Książka jest lekturą w Australii

Książka jest lekturą w Australii

Początkowo wydawała się przeciętna.
Melina Marchetta - sądząc po nazwisku - z pochodzenia jest Włoszką.
Dobrze jej wyszło przedstawienie temperamentnej nastolatki o włoskich korzeniach.
Główną bohaterką jest 17-latka Josephine Alibrandi. Jest już w klasie maturalnej w bogatej katolickiej szkole w Sydney. Uczęszcza do niej dzięki stypendium naukowemu. Wychowywana tylko przez matkę i babcię. Ojca nie zna. Przypadkowo go poznaje i nawet zaczyna lubić i doceniać, jak to jest mieć oparcie w ojcu.
Stopniowo wyjaśnia też tajemnicę swego pochodzenia.
Josie jest bardzo impulsywna. Typowa nastolatka: wszystko wyolbrzymia: uczucia, niepowodzenia, porażki urastają do tragedii i kataklizmów.
Popełnia sporo życiowych błędów. Wyciąga z nich wnioski. Potrafi przyznać się do błędu.
Przeżywa pierwszą miłość i rozterki z nią związane, samobójstwo najlepszego przyjaciela, wykłóca się z rodziną, ale dojrzewa, staje się silniejsza i dojrzalsza.

Świetna powieść dla nastolatek i nie tylko. Może mniej znana, ale warta przeczytania.

Początkowo wydawała się przeciętna.
Melina Marchetta - sądząc po nazwisku - z pochodzenia jest Włoszką.
Dobrze jej wyszło przedstawienie temperamentnej nastolatki o włoskich korzeniach.
Główną bohaterką jest 17-latka Josephine Alibrandi. Jest już w klasie maturalnej w bogatej katolickiej szkole w Sydney. Uczęszcza do niej dzięki stypendium naukowemu. Wychowywana tylko przez...

Pomimo prostej fabuły, książka, choć z początku wydawała się zwyczajna, z czasem bardzo mnie wciągnęła. Świetna i niekoniecznie dla nastolatek. W niektórych momentach sama miałam zły w oczach, choć czytając rzadko zdarza mi się wzruszyć. Gorąco polecam!

Pomimo prostej fabuły, książka, choć z początku wydawała się zwyczajna, z czasem bardzo mnie wciągnęła. Świetna i niekoniecznie dla nastolatek. W niektórych momentach sama miałam zły w oczach, choć czytając rzadko zdarza mi się wzruszyć. Gorąco polecam!

,,Alibrandi szuka siebie'' to nie tylko historia siedemnastoletniej Josephine, ale opowieść o trzech kobietach: córce, matce i babci mieszkających w największym mieście Australii- Sydney ,odległym od Włoch o wiele kilometrów.To jedna z tych książek, które pomagają dorastać, zwłaszcza osobom, które są na granicy dzieciństwa, a pełnoletności. Największym atutem powieści jest główna bohaterka, która nie jest zakompleksioną nastolatką. Josie to optymistka, która na każdy temat ma własne zdanie, nie boi się realizować swoich pomysłów i marzeń, jest dowcipna i inteligentna. Chociaż sądzi, że towarzysko stoi raczej na kiepskiej pozycji, to i tak wybrano ją wiceprzewodniczącą. Myślę, że do tej książki warto wrócić wiele razy.

Czasem wydaje nam się, że nic nam się już nie przydarzy, tymczasem ta książka udowadnia jak jeden rok może zmienić wszystko- pierwsza miłość, śmierć bliskiego przyjaciela, odnaleziony po latach ojciec,poszukiwanie szczęścia i swojej tożsamości, intensywna nauka, matura- egzamin dojrzałości, ostatni stopień przed byciem dorosłym...

Czy można do końca życia czuć się obcym? Czy posiadanie bogatych i wpływowych rodziców jest kluczem do satysfakcjonującego i stabilnego życia? Na co właściwie ma wpływ pochodzenie? Czy da się w krótkim czasie odbudować to co powinno się kształtować przez całe lata? Historia Josie pokazuje to z czym na co dzień muszą się zmagać imigranci. Nieprzypadkowy jest w książce wątek nonny- babki Josie, która opowiada o swojej podróży z Sycylii do Australii i początkach życia prawie na krańcu świata. ,,Alibrandi szuka siebie'' to książka słodko-gorzka. Ironiczne podejście do świata głównej bohaterki jest niekiedy zabawne, ale niestety, książka obnaża gorsze strony ludzkiej natury- uprzedzenia,samolubność, egoizm. Tutaj nie ma skomplikowanego przesłania. Każdy z nas chce być sobą zawsze i wszędzie, nie musieć martwić się złośliwymi opiniami i porównywać do innych. I o tym jest według mnie ta książka.
Chciałabym ją ponownie przeczytać za dwadzieścia, trzydzieści lub więcej lat i przypomnieć sobie czasy kiedy byłam w podobnym wieku co główna bohaterka i wszystko dopiero się dla mnie zaczynało.

