Tylko dla tych, co czytają powolutku, starannie, zapamiętując każde nazwisko, nazwę domu, datę i niuans rozległej intrygi. Jeśli ktoś czyta szybko, zachłannie i nieuważnie - pogubi się szybko w intrydze i zmęczy. Do tego dochodzą jeszcze błędy tłumaczenia i, w mojej ocenie, zawiły sposób prowadzenia wątków, który powodował czasami, że nie rozumiałam logiki wydarzeń. Czyli tam, gdzie spodziewałam się okrzyku oburzenia - był zachwyt, a gdzie miał być jakiś logiczny wniosek - traciłam łączność. Pewnie to też dlatego, że nie śledziłam wystarczająco faktów i pogubiłam, kto jest republikaninem - kto demokratą - kto kongresmenem - a kto senatorem.
Więc, drodzy Czytelnicy, tę pozycję czytajcie z ołówkiem i notesem w ręce.

Tylko dla tych, co czytają powolutku, starannie, zapamiętując każde nazwisko, nazwę domu, datę i niuans rozległej intrygi. Jeśli ktoś czyta szybko, zachłannie i nieuważnie - pogubi się szybko w intrydze i zmęczy. Do tego dochodzą jeszcze błędy tłumaczenia i, w mojej ocenie, zawiły sposób prowadzenia wątków, który powodował czasami, że nie rozumiałam logiki wydarzeń. Czyli...

Kręcąc się między półkami w bibliotece trafiłem na książkę Stephena L. Cartera zatytułowaną „Rada pałacowa” i tak zupełnie szczerze, to jest nie to czego ja jako czytelnik mogłem się spodziewać. Bo po takim tytule można się spodziewać ,że autor zajmie się polityką i kwestią politycznych walk o władzę pomiędzy frakcjami. Oczywiście polityka i to wszystko jest, pojawiają się znane postaci np. John F. Kennedy, Richard Nixon, ale o polityce mowa jest tutaj w sensie kuluarowym. Rada Pałacowa to tak naprawdę tajny organ doradczy mający charakter tzw. szarej eminencji, skupia ona 20 wpływowych osób, polityków, biznesmenów, artystów itp. 12 z tych osób ma biały kolor skóry, 8 czarny. I to jest kluczowe tutaj w sensie o czym jest ta książka? Odpowiedź Mamy tu losy elit murzyńskich, takie dokładnie określenia stosuje w książce autor czarnoskóry intelektualista, profesor Uniwersytetu w Yale. Bohaterowie w książce sami siebie nazywają ciemniejszą nacją. Stosując standardy poprawności politycznej, mamy tu przedstawione losy kilku rodzin afrokamerykanów, to określenie w ogóle nigdzie w książce się nie pojawia. To nie znaczy oczywiście, że książka jest zła. Pod katem społecznym zapewne jest ona potrzebna wręcz konieczna, bo mamy tutaj wybitne jednostki, które coś osiągnęły w Ameryce, są to bowiem bardzo bogaci biznesmeni, a także intelektualiści, np. pisarze, profesorowie uczelni wyższych, działacze polityczni, itp. Ciekawe, że mimo, iż Ci bohaterowie są jednostkami wybitnymi zmagają się z typowymi dla czarnoskórej ludności problemami, np. wynajmowaniem niektórych hoteli, kupnem domów w dobrych dzielnicach, no i problem nietolerancji bywa dla tych osób tak samo dokuczliwy jak dla całkiem zwyczajnych ludzi czarnego koloru skóry w tym czasie. Mamy w tej książce szeroką społeczno-polityczną panoramę Stanów Zjednoczonych w latach od 50-tych do 70 -tych XX stulecia. Dominują jednak dwa miasta jeśli chodzi o akcję są to oczywiście Nowy York i Waszyngton. Ale też akcja wykracza po za teren USA, mamy tu bowiem kilka miast europejskich, Wietnam w kontekście wojny, a także co ciekawe Afrykę. Wietnam tu jest istotny w kontekście problemów społecznych, Afroamerykanie debatują i rozważają kwestię czy warto ginąć za kraj, który ich jako mniejszość narodową prześladuje? Rzecz jasna można się tego domyślać mamy problem protestów społecznych, organizowanych m. in. przez Martina Luthera Kinga i walki o równouprawnienie ludności kolorowej.


