28/100/2020
W tej części nie ma skarbu, za to są służby. Tajne, że hoho. Pseuda mają jak nazwy miesięcy. Marzec, Grudzień itp. Tajną swoją siedzibę potrafią zwinąć z dnia na dzień. Podatek spadkowy za głównego bohatera uiścili. Helikopterem go wożą. Kto by pomyślał. Jakoś mi to do naszych polskich trzech liter różnych nie pasuje, a do Agencji Wywiadu chyba też daleko. Chociaż to przecież fikcja, więc może nie trzeba się upierać, żeby realia były zachowane. A może własnie realia tak wyglądają? A w sumie to nie wiem, jaki kraj te służby z agentami jak miesiące reprezentują...
Tym razem trupów mniej, ale kostucha wciąż krąży wkoło głównego bohatera i jego bliskich. Dobrze, że kolejnych części nie ma, bo by nie było kogo uśmiercać.
W sumie nie najgorzej. Na pewno lepsze niż pierwsza część ("Barocco"), ale jak dla mnie słabsze niż druga ("Kurlandzki trop").
Najbardziej w tej trylogii zadziwia mnie to, jakie główny bohater ma branie u płci przeciwnej. No naprawdę. W życiu jeszcze na takiego nie trafiłam, albo może za stara jestem i za moich czasów to inaczej bywało :-) w sensie, że się tak jawnie nie latało...
Aha. I wolałabym, żeby jednak główny bohater miał prawdziwe nazwisko (a nie ...ski), tym bardziej, że inni (choć nie wszyscy) jakoś mają.

28/100/2020
W tej części nie ma skarbu, za to są służby. Tajne, że hoho. Pseuda mają jak nazwy miesięcy. Marzec, Grudzień itp. Tajną swoją siedzibę potrafią zwinąć z dnia na dzień. Podatek spadkowy za głównego bohatera uiścili. Helikopterem go wożą. Kto by pomyślał. Jakoś mi to do naszych polskich trzech liter różnych nie pasuje, a do Agencji Wywiadu chyba też daleko....