,,Alibrandi szuka siebie'' to nie tylko historia siedemnastoletniej Josephine, ale opowieść o trzech kobietach: córce, matce i babci mieszkających w największym mieście Australii- Sydney ,odległym od Włoch o wiele kilometrów.To jedna z tych książek, które pomagają dorastać, zwłaszcza osobom, które są na granicy dzieciństwa, a pełnoletności. Największym atutem powieści jest...

Powieść doczekała się wersji filmowej w 2000 roku. Pisarka pracuje jako nauczycielka w szkole średniej w Sydney. W 2003 roku ukazała się druga powieść Meliny Marchetty "Saving Franceska".

Główną bohaterką jest siedemnastoletnia Josephine Alibrandi. Nastolatka uczęszcza do klasy maturalnej bogatej katolickiej szkoły w Sydney. Pochodzi z Włoch. Jest wychowywana przez swoją matkę. Nigdy nie widziała ojca. Pewnego dnia przyjeżdża do niej tata. Chce wesprzeć ją finansowo. Jej matka sprzeciwia się temu. Alibrandi poznaje bliżej swojego ojca. Nawiązuje się między nią a jej tatą nić porozumienia. Alibrandi dowiaduje się wiele o swojej mamie w czasie rozmów z ojcem. Rodzic mówi jej, że jest bardzo podobna do matki.

Alibrandi należy do grona przebojowych osób. Zawsze ma coś do powiedzenia. Świetnie się uczy. Popełnia masę życiowych błędów. Potrafi jednak wyciągnąć z nich odpowiednie wnioski. Nie brakuje jej inteligencji. Jest niezwykle zdolną osobą.

Alibrandi przeżywa zawód miłosny, samobójstwo najlepszego przyjaciela dzień przed maturą oraz poznaje rodzinne sekrety. Wszystkie te zdarzenia powodują, że Alibrandi staje się silniejsza i dojrzalsza.

"Albrandi szuka siebie" to niezwykła powieść. Polecam wszystkim, którzy lubią historie o prawdziwym życiu.
Kasia, lat 16
źródło: osemkowyklubrecenzenta.blogspot.com

Powieść doczekała się wersji filmowej w 2000 roku. Pisarka pracuje jako nauczycielka w szkole średniej w Sydney. W 2003 roku ukazała się druga powieść Meliny Marchetty "Saving Franceska".

Główną bohaterką jest siedemnastoletnia Josephine Alibrandi. Nastolatka uczęszcza do klasy maturalnej bogatej katolickiej szkoły w Sydney. Pochodzi z Włoch. Jest wychowywana przez swoją...

Na samym początku do tej książki podeszłam sceptycznie. Co tu dużo pisać - tytuł bardziej mnie odstraszył niż zachęcił. Jako że z literaturą australijską nie miałam jeszcze bliższego spotkania, postanowiłam dać "Alibrandi szuka siebie" szansę.


Główna bohaterka o imieniu Josie jest w klasie maturalnej. Przed nią wiele pytań, wiele przeszkód z którymi musi sobie poradzić. Wychowuje ją samotnie matka, a zarazem przyjaciółka. Nieznośna nonna tworzy z nimi włoskie trio, zamieszkujące w Australii. Babcia jako tradycjonalistka obawia się tego, co powiedzą ludzie. Uważa, że Włoszki powinny spotykać się tylko z Włochami (Australijczycy fuj!)oraz być aż nadto grzeczne i posłuszne.
Josephina zmaga się z przeciwnościami losu, nieznośnymi docinkami oraz pierwszą miłością. Towarzyszą jej trzy całkowicie różniące się przyjaciółki. Główna bohaterka jest wiceprzewodniczącą szkoły, udziela się w różnych akcjach, osiąga bardzo dobre oceny, jednak nie jest aniołkiem ;-). Rywalizuje ze swoim największym wrogiem - przewodniczącą katolickiego liceum, do którego uczęszcza. Problemy rodzinne, miłość, przyjaźń, rywalizacja - wszystko znajduje się niepozornie wyglądającej książeczce. Cała historia została okraszona olbrzymią ilością ironii - prawie każda wypowiedź Josie aż nią ocieka.
Ważnym elementem tej historii jest przynależność - do kraju, do rodziny, do narodowości.

