Zaskoczyło mnie, że wiele opisów dotyczy zimy w Hiszpanii, wiele zdarzeń kończy się zimą i zaczyna wiosną, tak jakby zimy w Hiszpanii były szczególnie dokuczliwe, co najmniej tak jak w naszej szerokości geograficznej. Zapewne dlatego, że ten kastylijski płaskowyż z centrum w Valladolid leży na wysokości 800 metrów i jest otoczony górami wyższymi niż Tatry. Zastanawiałem się co się działo z tymi biedakami zamykanymi często w lochach pod ziemią, o których zapomniał cały świat a którzy na pewno często zostali niesłusznie skazani przez inkwizycję za jakąś bzdurę z dzisiejszego punktu widzenia. Świadomość przebywania do końca życia w jakimś zimnym i ciemnym lochu jest niewyobrażalna, tak samo zresztą jak spalenie żywcem kobiety, na którą ktoś doniósł, że w czasie postu zjadła kurę. Ciekawa i wciągająca książka, którą można traktować jako dopełnienie biografii Kolumba autorstwa Jakowa Swiet. Jest też wątek z Rodziny Borgiów gdzie tutaj ten przyszły papież jest dopiero legatem na usługach obu królów.

Zaskoczyło mnie, że wiele opisów dotyczy zimy w Hiszpanii, wiele zdarzeń kończy się zimą i zaczyna wiosną, tak jakby zimy w Hiszpanii były szczególnie dokuczliwe, co najmniej tak jak w naszej szerokości geograficznej. Zapewne dlatego, że ten kastylijski płaskowyż z centrum w Valladolid leży na wysokości 800 metrów i jest otoczony górami wyższymi niż Tatry. Zastanawiałem się...

Izabela Kastylijska - jedna z najbardziej znanych monarchiń europejskich. Zapisała się w hstorii Hiszpanii, historii powszechnej i historii chrześcijaństwa. Kontrowersyjna, budząca skrajne uczucia nie tylko u jej współczenych, ale też osób później badających i oceniających jej życie i działalność. Trudno ją opisać, jednoznacznie określić nie odwołując się ówczesnej polityki europejskiej. I Profesor Alvarez świetnie wywiązuje się z tego zadania. Zaaranżowane, a jednak oparte na uczuciu i partnerstwie (również w obszarze sprawowanej władzy) małżeństwo z Ferdynandem, pokonanie Maurów, budowanie potęgii Hiszpanii, poszerzanie jej wpływów dzięki odkryciom geograficznym, działaności papieża Aleksandra VI oraz Świętej Inkwizycji. To tylko niektóre wątki podjęte przez Autora. Trzeba przyznać, iż ciekawie przedstawił obraz tej nietuzinkowej kobiety - silnej psychicznie, zdeterminowanej, mającej dobrą intuicję, podejmującej ryzykowne decyzje.

Izabela Kastylijska - jedna z najbardziej znanych monarchiń europejskich. Zapisała się w hstorii Hiszpanii, historii powszechnej i historii chrześcijaństwa. Kontrowersyjna, budząca skrajne uczucia nie tylko u jej współczenych, ale też osób później badających i oceniających jej życie i działalność. Trudno ją opisać, jednoznacznie określić nie odwołując się ówczesnej polityki...

Seria PIW „Biografie Sławnych Ludzi” jest jedną z przeze mnie z ulubionych. Szczególnie cenię sobie biografie napisane przez historyków, którzy pracują pochodzą z kraju przedstawianej postaci. (Nie dotyczy to wielu postaci antycznych oczywiście  ). Właśnie w przypadku „Izabeli Katolickiej” Manuela Fernándeza Álvareza.
Książkę czyta się niemal jak powieść sensacyjną, liczne dygresje i odwołania się do współczesności, a w zasadzie do porównania współczesnego myślenia z myśleniem przełomu XV i XVI wieku. Trudno być zaskoczonym biografia wielkiej postaci jaką była Izabela Kastylijska. Najważniejsze dokonania SA znane. Nie mniej jednak autor ukazuje wszelkie okolice tych wielkich wydarzeń. Wyprawa Kolumba to niczym zagranie w ciemno o wysoką stawkę.
Dla mnie jednak najciekawiej przedstawia się związek Izabeli i papieża Aleksandra VI (mojego ulubionego następcy stolicy piotrowej). Nadanie tytułu Katolickich królów, władcą Hiszpanii przez osobę, która sama katolicyzm traktowała ze swoistym spojrzeniem na religię – ale nie będę tu przedstawiał biografii Aleksandra Borgi),wypędzenie Żydów, Inkwizycja Hiszpańska, która przetrwała do XIX wieku, podejście do Maurów, to specyficzne katolickie podejście iście miłosierne. No ale takie były czasy, okrutne o niewielkiej ilości miłosierdzia. Zresztą dzieciństwo Izabeli także nie było usiane różami, ale o tym to już Freud powinien się wypowiedzieć. Tym sposobem zachęcając do przeczytania książki „Izabela Katolicka” zachęcam do zgłębienia biografii Aleksandra VI http://lubimyczytac.pl/ksiazka/204388/rodzina-borgiow i Freud’a http://lubimyczytac.pl/ksiazka/99102/zygmunt-freud
Gorąco polecam

