Bardzo wciągająca, ciekawa, intrygująca i pełna zwrotów akcji powieść

Bardzo wciągająca, ciekawa, intrygująca i pełna zwrotów akcji powieść

Książka ciekawa, pełna akcji, napisana niezwykle realistycznie. Jednak cała fabuła opiera się na teorii spiskowej i aby nie być w błędzie koniecznie trzeba przeczytać posłowie.

Książka ciekawa, pełna akcji, napisana niezwykle realistycznie. Jednak cała fabuła opiera się na teorii spiskowej i aby nie być w błędzie koniecznie trzeba przeczytać posłowie.

Wysoka nota wynika z tego, ze pamiętam jakie emocje u mnie wywołała podczas czytania, nie mogłam przestać o niej myśleć, byłam totalnie pod wrażeniem. dziś podchodzę do książek Browna z większym dystansem, ale to było dwadzieścia lat temu!

Wysoka nota wynika z tego, ze pamiętam jakie emocje u mnie wywołała podczas czytania, nie mogłam przestać o niej myśleć, byłam totalnie pod wrażeniem. dziś podchodzę do książek Browna z większym dystansem, ale to było dwadzieścia lat temu!

Świetna książka.

Świetna książka.

sława tej książki jest zdecydowanie zbyt przesadzona jak na stan faktyczny, książka co najwyżej przeciętna

sława tej książki jest zdecydowanie zbyt przesadzona jak na stan faktyczny, książka co najwyżej przeciętna

Jeszcze lepsza niż tom pierwszy. Dzięki tej powieści odkurzyłam obrazek komunijny i dokładnie przyjrzałam się "Ostatniej wieczerzy".

Jeszcze lepsza niż tom pierwszy. Dzięki tej powieści odkurzyłam obrazek komunijny i dokładnie przyjrzałam się "Ostatniej wieczerzy".

Kościół katolicki jest dla większości z nas niemal nieskazitelnie czystą i niesamowicie dobrą instytucją, Brown w "Kodzie" podkreśla jednak jego ciemną stronę, tak często przez nas pomijaną i zapominaną. Stawia pod znakiem zapytania niemal wszytko, co Biblii i Kościoła dotyczy. Od boskości samego Jezusa, przez autentyczność Testamentów, do sugestii, że Maria Magdalena była tak naprawdę kochanką Chrystusa, a ich potomkowie żyją do dziś, ukrywani przez Zakon Syjonu. Opowiada o niegodziwościach przedstawicieli katolicyzmu, o wieloletnich mordach, paleniu czarownic, dyskryminacji kobiet, wyprawach krzyżowych.

Dan Brown wysuwa swoje teorie na podstawie dzieł Leonarda da Vinci, a opiera je na licznych dokumentach i badaniach, a także na historii, tworząc spójną całość. Do wszystkich przewrażliwionych lub mocno wierzących: nie ma się co bulwersować, sam autor przyznaje, że to wyłącznie fikcja. "Kod Leonarda da Vinci" mówi też o tajemnicy Świętego Grala i o tym, że niekoniecznie musi on być kielichem dającym nieśmiertelność. Traktuje go jak metaforę - dla każdego z nas znaczy co innego, wszystko zależy od interpretacji. Jego poszukiwania przedstawia w bardzo skomplikowany i zawiły sposób, nie dając bohaterom książki chwili wytchnienia.

Bardzo podoba mi się ilość symboli, zagadek, szyfrów i innych ciekawych niewiadomych wykorzystanych w tej powieści. Zarówno anagramy, ciągi matematyczne, pentagramy, jak i odwołania do starożytnych religii przyprawiają o szybsze bicie serca. Każdy taki element wprowadza aurę tajemniczości, coraz to mocniej wzbudzając ciekawość. Rozdziały są stosunkowo krótkie, więc dobrze się je czyta. Do tego Dan Brown kończy każdy z nich jakby "urywając" w najciekawszym momencie. Nie ma innego wyjścia, trzeba czytać dalej.

