Bardzo fajna koncepcja książki. Heisenberg opowiada o spotkaniach z wybitnymi ludźmi. Opisuje okoliczności w jakich dochodziło do nich i dzięki temu w niektórych przypadkach udało się autorowi uchwycić spostrzeżenie, ziarenko, z którego dyskusja wyrosła. W ten sposób miesza się potoczne życie, np. wyprawa w góry, z bardzo głęboką dyskusją na tematy religijne, naukowe, polityczne. Plenery współgrają z tematyką. Miejscami odnosiłem wrażenie, że spacer, podróż albo żegluga bohaterów wzmacnia efekt odczucia podróży ich myśli. To samo z wysiłkiem fizycznym, od którego Heisenberg czy N. Bohr nie stronili, był niejako koniecznością dla zrównoważenia wysiłku intelektualnego.
No i forma dialogów przywołuje oczywiście Dialogi Platona. Zresztą często się na niego powołuje i nawet dostrzega związek jego idei z fizyką kwantową.

Heisenberg świetnie tłumaczy problem opisu zdarzeń na poziomie cząstek elementarnych i postulat Bohra o komplementarności.

Bardzo fajna koncepcja książki. Heisenberg opowiada o spotkaniach z wybitnymi ludźmi. Opisuje okoliczności w jakich dochodziło do nich i dzięki temu w niektórych przypadkach udało się autorowi uchwycić spostrzeżenie, ziarenko, z którego dyskusja wyrosła. W ten sposób miesza się potoczne życie, np. wyprawa w góry, z bardzo głęboką dyskusją na tematy religijne, naukowe,...