Historia pewnej samotności Joannie Wiszniewicz opowiedziana”. Książka - uderzające głębią i drastyczną nieraz szczerością obserwacji i przeżyć narratora świadectwo - oparta jest na trwającej prawie dwa miesiące rozmowie, którą autorka przeprowadziła w 1992 roku z Aleksem, sześćdziesięciopięcioletnim wówczas ocaleńcem z getta warszawskiego i kilku obozów koncentracyjnych.
Po spisaniu z taśm magnetofonowych (na około dziewięciuset stronach maszynopisu) rozmowa została przez autorkę skrócona i na nowo skomponowana, a następnie przedstawiona do autoryzacji rozmówcy, mieszkającemu od czasów powojennych w Stanach Zjednoczonych. Po wielu dyskusjach Alex skorygował lub potwierdził przedstawione fakty i obserwacje oraz zaakceptował ostateczna wersję tekstu. Z powodów osobistych jednak nie zgodził się na ujawnienie nazwiska.
Tekst udostępniamy prawie w takim kształcie, jak w pierwszym wydaniu z 1996 roku. Autorka wprowadziła tylko drobne poprawki stylistyczne i merytoryczne oraz skróciła tytuł. Jesteśmy przekonani, że mimo dzielących książkę od pierwszego wydania lat, nadal oddziaływać będzie swoją siłą. I że czytelnik z zainteresowaniem odkryje w niej mało znane obszary indywidualnego doświadczenia holocaustowego - oraz doświadczenia lat poprzedzających Holocaust.
Za „A jednak czasem…” Joanna Wiszniewicz otrzymała w 1996 wyróżnienie w konkursie literackim Fundacji Kultury, a w 2004 roku w prestiżowym amerykańskim wydawnictwie Northwestern University Press ukazała się angielskojęzyczna wersja książki.