Seria PIW „Biografie Sławnych Ludzi” jest jedną z przeze mnie z ulubionych. Szczególnie cenię sobie biografie napisane przez historyków, którzy pracują pochodzą z kraju przedstawianej postaci. (Nie dotyczy to wielu postaci antycznych oczywiście  ). Właśnie w przypadku „Izabeli Katolickiej” Manuela Fernándeza Álvareza.
Książkę czyta się niemal jak powieść sensacyjną,...

Spodobało mi się, mimo trochę chaotycznego stylu i tego, że autor pisze trochę za bardzo w przyklęku na jedno kolano. Ubogie dzieciństwo, pełna niebezpieczeństw młodość, małżeństwo (które miało być związkiem politycznym, a wszystko na to wskazuje, że stało się związkiem z miłości)... A potem zdobycie korony, pokonanie Maurów, odkrycie Ameryki i awans z zapomnianego państewka gdzieś na peryferiach do roli jednej z europejskich potęg..... Tyle sukcesów, tyle pracy - i wszystko na próżno. Żal mi Izabeli i żal mi Ferdynanda (chyba nigdy nie przypuszczałam, że coś takiego napiszę, szczególnie jeśli chodzi o niego). Strasznie ciężko jest patrzeć, jak praca całego życia wali się w gruzy i nic nie można na to poradzić....

Spodobało mi się, mimo trochę chaotycznego stylu i tego, że autor pisze trochę za bardzo w przyklęku na jedno kolano. Ubogie dzieciństwo, pełna niebezpieczeństw młodość, małżeństwo (które miało być związkiem politycznym, a wszystko na to wskazuje, że stało się związkiem z miłości)... A potem zdobycie korony, pokonanie Maurów, odkrycie Ameryki i awans z zapomnianego...

Izabela Kastylijska zwana też Izabelą Katolicką uchodzi za najwybitniejszą władczynię Europy przełomu XV i XVI wieku.Władzę w Hiszpanii sprawowała wraz ze swoim mężem Ferdynandem Aragońskim. Razem udało im się zjednoczyć Hiszpanię , zdobyć Grenadę i sprawić , że Hiszpania za ich rządów uchodziła za jedno z najpotężniejszych państw ówczesnej Europy.
To królowa Izabela poparła i wspomogła Krzysztofa Kolumba w jego wyprawie morskiej , mając tym samym swój udział w odkryciu Ameryki.
Ciemną stroną sprawowanej władzy przez Izabelę i jej męża jest powołanie do życia Świętej Inkwizycji , odznaczającej się ogromnym okrucieństwem , oraz wydanie edyktu w 1492 r.o wypędzeniu Żydów z Hiszpanii.

Biografia autorstwa Manuela Fernandeza Alvareza napisana jest ciekawie ,przystępnym , prostym językiem , co sprawia , że książkę czyta się z zainteresowaniem. Polecam !!!

Izabela Kastylijska zwana też Izabelą Katolicką uchodzi za najwybitniejszą władczynię Europy przełomu XV i XVI wieku.Władzę w Hiszpanii sprawowała wraz ze swoim mężem Ferdynandem Aragońskim. Razem udało im się zjednoczyć Hiszpanię , zdobyć Grenadę i sprawić , że Hiszpania za ich rządów uchodziła za jedno z najpotężniejszych państw ówczesnej Europy.
To królowa Izabela...

Przełomy epok i chronologiczne cezury nie następują w wyniku koniunkcji planet czy zapisu w świętych księgach. Decydują o nich zazwyczaj działania wybitnych indywidualności i właśnie dlatego warto czytać biografie.
Królowa Kastylii Izabela to postać mało znana w Polsce, być może ze względu na znaczne oddalenie spraw iberyjskich od zaczynającej się właśnie na przełomie XV i XVI wieku epoki świetności Polski. Prof. Manuel Fernandez Alvarez z pasją kreśli żywot monarchini. Z pewnością nie była to postać tuzinkowa choćby dlatego, że co najmniej dwa wydarzenia wyznaczające cezurę między średniowieczem, a renesansem są ściśle związane z jej działalnością: upadek arabskiej Grenady w 1491 roku i odkrycie Nowego Świata przez Kolumba w 1492 roku.
Alvarez znakomicie opisuje realia epoki i regionu. Półwysep Iberyjski stanowił podówczas konglomerat włości możnowładców, z których każdy ciągnął w swoją stronę, grając na chwilowej koniunkturze lub słabości aktualnego władcy. Przypadek Henryka IV, z którym Izabela toczyła walkę o władzę pokazuje, że nieczyste gierki i pomówienia nie tylko dziś są zabójczą bronią. Został on oskarżony o impotencję (przydomek ‘Impotens’ w Polsce często tłumaczy się jako ‘Bezsilny’, co nie do końca oddaje sytuację) i jako taki uznany za władcę niezbyt „perspektywicznego”. Nie pomógł mu nawet niezbity dowód męskiej sprawności w postaci córki.

