Gdy pierwszy raz przeczytałem tytuł tej książki, wydawało mi się niedorzecznością łączenia w jednym zdania słów takich jak dinozaury i ciemna materia. Sądziłem, że kontrowersyjny tytuł ma tylko zachęcić ciekawskiego czytelnika do kupna książki, a same powiązania prastarych gadów z nieokrytymi dotychczas cząstkami ciemnej materii będzie mocno na wyrost i nie będzie trzymać się kupy, ale (na szczęście) się myliłem...
Lisa Randall w swojej książce udowadnia, że cienki dysk ciemnej materii w naszej galaktyce (przez który nasz układ słoneczny przechodzi co ok. 31 mln lat) odpowiada za destabilizację orbit dalekich komet, które co jakiś czas ustawiają się na kurs kolizyjny z Ziemią, doprowadzając tym samym do cyklicznych kataklizmów, które dziesiątkują gatunki zamieszkujące naszą planetę (w tym wspomniane wcześniej dinozaury).
W lekturze dużo dowiemy się też o samej ciemnej materii. Autorka dość odważnie twierdzi, że nie tworzy jej jedna grupa identycznych cząstek, ale ich różnorodność może dorównywać zwyczajnej materii. Same cząstki tej tajemniczej materii mogą (poza grawitacją) oddziaływać też za pomocą nieodkrytych dotychczas tajemniczych sił.
Myli się jednak ten, kto twierdzi, że kontrowersyjnych twierdzeń autorki nie będzie szło nigdy dowieść. Wraz z udoskonaleniem aparatury i sprzętów cienki dysk ciemnej materii krążący wokół naszej galaktyki będzie szło wykryć, a tym samym udowodnić różnorodność ciemnej materii.

Gdy pierwszy raz przeczytałem tytuł tej książki, wydawało mi się niedorzecznością łączenia w jednym zdania słów takich jak dinozaury i ciemna materia. Sądziłem, że kontrowersyjny tytuł ma tylko zachęcić ciekawskiego czytelnika do kupna książki, a same powiązania prastarych gadów z nieokrytymi dotychczas cząstkami ciemnej materii będzie mocno na wyrost i nie będzie trzymać...