Myśląc o tej książce mam mętlik w głowie, bo była chora. Zacznę od największej wady - nagromadzenie opisów ubrań, kosmetyków, prestiżowych gadżetów, nazw restauracji (opisów dań) przytłaczało. Rozumiem, że to część osobowości Patricka i samego płytkiego środowiska, w którym się obraca, ale litości. Poza tym uważam się za osobę, która zniesie naprawdę obrzydliwe opisy, ale tutaj nieraz miałam dość. Niektóre z tych scen były absurdalne, irracjonalne - poza tym gdzie była jakakolwiek policja? Ogarniam, że nieraz organy ścigania bywają nieudolne, ale bez przesady. Autor po prostu chciał zszokować czytelnika i mu się udało (sam warsztat autora całkiem dobry, świetne dynamiczne dialogi). Z drugiej strony zdecydowanie największym plusem była konsekwencja autora w kreowaniu głównego bohatera, jako snoba, materialisty, megalomana, seksisty, seksoholika, narkomana i po prostu jak tytuł wskazuje psychopaty, który zatraca się coraz bardziej w chorych potrzebach i zwichrowanym umyśle. Wyszło to dobrze. Patricka nie da się lubić, ale trzeba przyznać, że również nie da się go zapomnieć. I do tego świetny klimat Nowego Jorku, jako brudnego, plugawego miasta, które cię przeżuje i wypluje. Czytając tę książkę cały czas próbowałam mieć z tyłu głowy to, że autor potępia taki styl życia, ukazując jak łatwo można się w nim zatracić, ale przyznam, że nie było to łatwe. Ostatnie sto stron męczyłam, bo nic nowego nie wnosiły. Pusta wegetacja przeplatane makabrycznymi morderstwami. Można by przeczytać początek książki oraz samą końcówkę i wyniosłoby się tyle samo.

Myśląc o tej książce mam mętlik w głowie, bo była chora. Zacznę od największej wady - nagromadzenie opisów ubrań, kosmetyków, prestiżowych gadżetów, nazw restauracji (opisów dań) przytłaczało. Rozumiem, że to część osobowości Patricka i samego płytkiego środowiska, w którym się obraca, ale litości. Poza tym uważam się za osobę, która zniesie naprawdę obrzydliwe opisy, ale...