Mogę sobie wyobrazić jakie oburzenie wywołała publikacja tej książki na początku XX wieku wśród środowisk katolickich. Nawet taki skandalista jak D.H. Lawrence, który przyzwyczaił mu współczesnych do obrazoburczych dzieł, musiał mieć świadomość, że Człowiek, który umarł/Zbiegły kogut spotka się z oburzeniem, gdyż dotyka początków religii chrześcijańskich, traktując o zmartwychwstaniu Jezusa, a raczej jego braku, gdyż według angielskiego pisarza nie miało to nigdy miejsca. Chrystus przeżył, bo został zdjęty z krzyża jeszcze przed śmiercią. To mocno alternatywna wersja wierzeń/historii. Bardzo humanistyczna w swym wyrazie, bo traktująca Jezusa jako człowieka z krwi i kości, targanego ludzkimi namiętnościami, czego punktem kulminacyjnym jest zbawczy stosunek z kapłanką pogańskiej bogini Izis. Wyszła z tego przypowieść o sile życiowej, którą można znaleźć w każdym aspekcie świata natury. Przypowieść głęboka i piękna, choć bardzo krótka. Trzeba też zaznaczyć, że treść nie ma nic wspólnego z satyrą. Jest to spojrzenie na człowieka, jego naturę i pragnienia, w bardzo ludzki sposób. Na pewno zmusza on do myślenia, jeśli tylko my, czytelnicy siądziemy do niego z otwartą głową i luzem światopoglądowym. Jeśli tak się nie stanie, książka dalej będzie wzbudzać kontrowersje, co chyba świadczy o tym, że się nie zestarzała, co czyni ją dziełem uniwersalnym i ponadczasowym. I to tylko niektóre z powodów, by po nią sięgnąć. Polecam!!!
Za książkę dziękuję @takczytam.poznan

Mogę sobie wyobrazić jakie oburzenie wywołała publikacja tej książki na początku XX wieku wśród środowisk katolickich. Nawet taki skandalista jak D.H. Lawrence, który przyzwyczaił mu współczesnych do obrazoburczych dzieł, musiał mieć świadomość, że Człowiek, który umarł/Zbiegły kogut spotka się z oburzeniem, gdyż dotyka początków religii chrześcijańskich, traktując o...