Z książkami tej autorki mam takie relacje hate-love. Dlatego do tego tytułu podchodziłam dosyć neutralnie, choć nie powiem opis mnie zaintrygował i byłam naprawdę ciekawa jak to wszystko zostanie poprowadzone.

I na początku zapowiadało się bardzo dobrze. Jednak z każdym następnym rozdziałem książka zaczynała mi się odrobinę dłużyć co jest kompletnym paradoksem, bo uważam że cała akcja i relacja między bohaterami toczyła się zdecydowanie za szybko.

A co do tych bohaterów. Tak jak już pisałam jak dla mnie wszystko między nimi rozwijało się zbyt szybko. Rozumiem, że przez pracę głównej bohaterki można stwierdzić, że choć trochę znali się wcześniej, ale patrząc potem na całą sytuację wokół nich... To było o wiele za szybko. Przez to też totalnie nie czułam emocji w tej relacji. Było to dla mnie płytkie i takie nijakie.

Akcja sama w sobie była ciekawa. Rozprawa sądowa, romans wykładowcy ze studentką, praca w sekstelefonie i tajemnice. Gdyby tylko było więcej chemii i emocji między Aurorą i Hektorem to byłabym w niebie.

Zakończenie było dla mnie trochę niezrozumiałe i jakoś nie jestem przekonana co do tego jak skończyła się ta książka.

Poza tym książkę czytało się naprawdę przyjemnie, a styl pisania autorki przypadł mi do gustu. Nie była to najgorsza książka i jestem pewna, że jeszcze sięgnę po jakąś historię spod pióra autorki.

[ Współpraca reklamowa @wydawnictwoale @k.n.haner ]

Z książkami tej autorki mam takie relacje hate-love. Dlatego do tego tytułu podchodziłam dosyć neutralnie, choć nie powiem opis mnie zaintrygował i byłam naprawdę ciekawa jak to wszystko zostanie poprowadzone.

I na początku zapowiadało się bardzo dobrze. Jednak z każdym następnym rozdziałem książka zaczynała mi się odrobinę dłużyć co jest kompletnym paradoksem, bo uważam...