Roalda Dahla znam z kultowych już zekranizowanych prześwietnych historii "Czarownice" oraz "Matylda".
Córeczki namówiły mnie na kolejną książkę jego autorstwa "Cudowne lekarstwo George'a".
Początkowo było zabawnie i wciągająco czyli tak prawdziwie "dahlowsko". Jednak w miarę rozwoju historii byłam coraz bardziej zdziwiona i nieprzyjemnie rozczarowana postawą głównego bohatera - chłopca, który postanawia na zrzędliwość swojej babci stworzyć lekarstwo. Tuż przy końcu historii ojciec chłopca przyczynia się do całkowitego zniknięcia swojej teściowej - "starego babsztyla". Robi to za sprawą sporządzonej nowej wersji lekarstwa syna i pomimo protestów swojej latorośli, umożliwia babci zażycie "lekarstwa". Taka postawa ojca względem babci totalnie kłóci się z moim światopoglądem oraz wywołuje we mnie sprzeciw i oburzenie.

Zdecydowanie "Cudowne lekarstwo George'a" nie niesie ze sobą dobrych treści edukacyjnych, jest nieetyczne i niewychowawcze. Uczy braku szacunku do starszych i lekceważenia ich. Nie potrafiłam do lektury podejść beztrosko i niefrasobliwie. Poczułam nawet odrazę i niesmak do tak nieeleganckiej historii.

Książki dla dzieci mają uczyć bawiąc. A nie rozprężać moralnie i dawać zły przykład postępowania. Książka moim zdaniem pozbawiona wszelkich wartości. Odradzam czytania jej swoim pociechom...

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

Roalda Dahla znam z kultowych już zekranizowanych prześwietnych historii "Czarownice" oraz "Matylda".
Córeczki namówiły mnie na kolejną książkę jego autorstwa "Cudowne lekarstwo George'a".
Początkowo było zabawnie i wciągająco czyli tak prawdziwie "dahlowsko". Jednak w miarę rozwoju historii byłam coraz bardziej zdziwiona i nieprzyjemnie rozczarowana postawą głównego...