Najbardziej intrygującymi osobami dramatu Pasji dla wielu ludzi są Judasz i Piłat ze swoimi konfliktami wewnętrznymi. I chociaż ukazało się już kilka dobrych powieści poświęconych obu postaciom, temat nadal inspiruje kolejnych pisarzy. Pośród amerykańskiej (zazwyczaj) prozy wyróżnia się powieść białoruskiego pisarza Giennadija Lewickiego.
I chociaż podczas lektury wyczuwa się język historyka, nieźle on sobie radzi łącząc fakty w konwencję literackiej fabuły. Świetnie przedstawione zostały relacje Rzymian i Judejczyków w prowincji palestyńskiej oraz droga Tyberiusza na stanowisko cesarza. Autor cytuje sporo fragmentów Pisma św. traktując je tutaj jako źródła historyczne co czasami przeszkadza w lekturze książki (z całym szacunkiem dla świętych tekstów). Oczywiście na pierwszym planie są losy głównego bohatera, którego poznajemy w momencie gdy jest legatem rzymskim i rozprawia się z Baar-Szymonem, poprzez kluczowy dla jego życia wyrok nad Jezusem. Jest to jednak dopiero zawiązanie akcji. Jakie są dzieje Piłata, jego żony Prokuli po zmartwychwstaniu Jezusa? I co się stało z chitonem, czyli suknią Zbawiciela? Zapraszam do lektury.

Najbardziej intrygującymi osobami dramatu Pasji dla wielu ludzi są Judasz i Piłat ze swoimi konfliktami wewnętrznymi. I chociaż ukazało się już kilka dobrych powieści poświęconych obu postaciom, temat nadal inspiruje kolejnych pisarzy. Pośród amerykańskiej (zazwyczaj) prozy wyróżnia się powieść białoruskiego pisarza Giennadija Lewickiego.
I chociaż podczas lektury wyczuwa...