Akcja książki dzieje się w Wigilię. W Zielonej Górze ktoś w wymyślny sposób morduje kolejne osoby. Sprawca wie o nich zatrważająco dużo. Nic dziwnego. W końcu przygotowywał się do tego dwanaście lat.

"To bę­dzie dwa­na­ście wy­mie­rzo­nych kar jak dwa­na­ście wi­gi­lij­nych po­traw."

W ogólnym rozrachunku książka mi się podobała, ale początkowo planowałam wystawić inną, znacznie słabszą opinię. Powieść podzielona jest na dwie części. W trakcie czytania pierwszej miałam sporo zarzutów. Historia jest ukazana naprzemiennie z perspektywy kolejnej ofiary, którą właśnie ktoś postanowił zabić w imię zemsty i śledczych. Ci drudzy z racji Wigilii mieli braki kadrowe, dlatego na miejscu zbrodni pojawiał się zawsze komisarz Ryszard Kmita, sierżant Andrzej Eliasz i na własne życzenie prokurator Gerard Śliwiński. Taki sposób narracji wprowadzał pewną monotonię: morderstwo — śledztwo — morderstwo — śledztwo etc. I tak ta przeplatanka trwała bez zbędnych wzlotów akcji. Poczynania policji też budziły sporo wątpliwości. Były oparte na domysłach jak powtarzalność spotykania na miejscu zbrodni tych samych osób, co automatycznie powodowało, że stawali się podejrzani, jak i absencja innych budziła takowe podejrzenia. Domysłami, a nie dowodami, były buty jednego z nich, które powinny być mokre od śniegu, a nie były. Czułam się, jakby autorka prowadziła mnie jak małe dziecko drogą swojego zamysłu i pokazywała palcem: o, spójrz, drogi czytelniku, trup, a tu poszlaka. Przez te usilne zabiegi kierowania podejrzeń na kolejnych bohaterów, a następnie wykluczania ich z kręgu podejrzanych, domyślałam się, że winna jest osoba, która ani razu do tego kręgu nie trafiła.
Druga część zupełnie zmieniła optykę. Autorka naprawdę mnie zaskoczyła. Oczywiście, nie zdradzę, czy sprawca znalazł się w gronie podejrzanych, czy nie, ale sprawa nie była aż tak oczywista i banalna, jak mi się wydawało.
Powieść chwyciła mnie też za serce, gdy bliska osoba jednej z ofiar żegnała się z ukochaną osobą. Nie jestem wrażliwym czytelnikiem, więc takie emocje rzadko mi towarzyszą. Za to, że autorce się to udało, podnoszę ocenę o jedną gwiazdkę.

"Dwunasty" to trzymający w napięciu thriller, który w moim odczuciu nie pasuje do książek "świątecznych".

Akcja książki dzieje się w Wigilię. W Zielonej Górze ktoś w wymyślny sposób morduje kolejne osoby. Sprawca wie o nich zatrważająco dużo. Nic dziwnego. W końcu przygotowywał się do tego dwanaście lat.

"To bę­dzie dwa­na­ście wy­mie­rzo­nych kar jak dwa­na­ście wi­gi­lij­nych po­traw."

W ogólnym rozrachunku książka mi się podobała, ale początkowo planowałam wystawić inną,...