Wyłuskana do lektury przypadkiem w bibliotece, gdyż szukałam książki z literatury obyczajowej hiszpańskiej autorki/autora. Do wyboru tej pozycji skłoniły mnie bowiem dwie akcje - hiszpański tydzień Natalii @kursywa i czytanie obyczajówek Karoliny z kanału bookyinsyle

Skradzione godziny cechuje się dosyć częstymi uproszczeniami, przyspieszeniami, całkiem sporo tu banału, ale paradoksalnie jest to zmiksowane w takich proporcjach że czytało się naprawdę dobrze. Nie zmęczyła mnie ta lektura, nie zirytowała mimo jej wad. Na 250 stronach dzieje się naprawdę dużo, nie ma tu wielkiego epickiego rozmachu ale jednocześnie można przyznać autorce że widać tu jakiś pomysł na fabułę. Na tyle ciekawy, że z ochotą przewracałam kartki. Bohaterowie nawet jeśli nakreśleni dosyć prosto jakby odcięci od matrycy to mimo to są dosyć wyraziści. Plus za nawiązania do wątków historycznych i zwyczajów w Hiszpanii - osadza to akcję w konkretnej rzeczywistości

Myślę że jak ktoś lubi takie krótkie, obyczajowe książki to jest szansa, że będzie zadowolony z lektury. Mogę polecić

Wyłuskana do lektury przypadkiem w bibliotece, gdyż szukałam książki z literatury obyczajowej hiszpańskiej autorki/autora. Do wyboru tej pozycji skłoniły mnie bowiem dwie akcje - hiszpański tydzień Natalii @kursywa i czytanie obyczajówek Karoliny z kanału bookyinsyle

Skradzione godziny cechuje się dosyć częstymi uproszczeniami, przyspieszeniami, całkiem sporo tu banału,...

Wszystko zaczęło się na ulicy Tango...


Hiszpania, koniec lat 70 ubiegłego wieku. Dwie rodziny, które z pozoru nic ze sobą nie łączy, ale gdy umiera senior rodu jednej z nich, na jaw wychodzą dotąd skrywane tajemnice.
Przyjaciele, Ramón i Roberto, próbują odkryć prawdę na temat swoich dziadków, podążając za wskazówkami zostawionymi przez Anselma w tajemniczej skrzyneczce. Wkrótce Ramón odkrywa taką samą szkatułkę w pokoju swojej babci. Okazuje się, że Carmen i Anselmo byli sobie bliżsi, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać. W tym samym czasie chłopcy zmagają się z problemami rodzinnymi - jeden musi znosić kaprysy despotycznego ojca, a drugi pogodzić się z separacją rodziców. W dodatku obaj zakochują się w tej samej dziewczynie.
"Skradzione godziny" jest książką w moim stylu: XX wiek, gorąca Hiszpania, tajemnice rodzinne i perypetie miłosne. I ta historia mogła podbić moje serce, gdyby została lepiej przygotowana. Jak dla mnie wiele wątków można było rozwinąć, a zamiast tego wszystko zostało opisane na skróty. Bardzo żałuję, bo naprawdę sam pomysł na fabułę jest świetny i mogło wyjść z tego prawdziwe arcydzieło, powieść, która zapadłaby w pamięć. Mimo tych mankamentów bardzo przyjemnie mi się ją czytało i przeniosło do tego świata. Duży plus za to, że chociaż książka jest krótka, to autorka właściwie skupiła się - w mniejszym lub większym stopniu - na każdym z bohaterów. Dostrzegam urok w tej powieści, jednak żałuję ogromnie, że jej potencjał został tak zmarnowany.

Wszystko zaczęło się na ulicy Tango...


Hiszpania, koniec lat 70 ubiegłego wieku. Dwie rodziny, które z pozoru nic ze sobą nie łączy, ale gdy umiera senior rodu jednej z nich, na jaw wychodzą dotąd skrywane tajemnice.
Przyjaciele, Ramón i Roberto, próbują odkryć prawdę na temat swoich dziadków, podążając za wskazówkami zostawionymi przez Anselma w tajemniczej...

"Nigdy nie powinno osądzać się innej osoby. Nikt nie zdoła zrozumieć decyzji, zachowania ani myśli innej osoby. Nikomu nie wolno krytykować, cenzurować, kiedy się nie jest w czyjejś skórze, kiedy się nie przeżyło czyjejś przeszłości i teraźniejszości. Wszyscy bowiem mamy w sobie jakieś normy, mamy przewodnik, który nami kieruje, czy jesteśmy tego świadomi czy nie."

Autorka zabiera nas do Hiszpanii końca lat siedemdziesiątych minionego stulecia. Powoli poznajemy i śledzimy losy dwóch rodzin, które różni - można by powiedzieć - wszystko: status majątkowy, poglądy, podejście do rodziny i małżeństwa, co nie miało wpływu na przyjaźń Roberto i Ramona. Te, pokazane na zasadzie kontrastu, małe społeczności oraz prezentowane przez nie tak odmienne idee i sposób postrzegania świata oraz funkcjonowania rodziny, stanowią najistotniejszy punkt całej powieści, bo to na nich opiera się właśnie cała jej konstrukcja.

