Pierwsze wydanie książki pochodzi z 1953 roku.
Rozumiem, że wtedy quasi biograficzna opowieść o tym jak to zamożny młodzieniec z dobrego domu z nudów i braku pomysłu na życie (gdyż dzięki rodzinie zarabiać na utrzymanie nie musi) zaczyna zażywać narkotyki i doprowadza się do uzależnienia, co prowadzi go do światka dilerów, przemocy, więzień i ośrodków odwykowych, mogła wzbudzać szok i niedowierzanie. Coś jak widok pierwszego automobilu czy ruchomych obrazków.
Ale czy kogoś po tych 70 latach zaskoczy choć w jakimś stopniu informacja, że policja współpracuje z mniejszymi dilerami, żeby zapolować na grube ryby? Że przyczyną uzależnienia nie jest pochodzenie klasowe osoby zażywającej narkotyk tylko jej podatność psycho-fizyczna? Że po "Requiem" Aronofskiego ktoś ma jeszcze jakieś złudzenia i fantazje na temat "przygody z narkotykami" i "wspaniałych odlotów"?
Tak więc w warstwie fabularnej nie ma już nic interesującego dla obecnego czytelnika, co nie byłoby opowiedziane gdzie indziej, lepiej, ciekawiej i w bardziej współczesny sposób.
Jednak autor jest również uznanym amerykańskim pisarzem, szczególnie docenianym za warstwę językową swoich powieści. I tutaj, jak dla mnie, też zupełnie nie ma nic. Być może to sprawa tłumaczenia, a być może z panem Burroughsem mamy po prostu niekompatybilną poetykę, w każdym razie ta książka zupełnie nie zachęciła mnie do sięgnięcia po kolejne jego dzieła.

Pierwsze wydanie książki pochodzi z 1953 roku.
Rozumiem, że wtedy quasi biograficzna opowieść o tym jak to zamożny młodzieniec z dobrego domu z nudów i braku pomysłu na życie (gdyż dzięki rodzinie zarabiać na utrzymanie nie musi) zaczyna zażywać narkotyki i doprowadza się do uzależnienia, co prowadzi go do światka dilerów, przemocy, więzień i ośrodków odwykowych, mogła...