Zostałam po prostu porwana w sidła tej fascynującej powieści. Od samego początku byłam oczarowana klimatem, jaki stworzył autor. Ogromnie cieszyły mnie opisy wszystkich cudownych miejsc - Luwru, ulic Paryża nocą czy Londynu, a także dzieł sztuki i ich analizy. W niektórych momentach czułam się tak, jakbym razem z bohaterami tej książki brała udział w pościgach, skomplikowanych poszukiwaniach oraz inteligentnych rozmowach. Składam pokłony Brownowi za tyle niesamowitych pomysłów, zręczne poprowadzenie fabuły i stworzenie tak zakręconej układanki bez żadnych potknięć i niedociągnięć. Niezwykle dojrzały język, metafory, przemyślenia, a przy tym nie przynudza - czego chcieć więcej? No, i zakończenie po prostu wbija w fotel.

O bohaterach nie powiem wiele - nie wyróżniają się spośród innych niczym szczególnym, no może nieprzeciętną wiedzą i inteligencją. Zaznaczę tylko, że nie oni w tej książce grają pierwsze skrzypce. Nie na nich mamy się skupiać. Ważniejsza jest sieć intryg, kłamstw i tajemnicze morderstwo, które zapowiada obiecujący kryminał z domieszką thrillera.

Tym, którzy tej historii jeszcze nie znają - gorąco polecam. Jest to niesamowita, naprawdę ciekawa, doskonale skonstruowana książka, która porusza kontrowersyjne tematy. Autor ukazuje kościół katolicki z zupełnie innej perspektywy, a przy tym potrafi się nie pogubić. Wiem, że do "Kodu Leonarda da Vinci" wrócę jeszcze nieraz.

Kościół katolicki jest dla większości z nas niemal nieskazitelnie czystą i niesamowicie dobrą instytucją, Brown w "Kodzie" podkreśla jednak jego ciemną stronę, tak często przez nas pomijaną i zapominaną. Stawia pod znakiem zapytania niemal wszytko, co Biblii i Kościoła dotyczy. Od boskości samego Jezusa, przez autentyczność Testamentów, do sugestii, że Maria Magdalena była...

Nigdy nie spojrzę już na "ostatnią wieczerzę" Da Vinciego tak samo ;)

Nigdy nie spojrzę już na "ostatnią wieczerzę" Da Vinciego tak samo ;)

Poszukiwanie Świętego Graala, tym kim lub czym on tak naprawdę jest i ogólnie teorie, jaka ta książka zasiała w społeczeństwie, pamiętam bardzo dokładnie. Dla mnie chwila jej premiery, gdy nawet ksiądz na kazaniu się do niej odnosił, była momentem, w którym przestałem bezgranicznie wierzyć we wszystko co nam media, religie i odgórna narracja przedstawia jako niezaprzeczalne fakty. Ich jedyne wersje, które bez zadawania pytań powinniśmy brać jako prawdziwe. Myślę, że tu jest cała moc tej książki, nie sam thriller sam w sobie, który też jest super, ale to jakie konsekwencje miała ogólnie. Zadając pytania i szukając odpowiedzi zawsze gdzieś idziemy i się rozwijamy. Dla mojego pokolenia (rocznik 1991) to właśnie Kod Da Vinci wspólnie z World Trade Center są ojcami chrzestnych wszystkich teorii spiskowych.

Poszukiwanie Świętego Graala, tym kim lub czym on tak naprawdę jest i ogólnie teorie, jaka ta książka zasiała w społeczeństwie, pamiętam bardzo dokładnie. Dla mnie chwila jej premiery, gdy nawet ksiądz na kazaniu się do niej odnosił, była momentem, w którym przestałem bezgranicznie wierzyć we wszystko co nam media, religie i odgórna narracja przedstawia jako niezaprzeczalne...

Niedopowiedziana historia chrześcijaństwa zagadkowo przedstawiona na płótnach wielkich mistrzów. Dan Brown stworzył bardzo dobrą powieść w której tajemniczy klimat aż wylewa się z kartek. Akcja jest równomiernie rozłożona i poprowadzona w ciekawy sposób. 600 stron zjedzone jak na śniadanie.

Niedopowiedziana historia chrześcijaństwa zagadkowo przedstawiona na płótnach wielkich mistrzów. Dan Brown stworzył bardzo dobrą powieść w której tajemniczy klimat aż wylewa się z kartek. Akcja jest równomiernie rozłożona i poprowadzona w ciekawy sposób. 600 stron zjedzone jak na śniadanie.