Jeśli się kiedyś zastanawiał()ś jak bardzo wpływają warunki z otoczenia na mieszkańców południowych stanów, to zdecydowanie się dowiesz z tej książki, bo jest to historia o żabach, aligatorach, dzikiej panterze i konikach bagiennych. A tak na prawdę o Karo Venable od dzieciństwa przywiązanej do Lowcountry i SWOJEGO domku na bagnach. Karo jest dorosłą zamężną kobietą, ale wciąż żyje w niej jej małe dziecko. Karo prowadziła swoje dobre życie cieknące spokojnym strumykiem niczym nie wyróżniających się wydarzeń.
Chyba każdemu z nas kiedyś w życiu pojawi się osoba, która zmieni wszystko dookoła, jakby zmusiła planetę obracać się w drugą stronę, zniszczy świat poprzedni (przynajmniej postrzeżenie tego świata) i położy pierwszą cegłę w budowie nowego. Nie ominie to też Karo, ale jak będzie wyglądał ten nowy świat i czy będzie musiała odrzucić wszystko co kochała, co trzymało ją na nogach w jej bezpiecznym starym życiu?
Książka zdecydowanie nadaje się na literaturę piękną kobiecą, na samotne jesienne wieczory bez wymuszonych przez lekturę przemyśleń. To, że jest to zwykłe "opowiadanie ludzkie" na szczęście uprzedzają nas jeszcze na okładce, więc dla tych, którzy poszukują światy warte wrzucenia pierścionka władzy do wulkanu, zdecydowanie odradzam marnować swój bezcenny czas. Natomiast dla tych, którzy chcą od światów przepełnionych akcją i fikcją odpocząć i przeczytać opowiadanie rodzajem z tygodniowych New York Times, które jest pisane przez ludzi i dla ludzi, jednak wciąż potrafi zaintrygować, nawet polecam. Szczęśliwym trafem byłam z tej drugiej kategorii poszukiwaczy lektur, więc moja prywatna ocena wyniesie 3,8/5.
Co ciekawe w  historii tej podejmuje się wątek pradawnych osiedli zamieszkujących te jeszcze nie całkiem pochłonięte przez "cywilizacje" wysepki. Takich wysp jak osiedle Gullachów jest miliony w całym świecie, stanowią nie tylko historie tego kraju, ale też jej początki. Polecam bardziej się przejrzeć właśnie tej kwestii, ignorując kwestie i zachowania "białych".

Jeśli się kiedyś zastanawiał()ś jak bardzo wpływają warunki z otoczenia na mieszkańców południowych stanów, to zdecydowanie się dowiesz z tej książki, bo jest to historia o żabach, aligatorach, dzikiej panterze i konikach bagiennych. A tak na prawdę o Karo Venable od dzieciństwa przywiązanej do Lowcountry i SWOJEGO domku na bagnach. Karo jest dorosłą zamężną kobietą, ale...

Nie do końca rozumiem, co ta książka miała na celu. Napisana jest dobrym językiem (chociaż w tłumaczeniu zdarzają się kiksy),ale ani nie zachwyca, ani nie gorszy, ani nie interesuje, ani nie nudzi, ani nie skłania do myślenia. Po prostu nie zostawia głębszego śladu. Wątki się urywają, wpadają nowe, mam wrażenie, że autorce zabrakło spójności przekazu.

Nie do końca rozumiem, co ta książka miała na celu. Napisana jest dobrym językiem (chociaż w tłumaczeniu zdarzają się kiksy),ale ani nie zachwyca, ani nie gorszy, ani nie interesuje, ani nie nudzi, ani nie skłania do myślenia. Po prostu nie zostawia głębszego śladu. Wątki się urywają, wpadają nowe, mam wrażenie, że autorce zabrakło spójności przekazu.

Nie jest to porywająca powieść, gorzej, początek wieje nudą, przeskoki czasowe i budowa zdań męczą, postaci pierwszoplanowe są tak idealne i nijakie aż mdłe. Brakowało mi uczuć i emocji, jakiejś głębszej treści i czegoś, co mnie zaskoczy. Te kilka gwiazdek daję za drugą połowę książki chociaż i ta nie powala, ale czytało się przynajmniej szybciej. „Byłam szczęśliwa w Lowcountry” niczym nie zaskakuje, niczego nie wnosi, środek w jakimś stopniu zaprzecza zakończeniu. Ot czytadło, którego nie polecam.

Nie jest to porywająca powieść, gorzej, początek wieje nudą, przeskoki czasowe i budowa zdań męczą, postaci pierwszoplanowe są tak idealne i nijakie aż mdłe. Brakowało mi uczuć i emocji, jakiejś głębszej treści i czegoś, co mnie zaskoczy. Te kilka gwiazdek daję za drugą połowę książki chociaż i ta nie powala, ale czytało się przynajmniej szybciej. „Byłam szczęśliwa w...