Mimo to pozycja Izabeli w rywalizacji o władzę była słaba. Pomóc mogło jej korzystne zamążpójście, ale przy wyborze kandydata decydujący głos miał najstarszy w rodzie Henryk. Wówczas dał o sobie znać nieprzeciętny talent polityczny przyszłej królowej. Wymanewrowała przyrodniego brata, który wkrótce zmarł, i poślubiła dziedzica Aragonii i Sycylii Ferdynanda, rozpoczynając proces zjednoczenia Iberii. Nie zawahała się przy tym sfałszować papieskiej dyspensy (młodzi byli spokrewnieni). Historia napisała tu gotowy scenariusz romantycznej powieści: Izabela ucieka z zamku, gdzie była więziona, Ferdynand przybywa incognito, w przebraniu, w środku zimy, pokonując niebezpieczną drogę, aby spotkać się z przyszłą żoną, której właściwie nie poznał… „Byli młodzi i mieli przed sobą królewską noc. Na pewno jej nie zmarnowali” – pisze autor o ich pierwszym spotkaniu w Segowii. Sielanka szybko się jednak skończyła i zaczęło się małżeństwo – dość nietypowe dla tego okresu, bo oparte na równości partnerów. Wszak Izabela także była królem (właśnie tak!) Kastylii. W Segowii spisano swoistą intercyzę, na mocy której oboje zachowali pełnię władzy w swoich krajach. I nie była to pusta deklaracja: Izabela np. nie mieszała się do spraw sycylijskich, Ferdynand zaś do kastylijskich, w zasadniczych sprawach występowali jednak wspólnie.

Z opisu prof. Alvareza wynika, że to Izabela była bardziej wyrazistą osobowością w tym związku. Był to chyba świadomy podział ról: Ferdynand jawił się poddanym jako daleki król, który toczył odległe wojny, Izabela natomiast sprawowała rządy na zapleczu. Dała się przy tym poznać jako sprawna organizatorka, ale przede wszystkim jako surowa i sprawiedliwa władczyni. Wyprzedzając Machiavellego doszła do wniosku, że lepiej jeśli poddani będą się jej bali niż ją kochali. Na arystokratów i urzędników padał blady strach, gdy wizytowała ich włości. W dążeniu do religijnej i etnicznej jedności kraju była tak skrupulatna, że wśród współczesnych zyskała opinię bardziej katolickiej od samego papieża, gdyż wypędzeni z Hiszpanii Żydzi znaleźli schronienie w Rzymie.
Izabela i Ferdynand wykazali wielką intuicję, finansując ryzykowną wyprawę Kolumba. Znakomicie wykorzystali też jego zamorski sukces. Przy okazji nastąpiła korekta małżeńskiej intercyzy: nowo odkryte „Indie” miały być częścią korony Kastylii, a Ferdynandowi przypadła połowa zysków z ich eksploatacji.

Konwencja biografii sprawia, że to Izabela jest postacią pierwszoplanową i spiritus movens większości wydarzeń, a Ferdynand przemyka gdzieś w tle. A przecież był pierwszym królem, który zyskał chwałę obrońcy całej Hiszpanii, odpierając najazd Alfonsa V portugalskiego, i miano wyzwoliciela kraju Basków spod francuskiego jarzma. On także miał największy udział w zdobyciu Grenady i wskrzeszeniu idei krucjatowej (w tym przypadku - rekonkwisty) w Europie. Wreszcie to głównie dzięki jego działalności w Italii papież nadał Ferdynandowi i Izabeli królów katolickich. Czy rzeczywiście był tak zdominowany przez żonę? Trzeba by sięgnąć z kolei po jego biografię.

Przełomy epok i chronologiczne cezury nie następują w wyniku koniunkcji planet czy zapisu w świętych księgach. Decydują o nich zazwyczaj działania wybitnych indywidualności i właśnie dlatego warto czytać biografie.
Królowa Kastylii Izabela to postać mało znana w Polsce, być może ze względu na znaczne oddalenie spraw iberyjskich od zaczynającej się właśnie na przełomie XV i...