To moje trzecie spotkanie z pisarstwem Johna Eversona i tym razem było niestety najgorzej. "Drzewo rodowe" nie jest szczególnie ekscytujące...

Choć sam pomysł na tę powieść jest w zasadzie całkiem przyzwoity, to opowieści towarzyszy brak jakichkolwiek zaskoczeń. Jeśli zna się więcej, niż kilka literackich horrorów, fabuła będzie dla każdego niestety dość mocno przewidywalna.

Nie mam nic przeciwko dodaniu do opowieści pikanterii. W "Drzewie rodowym" nie brakuje scen seksu, tyle że nie są one ani szczególnie potrzebne, nie wywołują też w czytelniku większych emocji. Brak w nich pikanterii. A Everson potrafi dobrze pisać o cielesności, co pokazało kilka opowiadań ze zbiorów "Cokolwiek zechcesz" i "Igły i grzechy". Tutaj nie ma tego, co wyróżniało się tam - swoistej perwersyjnej lepkości, która hipnotyzuje.

Choć tempo akcji jest naprawdę dobre, to książce brakuje czegoś, co wyróżniłoby ją na tle innych horrorów. Sporym problemem jest też brak ciekawie nakreślonych bohaterów. Scott Belvedere jest mocno bezpłciowy, a postaci kobiece to na dobrą sprawę jedynie napalone statystki. Mogło to wyglądać zdecydowanie lepiej.

Dwie dobre książki i jedna mocno przeciętna - tak na tę chwilę wyglądają przeczytane przeze mnie dzieła Eversona. Nie jest w sumie źle, ale liczyłem jednak na podtrzymanie dobrej tendencji z dwóch zbiorów opowiadań. Generalnie wygląda na to, że autor lepiej sobie radzi w krótkiej formie. Będę jeszcze sprawdzał, czy tak jest w istocie, czy może jednak to "Drzewo rodowe" jest słabsze, a inne powieści trzymają poziom znany z króciaków.

To moje trzecie spotkanie z pisarstwem Johna Eversona i tym razem było niestety najgorzej. "Drzewo rodowe" nie jest szczególnie ekscytujące...

Choć sam pomysł na tę powieść jest w zasadzie całkiem przyzwoity, to opowieści towarzyszy brak jakichkolwiek zaskoczeń. Jeśli zna się więcej, niż kilka literackich horrorów, fabuła będzie dla każdego niestety dość mocno...