Ta książka to nie tylko opowieść o dwóch rodzinach, to również ciekawe ukazanie tak bardzo różnego podejścia do śmierci, miłości, zwątpienia i rozkoszy, radości czy rozczarowania. Obok zdarzeń współczesnych poznajemy daleką przeszłość, która przez wiele lat była skrywana przez jej głównych aktorów, a która wywołuje tak wiele emocji i kontrowersji. To właśnie wątek historii Anselma - dziadka Roberto i Carmen - babci Ramona, nadaje tej powieści szczególnego uroku, to ich przeszłość wpłynęła na losy obu rodzin.

Książka jest ciekawie napisana, co powoduje, że czyta się ją szybko, z niesłabnącym zainteresowaniem, bez świadomości upływającego czasu, który przy lekturze bardzo szybko biegnie. Nie jest może to powieść w jakiś szczególny sposób oszołamiająca i wstrząsająca, ale ukazuje życie zwyczajnych ludzi w Hiszpanii po upadku dyktatury Franco, z jej pozostałościami i normami prawnymi.

"Nigdy nie powinno osądzać się innej osoby. Nikt nie zdoła zrozumieć decyzji, zachowania ani myśli innej osoby. Nikomu nie wolno krytykować, cenzurować, kiedy się nie jest w czyjejś skórze, kiedy się nie przeżyło czyjejś przeszłości i teraźniejszości. Wszyscy bowiem mamy w sobie jakieś normy, mamy przewodnik, który nami kieruje, czy jesteśmy tego świadomi czy nie." ...

Całkiem niezła książka, która wraz ze śmiercią najstarszego członka rodziny odkrywa na światło dzienne tajemnice z przeszłości. Okazuje się, że mimo rozłąki wielka miłość nigdy nie przemija...

Całkiem niezła książka, która wraz ze śmiercią najstarszego członka rodziny odkrywa na światło dzienne tajemnice z przeszłości. Okazuje się, że mimo rozłąki wielka miłość nigdy nie przemija...

"Skradzione godziny" rzeczywiście skradły mi kilka godzin by móc przeczytać tą niewielką ale jakże dobrą książkę.Powieść ta jest wielowątkowa, bohaterów sporo ale autorka każdego z nich bardzo dobrze dopracowała.Każdy bohater w równym stopniu dodaje do powieści swoją historię by wspólnie potem dojść do sedna powieści i rozwiązać ukrytą w powieści tajemnicę.
"Skradzione godziny" to historia dwóch rodzin,które różnią się zarówno pod względem majątkowym jak i podejściem do spraw rodziny i małżeństwa.Mamy tu rodzinę Roberto gdzie rodzina jest tu bardzo nowoczesna,oraz rodzinę Ramona gdzie rodzina jest tyranizowana przez ojca,który uważa się panem i władcą.Dwie różne rodziny,dwa światy ale połączy je jedną tajemnica.Najpiekniejszymi bohaterami są tu na pewno Anselm czyli dziadek Roberto oraz Carmen babcia Ramona .Nie będę więcej zdradzać bo nie byłoby frajdy z czytania.
To powieść pełna ciepła,historia o miłości,o jej urokach ale i również o ciemnej stronie.Autorka pokazała,że prawdziwa miłość przetrwa wszystko bo prawdziwie i na zawsze kocha się tylko raz.

"Powiedz,że mnie kochasz"

"Skradzione godziny" rzeczywiście skradły mi kilka godzin by móc przeczytać tą niewielką ale jakże dobrą książkę.Powieść ta jest wielowątkowa, bohaterów sporo ale autorka każdego z nich bardzo dobrze dopracowała.Każdy bohater w równym stopniu dodaje do powieści swoją historię by wspólnie potem dojść do sedna powieści i rozwiązać ukrytą w powieści tajemnicę.
"Skradzione...

Powieść hiszpańskiej dziennikarki i pisarki, Marii Solar, jest zapisem dramatycznej historii dwóch rodzin, na pozór diametralnie odmiennych. Różnice klasowe, konwenanse oraz pewien niepisany kodeks obyczajowy nakazują im zachowywać dystans we wzajemnych relacjach. Nie jest to jednak możliwe, kiedy na jaw wychodzi kwestia niewygodna dla obydwu klanów.

Powieść hiszpańskiej dziennikarki i pisarki, Marii Solar, jest zapisem dramatycznej historii dwóch rodzin, na pozór diametralnie odmiennych. Różnice klasowe, konwenanse oraz pewien niepisany kodeks obyczajowy nakazują im zachowywać dystans we wzajemnych relacjach. Nie jest to jednak możliwe, kiedy na jaw wychodzi kwestia niewygodna dla obydwu klanów.