Z pozoru oklepana historia, jednak opowiedziana w ciekawy sposób potrafi zmusić do myślenia.

Na samym początku do tej książki podeszłam sceptycznie. Co tu dużo pisać - tytuł bardziej mnie odstraszył niż zachęcił. Jako że z literaturą australijską nie miałam jeszcze bliższego spotkania, postanowiłam dać "Alibrandi szuka siebie" szansę.


Główna bohaterka o imieniu Josie jest w klasie maturalnej. Przed nią wiele pytań, wiele przeszkód z którymi musi sobie poradzić....

Nie wiem, co napisać o tej książce. Nie wiem jak ująć w słowach to, co w tej chwili czuję.
Od razu przyznaję - książka na początku mnie nudziła. Wydawała mi się być typową powieścią młodzieżową o zakompleksionej nastolatce. W pewnej chwili miałam nawet dać sobie z nią spokój, jednak upartość mi na to nie pozwoliła. Jaka więc okazała się ta książka i ukazana w niej historia?

Josephine Alibrandi jest w klasie maturalnej. Nie wie, jak potoczy się jej życie po maturze. Siedemnastoletnia dziewczyna żyje z matką, która nigdy nie wyszła za mąż. Jest to powodem kpin i żartów pod jej adresem. W jej żyłach płynie włoska krew, ale urodziła się w Australii. Nie czuje się w pełni Włoszką, tak samo jak nie nazywa siebie Australijką. Ojca nigdy nawet nie widziała, jednak teraz nadarza się okazja ku temu by go poznać. Ale czy Josie tego chce? Jak ma zachować się przy mężczyźnie dzięki któremu żyje, chociaż on dotąd nie miał pojęcia o jej istnieniu? Czy jest gotowa na to, by zmienić coś w swoim życiu?

Jak już wspomniałam, początkowo czytanie idzie dosyć opornie. W trakcie akcja jednak lekko nabiera tempa, a potem wręcz ciekawi jak się to wszystko zakończy. Myślałam, że będzie inaczej lecz teraz nie żałuję czasu, który poświęciłam książce. Nie zachwyciła mnie, ale była dość ciekawym doświadczeniem.
Ogólnie rzecz biorąc polecam i radzę nie zniechęcać się po nudnym początku :)

Nie wiem, co napisać o tej książce. Nie wiem jak ująć w słowach to, co w tej chwili czuję.
Od razu przyznaję - książka na początku mnie nudziła. Wydawała mi się być typową powieścią młodzieżową o zakompleksionej nastolatce. W pewnej chwili miałam nawet dać sobie z nią spokój, jednak upartość mi na to nie pozwoliła. Jaka więc okazała się ta książka i ukazana w niej...

Piękna książka o szukaniu samej siebie, o próbie odnalezienia się w trudnych sytuacjach, które narzuca życie. Alibrandi wychowuję się bez ojca, w społeczeństwie w którym żyje, jest napiętnowana z tego powodu, ale mimo wszystkiego co ludzie mówią o jej matce, potrafi zrozumieć jej sytuacje, ma z nią bardzo dobry kontakt. Jednak nie zamierza podzielić jej losu. Wiele uczy się na błędach kobiety. Potrafi sama wyznaczyć sobie drogę. Książka napisana jest lekko i z humorem.

Piękna książka o szukaniu samej siebie, o próbie odnalezienia się w trudnych sytuacjach, które narzuca życie. Alibrandi wychowuję się bez ojca, w społeczeństwie w którym żyje, jest napiętnowana z tego powodu, ale mimo wszystkiego co ludzie mówią o jej matce, potrafi zrozumieć jej sytuacje, ma z nią bardzo dobry kontakt. Jednak nie zamierza podzielić jej losu. Wiele uczy się...

Kiedyś moja ulubiona książka.

Kiedyś moja ulubiona książka.

Jedna z moich ulubionych książek w czasach nastoletnich. Bardzo mądra i dojrzała literatura młodzieżowa, która pokazuje prawdziwe wartości a nie skupia się tylko na problemach nastolatków.

Jedna z moich ulubionych książek w czasach nastoletnich. Bardzo mądra i dojrzała literatura młodzieżowa, która pokazuje prawdziwe wartości a nie skupia się tylko na problemach nastolatków.