Ulla Lachauer, niemiecka pisarka, dziennikarka i autorka filmów dokumentalnych, z wielką uważnością wsłuchiwała się w opowieści Leny, pruskiej litwinki. W tym celu Ulla zamieszkała u bohaterki i spisywała wszystko, co ta miała jej do przekazania. Na podstawie wspominek powstała książka, której narratorem jest Lena, a nie tak jak można było się spodziewać - Ulla. I ta kwestia jest na plus.

Lena urodzona w 1910 roku, część dzieciństwa spędziła we wsi Bittehnen, leżącej nad Niemnem i należącej do Prus Wschodnich.
Miała cztery lata gdy wybuchła I wojna światowa. Gdy wojsko rosyjskie aresztowało jej matkę, razem z bratem wylądowała na chwilę u krewnych w Tylży, by potem jednak z powrotem powrócić do swojej wioski, do Ulicy Rajskiej, do swojego domu.
Nad Niemnem spędziła całe swoje życie.
Nawet gdy adres zamieszkania zmieniał się, był on oddalony od domu rodzinnego jedynie o kilkadziesiąt kilometrów.

O I wojnie światowej jest tylko wzmianka, epizod z życia Leny. Nie ona jest w tej pozycji priorytetem.
Bohaterka skupia się na wiejskim życiu, pracy w polu, żniwach, obowiązkach domowych, wypieku chleba, uroku wiejskich krajobrazów, życiu towarzysko-sąsiedzkim. Miło wspomina dni targowe w Tylży, gdzie płynęła statkiem, by między innymi sprzedać posiadane produkty.

Zgoła inaczej ma się problematyka II wojny światowej. Lena z dużą dokładnością przedstawia w jaki sposób wpłynęła ona na jej życie, jak również na życie jej rodziny oraz mieszkańców.
Dorosła już Lena, od jakiegoś czasu mieszkanka Schmalleningken, akurat przebywając w swoim sklepie pasmanteryjnym, dowiedziała się, że miasteczko to nie należy już do Litwy, przejęli je Niemcy. Większość mieszkańców cieszyła się, wieszając przy tym flagi niemieckie. Żydzi uciekali, a Lena mimo niezadowolenia, musiała udawać, że i ją ten fakt niezmiernie raduje. Wyglądało na to, że teraz była Niemką.
Lecz to nie koniec. Potem przybyli Sowieci. Zaczęły się ucieczki, wywózki na Sybir...
Od tego momentu Lena relacjonuje podróż i życie na wygnaniu oraz powrót i dalszą egzystencję nad Niemnem.

Już od pierwszej strony, od pierwszych zdań poczułam zaskakujący spokój. Mocna intuicja czytelnicza, podpowiadała mi, że pozycja ta będzie godna, aby do niej wracać myślami, i o której warto dyskutować. Niestety bywa też na odwrót, a mianowicie wiem, iż z daną książka nie złapie "wspólnego języka". Lecz tym razem naprawdę się nie zawiodłam.

Napisana w sposób prosty, estetyczny, pociąga, porywa do przeszłości, którą możemy jedynie kreować w swoich umysłach, uruchamiać wyobraźnię.
Czyta się błyskawicznie.
Trochę brak mi było jedynie zdjęć, ale to szczegół, który nie zaważył na mojej ocenie. Zamiast tego są polityczne mapki.

Ulla Lachauer, niemiecka pisarka, dziennikarka i autorka filmów dokumentalnych, z wielką uważnością wsłuchiwała się w opowieści Leny, pruskiej litwinki. W tym celu Ulla zamieszkała u bohaterki i spisywała wszystko, co ta miała jej do przekazania. Na podstawie wspominek powstała książka, której narratorem jest Lena, a nie tak jak można było się spodziewać - Ulla. I ta...

