Książka, którą otrzymałam od przyjaciółki w prezencie (czyli nie był to mój wybór) ze względu na moje „uwielbienie” Francji i wszelkiej francuszczyzny. Jednak na początku trochę odwlekałam moment sięgnięcia po nią. Jak płachta na byka działają na mnie „MODNE” rzeczy, a to, jak się dowiedziałam był bestseller we Francji z dobrymi recenzjami, „achami” i ochami”… Do tego jak się okazało autorka była ex-położną, która napisała książkę. Po dwóch pozycjach napisanych przez leśnika oraz kurę domową średnio miałam ochotę na kolejne wywody domorosłych pisarzy, których warsztat pisarski ma wiele do życzenia. Nadal uważam, że nie każdy musi pisać książki... Jednak w tym przypadku „niezawodowa” pisarka okazała się wyjątkiem potwierdzającym regułę i przemiłym zaskoczeniem!

Agnes Ledig ma bardzo lekkie pióro, ciepły, a chwilami bardzo dowcipny język, nienachlany i przystępny styl – to wszystko sprawiło, że jej książkę czytało się wyjątkowo przyjemnie. Wręcz nie mogłam się od niej oderwać (przeczytana w 2 dni).

Do tego sama historia głównych bohaterów (których czytelnik od pierwszej chwili darzy wielką sympatią) mogłoby się wydawać niektórym, że na nazbyt banalna – ale przy tym wszystkim jednak taka pozytywna i na szczęście z happy Endem! Chociaż momentów wzruszających i szarpiących za serce nie brakowało. Przy czytaniu polecam zapas chusteczek!

Zdecydowanie warto przeczytać „Dwie sekundy przed cudem”, ponieważ jest to bardzo emocjonalna i melancholijna pozycja. Pozwala uświadomić nam – lub raczej przypomnieć, że należy w każdym momencie życia docenić i cieszyć się nawet z tych najmniejszych ziarenek szczęścia. Banał? Ale jakże prawdziwy. No i pamiętajmy, że po każdej, nawet najstraszniejszej nawałnicy wychodzi słońce, mimo iż czasem trudno nam w to uwierzyć.

Książka, którą otrzymałam od przyjaciółki w prezencie (czyli nie był to mój wybór) ze względu na moje „uwielbienie” Francji i wszelkiej francuszczyzny. Jednak na początku trochę odwlekałam moment sięgnięcia po nią. Jak płachta na byka działają na mnie „MODNE” rzeczy, a to, jak się dowiedziałam był bestseller we Francji z dobrymi recenzjami, „achami” i ochami”… Do tego jak...