i oczywiście wampirem Dymitrem wyrusza do zamku. Po drodze czeka ją wiele niebezpieczeństw, jako że może stać się smacznym kąskiem dla wygłodniałych wampirów. Jednak na straży jej życia stoi szlachetny Dymitr, a Emma także nie pozostaje wobec niego obojętna. Kiedy już pojawią się na zamku, akcja nieoczekiwanie zmieni obrót...

Książkę czyta się przyjemnie i szybko. Moją uwagę zwrócił prosty, nieskomplikowany język, jednak dowiedziałam się, że autorka tworzyła książkę mając 16 lat, więc dla mnie to wszystko wyjaśnia i aż tak bardzo mi tutaj nie przeszkadza, wszak to książka lekka, do czytania dla relaksu, a nie do katowania się wzniosłymi myślami.

Fabuła jest przewidywalna, lekko trywialna, a bohaterowie także nie mają zbyt głębokiego rysu psychologicznego, czasem zachowują się nadzwyczaj głupio , ale to cecha stała wszystkich książek o wampirach, nie można tutaj wymyślić niczego głębszego. Wątek miłości wampira i ludzkiej dziewczyny jest trochę oklepany, ale cóż. Przecież wszyscy lubią love story. Jeśli komuś podobał się Zmierzch, warto sięgnąć także i po tę rodzimą pozycję, bo nie widzę różnicy między bestsellerem zachodnim, a „Dziedzictwem Agwatronu”. Ja mimo wszystko mam już dość wampirów. Przynajmniej na jakiś czas. One naprawdę są wszędzie.

Wampiry są wszędzie. Naprawdę, to nie żart. Wejdźcie do jakiejkolwiek księgarni. One naprawdę ostatnimi czasy opanowały rynek wydawniczy, patrzą na nas z okładek tak wielu książek, że śmiem stwierdzić, iż weszły do kanonu lektur obowiązkowych, bestsellerów, które czytają nawet zwykle nieczytający. Wszystko zaczęło się od Zmierzchu, wampiromania opanowała skutecznie świat. I...