„Ostatni głos z pruskiej Litwy”

Wspomnieniowa opowieść pruskiej Litwinki, urodzonej w 1910 roku Leny Grigoleit, spisana przez dziennikarkę Ullę Lachauer. Dwie cechy czynią ją nietuzinkową. Pierwsza to postać samej bohaterki, tchnącej pogodą i zdrowym rozsądkiem Leny, która nie pozwala, aby dramatyczne koleje losu pokonały ją czy przytłoczyły. Druga to historia ziem, o których w sumie niewiele wiemy, choć geograficznie są nam bliskie – historia pruskiej Małej Litwy. Opowieść nie skupia się na najdramatyczniejszym okresie życia bohaterki, czyli drugiej wojnie światowej czy wywózce na Sybir. Doprowadzona jest do początku lat 90 (Lena Grigoleit zmarła w roku 95). Dodatkowe światło rzuca posłowie Ulli Lauchner, która podkreśla, jak niezwykłą osobą na tle innych autochtonów była Lena.
Niezależnie od tego, że siła bohaterki pochodzić musi z samej jej osobowości, żywej i niepokornej od dziecka, widać wyraźnie, jak sens jej istnieniu nadaje przywiązanie do rodzinnej ziemi i… do literatury.
Perełka.

„Ostatni głos z pruskiej Litwy”

Wspomnieniowa opowieść pruskiej Litwinki, urodzonej w 1910 roku Leny Grigoleit, spisana przez dziennikarkę Ullę Lachauer. Dwie cechy czynią ją nietuzinkową. Pierwsza to postać samej bohaterki, tchnącej pogodą i zdrowym rozsądkiem Leny, która nie pozwala, aby dramatyczne koleje losu pokonały ją czy przytłoczyły. Druga to historia ziem, o...

Niemiecka dokumentalistka Ulla Lachauer wyjechala we wrzesniu 1989 roku na Litwe. Celem zachodnioniemieckiej ekipy telewizyjnej bylo nakrecenie filmu o zachodniej czesci kraju, tej ktora kiedys nalezala do Niemiec. Poszukujac ostatnich zyjacych mieszkancow Prus Wschodnich trafili do wsi Bitenai, dawniej Bittehnen. Jedyna mieszkajaca tam osoba byla Lena Grigoleit-Kondrataviciene. Pruska chlopka urodzona w 1910 roku. Promieniujaca niezwykla pogoda ducha, uwielbiajaca od dziecka opowiadac i duzo czytajaca Niemka z pochodzenia, a Litwinka z wyboru. Wlascicielka sklepu z pasmanteria i zona celnika. Wielkie wydarzenia XX wieku dzialy sie pod jej oknami (Schmalleningken). Tam bowiem przebiegala linia, ktora Hitler i Stalin podzielili Europe.
Ulla zamieszkala u Leny, pomagala jej w gospodarstwie. Swiadkowala wielkim zmianom zachodzacym na Litwie. Zebrala gigantyczny material o tym czym jest milosc do rodzinnych okolic, przywiazanie do ziemi. Istote 1500 stron wywiadu zawarla na zaledwie 77 kartkach ksiazki. Tak niewielu, ale za to bedacych dla czytelnika wspanialym przezyciem. Los glownej bohaterki byl arcyciekawy, jej wybory milosne niezwykle, a madrosc zachwycajaca.
Znakomita ksiazka.

Niemiecka dokumentalistka Ulla Lachauer wyjechala we wrzesniu 1989 roku na Litwe. Celem zachodnioniemieckiej ekipy telewizyjnej bylo nakrecenie filmu o zachodniej czesci kraju, tej ktora kiedys nalezala do Niemiec. Poszukujac ostatnich zyjacych mieszkancow Prus Wschodnich trafili do wsi Bitenai, dawniej Bittehnen. Jedyna mieszkajaca tam osoba byla Lena...

takiego podejścia do życia i takiej pogody ducha życzę sobie i innym:)

takiego podejścia do życia i takiej pogody ducha życzę sobie i innym:)