Przeczytałam ją tylko dlatego, że wpadła mi w ręce na Targach Książki w Krakowie, na wymianie zorganizowanej przez LC. Kojarzyłam, że jest to nowość wydawnicza, a poza tym nic. Postanowiłam jednak zabrać ją ze sobą... i chyba dobrze zrobiłam, bo mi się podobała.

Zwłaszcza to, że autorka pozwoliła sobie 'wejść do głowy' kilku bohaterów i spojrzeć na wydarzenia z perspektywy każdego z nich. Poza tym, choć powieść jest nieobszerna, bo ma raptem ćwierć tysiąca stron, to okazuje się wieloaspektowa. A wszystko toczy się wokół różnych, nierzadko ciemnych oblicz miłości. Są trzy pokolenia, a każde z nich ma swoje tajemnice... Ich historie przeplatają się ze sobą, dzięki czemu czytelnik z zainteresowaniem śledzi fabułę, nie zdąży się znudzić żadnym z wątków.

W sumie to nic takiego, a mimo to przyjemnie się czyta.

Przeczytałam ją tylko dlatego, że wpadła mi w ręce na Targach Książki w Krakowie, na wymianie zorganizowanej przez LC. Kojarzyłam, że jest to nowość wydawnicza, a poza tym nic. Postanowiłam jednak zabrać ją ze sobą... i chyba dobrze zrobiłam, bo mi się podobała.

Zwłaszcza to, że autorka pozwoliła sobie 'wejść do głowy' kilku bohaterów i spojrzeć na wydarzenia z...

Czym właściwie jest ,,stracona godzina"? Czy to ta, którą zmarnowaliśmy na coś głupiego, próżnego, niepotrzebnego? A może to ta, która przenosi nas w inny świat, inne życie, wyrywa nas z szarej rzeczywistości, czasem wzbudza wyrzuty sumienia lub tęsknotę za czymś innym? Czy to ta, która zatrzymuje wszystko naokoło, zmienia spojrzenie i pozwala dorosnąć? Ile ludzi tyle definicji i sensów. Każdy ma swoje własne jej rozumienie.

Maria Solar w swojej powieści koncentruje się na dwóch rodzinach żyjących w Hiszpanii pod koniec lat siedemdziesiątych XX wieku. Kraj dopiero zaczyna się budzić do życia po wieloletniej dyktaturze Franco. Zmiany społeczne zachodzą powoli ale zaczynają być już widoczne. Obok siebie żyją dwie rodziny: jedna nowoczesna, liberalna i bogata, druga - konserwatywna i biedna. Całe ich życie toczy się niby tylko równolegle, znają się, rozmawiają ale tak naprawdę nie wiedzą ile ich łączy i jak bardzo wspólna przeszłość wpłynęła na współczesność oraz ukształtowała ich jako ludzi. Dopiero tragiczne wydarzenia pozwolą zmierzyć się z tym co przez wiele lat było skrywane ze wstydem, to czego się wyrzeczono, te godziny, które były kradzione.

To chyba jedna z lepszych powieści obyczajowo-psychologicznych jakie czytałam. Prosta w formie ale bardzo dobitna w przekazie. Za pomocą prostych obrazów i symboli pokazuje jak funkcjonuje głęboko zakorzeniony strach, mówi o cichej pogardzie, beznadziei, marazmie szarej rzeczywistości i o miłości, którą zabito. Ale jest to także opowieść o bardzo szybkim dorastaniu, uczeniu się miłości - zarówno tej pierwszej niewinnej jak i tej fizycznej, o przyjaźni i pierwszych zawodach uczuciowych. Autorka mówi o tym tak prostu, wręcz banalnie. Nie ucieka się do skomplikowanych metafor ale opisuje zwyczajność i nijakość pod którymi ukryte są buzujące emocje czekające tylko na moment aby dać o sobie znać i wybuchnąć.

Czym właściwie jest ,,stracona godzina"? Czy to ta, którą zmarnowaliśmy na coś głupiego, próżnego, niepotrzebnego? A może to ta, która przenosi nas w inny świat, inne życie, wyrywa nas z szarej rzeczywistości, czasem wzbudza wyrzuty sumienia lub tęsknotę za czymś innym? Czy to ta, która zatrzymuje wszystko naokoło, zmienia spojrzenie i pozwala dorosnąć? Ile ludzi tyle...

Jak dla mnie książka właściwie o niczym. Czyta się szybko i łatwo, ale nic ciekawego dla siebie nie znalazłam

Jak dla mnie książka właściwie o niczym. Czyta się szybko i łatwo, ale nic ciekawego dla siebie nie znalazłam

Doskonała! Bardzo przyjmie się czyta, wciągające wątki życia codziennego dwóch rodzin, które łączyła jedna tajemnica. Jedną gwiazdkę odejmuje za zakończenie, liczyłam na coś lepszego :)

Doskonała! Bardzo przyjmie się czyta, wciągające wątki życia codziennego dwóch rodzin, które łączyła jedna tajemnica. Jedną gwiazdkę odejmuje za zakończenie, liczyłam na coś lepszego :)