Głównym bohaterem jest czarnoskóry pisarz, dziennikarz, także autor przemówień pisanych na zlecenie polityków z pierwszej ligi, w tym kilku prezydentów, Eddie Wesley. Współpracuje on z FBI, bowiem jego siostra Junie, podejrzewana jest o działalność wywrotową w ,fikcyjnej, w sensie, że występuje na kartach tyko tej książki, radykalnej organizacji Szlachetna Agonia, w dodatku podejrzewanej, że działa na zlecenie KGB. Można wręcz określić, że była to organizacja terrorystyczna walcząca nielegalnymi metodami o prawa ludności kolorowej, słynne były utarczki z Ku Klux Klanem, zresztą to akurat fakt autentyczny. Mamy opis uwikłania Eddiego w bieżącą politykę, a także jego dość skomplikowaną relację miłosną z Aurelią Garland, jedna z caryc Harlemu. Obydwoje są w sobie zakochani od lat młodości, jednak Aurelia wybiera bogatego murzyńskiego biznesmena Kevina Garlanda. Potem mimo, że Aurelia stosunkowo szybko została bogatą wdową nie śpieszy się jej wyjść za mąż za Eddiego, mimo, że dla nikogo nie jest tajemnicą, że go kocha. Co jest tego przyczyną? Eddie natrafia na problem istnienia Rady pałacowej, i dowiaduje się jakie były okoliczności jej powstania i roli jaką odgrywa w kraju. To przedstawiciele 20 członków rady de facto wybierają prezydentów, USA, bowiem uważają, że demokracja jest zbyt słaba i trzeba nią sterować z tzw. tylnego siedzenia. Czy te wszystkie skomplikowane sprawy się wyjaśnią?

Książka jest niezwykle interesująca. Warto przeczytać. Polecam.

Kręcąc się między półkami w bibliotece trafiłem na książkę Stephena L. Cartera zatytułowaną „Rada pałacowa” i tak zupełnie szczerze, to jest nie to czego ja jako czytelnik mogłem się spodziewać. Bo po takim tytule można się spodziewać ,że autor zajmie się polityką i kwestią politycznych walk o władzę pomiędzy frakcjami. Oczywiście polityka i to wszystko jest, pojawiają się...

Ależ niespodzianka ! Po tym jak miałam problem z przebrnięciem przez pierwszą połowę "Władca.." to ta książka tego pisarza była dla mnie czymś co czytało się znakomicie. Zupełnie inaczej-dużo lepiej napisana, mocniej wciągająca , dobrze prowadzona od początku do końca. Sama historia była niezwykle ciekawa tak z powodu wątku kryminalnego jak i tła historycznego. Lubię takie niespodzianki :)

Ależ niespodzianka ! Po tym jak miałam problem z przebrnięciem przez pierwszą połowę "Władca.." to ta książka tego pisarza była dla mnie czymś co czytało się znakomicie. Zupełnie inaczej-dużo lepiej napisana, mocniej wciągająca , dobrze prowadzona od początku do końca. Sama historia była niezwykle ciekawa tak z powodu wątku kryminalnego jak i tła historycznego. Lubię takie...

Rada Pałacowa była moim pierwszym spotkaniem z twórczością Stephena Cartera. Po przeczytaniu książki muszę powiedzieć, że autor mnie nie zawiódł i na pewno przeczytam inne z jego powieści.

