Świetnie udokumentowana pozycja o jednym z najciekawszych umysłów historii.

Opowieść o człowieku, który szukając prawdziwego (naukowego!) opisu rzeczywistości przebył drogę od neoplatonizmu przez manicheizm po katolicyzm. A gdy uznał, że prawdę odnalazł bronił jej z całą mocą swojego kunsztu retora, władzy biskupiej a w końcu- koneksji na dworze cesarskim.

Historię piszą zwycięzcy, a intelektualne zdobycze tego pana do dziś stanowią istotę katolicyzmu, aby wspomnieć tylko ideę "kościoła otwartego" (w kontrze do "elitarnych" donatystów), grzeszność aktów płciowych (jako konsekwencję polemiki z pelagianami na temat grzechu pierworodnego), czy też przekonanie o fizycznej obecności zła na świecie (spuścizna manicheizmu, ale też obserwacji złupienia Rzymu przez Wandali /nota bene: Wandale byli chrześcijanami-arianami (!)/)

Warta więc uwagi z wielu względów:
- przybliża doktrynę chrześcijańską omawiając tło kształtowania się idei, które dziś uchodzą za niezmienne od zarania dziejów
- opowiada o schyłkowych latach Cesarstwa, o kulturze, ludziach, polityce
- ukazuje Augustyna jako człowieka z krwi i kości, a nie wyidealizowanego świętego
- omawia najważniejsze dzieła Augustyna w kontekście jego biografii, oponentów, wpływu różnych kultur i "herezji".

Chociaż napisana nieco suchym językiem (niewątpliwie pięknym, bogatym, ale też wymagającym obeznania z historią) nie zawiodłem się. Osobiście sięgnąłem po tę pozycję ponieważ potrzebowałem uzupełnienia do przeczytanych Wyznań.

Polecam.

Świetnie udokumentowana pozycja o jednym z najciekawszych umysłów historii.

Opowieść o człowieku, który szukając prawdziwego (naukowego!) opisu rzeczywistości przebył drogę od neoplatonizmu przez manicheizm po katolicyzm. A gdy uznał, że prawdę odnalazł bronił jej z całą mocą swojego kunsztu retora, władzy biskupiej a w końcu- koneksji na dworze cesarskim.

Historię piszą...