Książkę tę znalazłem w księgarni Matras za 9,90 i odłożyłem na półkę gdzie czekała na swoją kolej. Po kilku tygodniach spędzonych pośród moich książek w końcu trafiła w moje ręce. Mimo tego, że powieść jest obszerna czyta się ją bardzo dobrze dzięki umiejętnościom pisarza i jego dokładności przy tworzeniu klimatu oraz dbałości o szczegóły.

Autor starał się przedstawić problemy Czarnoskórych obywateli USA w latach 50 i 60 lecz czytając książkę wydaje się to wątkiem pobocznym. Powieść ta posiada też rozbudowane wątki rodzinne, które ja ostatnio bardzo polubiłem. Pozwalają one na bliższe obcowanie z postaciami. Główna opowieść skupia się na intrygach i tajemnicach wpływowych ludzi, chcących zmienić rzeczywistość tamtych lat. Mocno zawikłany świat wielkiej polityki pokazany jest od wewnątrz dzięki czemu mamy możliwość uświadomienia sobie kto i jaki ma wpływ na to, jak nasz świat wygląda. To nie politycy decydują o tym co i jak zostanie zmienione a kolaboracje wpływowych osób, które dzięki swoim znajomościom i pieniądzom sterują krajem.

Z lektury tej każdy może wyciągnąć coś dla siebie,jak z każdej innej, jeżeli tylko ktoś jest wystarczająco inteligentny i tego chce. Po przeczytaniu można dojść do wniosku, że często dochodzeniu do władzy dochodzi się poprzez brutalność, kłamstwa i znajomości, że nie powinno się przegapić swojej szansy bo na kolejną można czekać kilkanaście lat ale przede wszystkim do tego, że jeżeli znajdujemy coś po kilkunastu latach poszukiwań, nie znaczy, że przyniesie nam to spełnienie, ani że jest to tym, czego się spodziewamy.

Szczerze polecam twórczość Cartera wszystkim czytelnikom lubiącym inteligentne powieści kryminalno-sensacyjne ale nie tylko im. Autor uważamy jest w USA za jednego z czołowych intelektualistów kraju, jest autorem wielu książek popularnonaukowych więc przeczytanie jego powieści raczej nam nie zaszkodzi.


Wpis pochodzi z mojego bloga: [/link]http://platanowy.blogspot.com/

Rada Pałacowa była moim pierwszym spotkaniem z twórczością Stephena Cartera. Po przeczytaniu książki muszę powiedzieć, że autor mnie nie zawiódł i na pewno przeczytam inne z jego powieści.

Książkę tę znalazłem w księgarni Matras za 9,90 i odłożyłem na półkę gdzie czekała na swoją kolej. Po kilku tygodniach spędzonych pośród moich książek w końcu trafiła w moje ręce....

Polecam, kolejna świetna książka Stevena Cartera.

Polecam, kolejna świetna książka Stevena Cartera.

Obejmujące dwie dekady historia młodego pisarza, który wpada na trop spisku mającego prowadzić do zmiany na szczytach władzy. Na stronach powieści pojawia się (zbyt) wiele postaci i wątków – spotykamy i rodzinę Kennedych, i Richarda Nixona i wiele innych osobowości, które pojawiały się na stronach gazet w latach sześćdziesiątych. Książka jest portretem czarnego Harlemu, historią miłosną i thrillerem politycznym. Czyta się dobrze, ale zakończenie mocno rozczarowuje. Autor w wielu miejscach trzyma czytelnika w nieświadomości, mnoży wątki, a potem nagle jednym, banalnym zwrotem akcji zamyka powieść.

Obejmujące dwie dekady historia młodego pisarza, który wpada na trop spisku mającego prowadzić do zmiany na szczytach władzy. Na stronach powieści pojawia się (zbyt) wiele postaci i wątków – spotykamy i rodzinę Kennedych, i Richarda Nixona i wiele innych osobowości, które pojawiały się na stronach gazet w latach sześćdziesiątych. Książka jest portretem czarnego Harlemu,...