Przeczytałam bardzo dawno temu, wtedy miałam ogromną chęć zrobić to samo, co główna bohaterka Delia. Rozumiałam ją, ba chwilami czułam się jak ona. Minęły lata, zestarzałam się, zmądrzałam(?) i nie wiem, czy teraz zdecydowałabym się na podobną eskapadę. Do przemyśleń.

Przeczytałam bardzo dawno temu, wtedy miałam ogromną chęć zrobić to samo, co główna bohaterka Delia. Rozumiałam ją, ba chwilami czułam się jak ona. Minęły lata, zestarzałam się, zmądrzałam(?) i nie wiem, czy teraz zdecydowałabym się na podobną eskapadę. Do przemyśleń.

Zaintrygowana przyznaną autorce Nagrodą Pulitzera, sięgnęłam po "Drabinę czasu" i jestem nieco rozczarowana. Spodziewałam się językowych i fabularnych fajerwerków, a otrzymałam stonowaną, niespieszną powieść, która, co prawda, nie wzbudza "ochów i achów", ale ma w sobie coś. Tylko to "coś" ukryte zostało pod powierzchnią nieco chaotycznej fabuły i zbaczających z traktu przemyśleń głównej bohaterki.
Delia Grinstead, czterdziestoletnia mężatka, matka trojga dzieci, czuje, że powoli znika. Pomaga mężowi w prowadzeniu praktyki lekarskiej jednocześnie zajmując się domem i dziećmi, które coraz mniej jej potrzebują. Kobieta po mistrzowsku gra drugie skrzypce i stanowi bezpieczne tło dla wyraźniejszych "żyć" swojej rodziny. I to zaczyna ją uwierać. Chciałaby coś znaczyć, być zauważana, kochana i doceniana. Pewnego dnia dociera do niej przypadkowość położenia, w jakim się znalazła - nie jest pewna powodów, dla których mąż Sam, wybrał właśnie ją spośród trzech sióstr i to przelewa czarę goryczy. Delia ucieka: bez planu, konkretnej wizji i przygotowań. W nowym, nieznanym sobie miejscu, buduje siebie od początku, prowadząc proste, skromne życie - staje się ważna dla nowo poznanych ludzi.
"I to by było na tyle?" - zapytacie może. I całkiem słusznie, bo końcówka tej dość obszernej powieści pozostawiła mnie w lekkim zadziwieniu i niezrozumieniu. Nie będę jej zdradzać, bo może ktoś z Was jednak się skusi na lekturę "Drabiny czasu" - chociażby ze względu na ciekawą galerię postaci i chęć zrozumienia motywów, które nimi kierują. Chyba warto.

Zaintrygowana przyznaną autorce Nagrodą Pulitzera, sięgnęłam po "Drabinę czasu" i jestem nieco rozczarowana. Spodziewałam się językowych i fabularnych fajerwerków, a otrzymałam stonowaną, niespieszną powieść, która, co prawda, nie wzbudza "ochów i achów", ale ma w sobie coś. Tylko to "coś" ukryte zostało pod powierzchnią nieco chaotycznej fabuły i zbaczających z traktu...

Bardzo, bardzo przeciętna książka. Inna powieść tej autorki, którą czytałam dawno temu, zachwyciła mnie ("Obiad w restauracji dla samotnych"),dlatego sięgnęłam po tę pozycję, ale rozczarowałam się. Obie książki opisują z pozoru zwyczajne życie, jednak tej zupełnie brak polotu. Cały czas czekałam na jakieś ciekawe rozwinięcie, później na zakończenie... nie doczekałam się. Głównej bohaterki też nie polubiłam, była dziwna, z czasem coraz mniej przekonująca. Fabuła w zasadzie nie prowadziła do niczego, finisz również potoczył się nijako. Uhh. Nie polecam, wynudziłam się.

Bardzo, bardzo przeciętna książka. Inna powieść tej autorki, którą czytałam dawno temu, zachwyciła mnie ("Obiad w restauracji dla samotnych"),dlatego sięgnęłam po tę pozycję, ale rozczarowałam się. Obie książki opisują z pozoru zwyczajne życie, jednak tej zupełnie brak polotu. Cały czas czekałam na jakieś ciekawe rozwinięcie, później na zakończenie... nie doczekałam się....

Jeśli ktoś bardzo sugeruje się streszczeniami umieszczonymi na okładce to może się zdziwić...ale niekoniecznie rozczarować.Nagle pięknego słonecznego dnia kobieta -matka, żona znika podczas wakacji rodzinnych. Wydawałoby się, ze jej życie odmieni się o 180 stopni nagle nabierze barw , bohaterka rzuci się w wir przygód. A jedno monotonne zwyczajne życie zostaje zamienione na drugie równie banalne. Ale może czasem tego nam potrzeba, całkowitego resetu i spojrzenia na to co mamy z innej perspektywy i przekonania się ,ze świat wokół to nie "lepsze nieznane". Sielska i lekka lektura, ogromnie relaksująca i wyciszająca, ja wręcz czułam sielankową swobodę małego sennego miasteczka.

Jeśli ktoś bardzo sugeruje się streszczeniami umieszczonymi na okładce to może się zdziwić...ale niekoniecznie rozczarować.Nagle pięknego słonecznego dnia kobieta -matka, żona znika podczas wakacji rodzinnych. Wydawałoby się, ze jej życie odmieni się o 180 stopni nagle nabierze barw , bohaterka rzuci się w wir przygód. A jedno monotonne zwyczajne życie zostaje zamienione na...

Początek zapowiada się obiecująco, rozwija się interesujący wątek, ale zakończenie mnie rozczarowało. Mimo to, polecam, może ja nie wyłapałam wszystkich niuansów powieśći?

Początek zapowiada się obiecująco, rozwija się interesujący wątek, ale zakończenie mnie rozczarowało. Mimo to, polecam, może ja nie wyłapałam wszystkich niuansów powieśći?

Każdy z nas ma czasem ochotę uciec od własnego życia. Przychodzi taki czas kiedy przytłacza nas monotonia, marazm, mamy wszystkiego dość, jednak z reguły poprzestajemy na narzekaniu, ewentualnie zaklinamy rzeczywistość w inny sposób – szukamy czegoś co da nam ponownie złapać wiatr w żagle. Natomiast Delia, bohaterka książki, pod wpływem impulsu decyduje się pewnego dnia zerwać z całym dotychczasowym życiem i zacząć od nowa, pozostawiając bez słowa męża i dzieci. Czy Delii uda się odnaleźć siebie na nowo? Czy nowe życie okaże się tym czego pragnie? Czy nie będzie jej brakowało rodziny?

Książka podejmuje ciekawy i ponadczasowy temat, bo czyż każdy człowiek chociaż raz w życiu nie pragnął porzucić wszystkiego choć na chwilę i zacząć realizować marzenia.

Każdy z nas ma czasem ochotę uciec od własnego życia. Przychodzi taki czas kiedy przytłacza nas monotonia, marazm, mamy wszystkiego dość, jednak z reguły poprzestajemy na narzekaniu, ewentualnie zaklinamy rzeczywistość w inny sposób – szukamy czegoś co da nam ponownie złapać wiatr w żagle. Natomiast Delia, bohaterka książki, pod wpływem impulsu decyduje się pewnego dnia...

Sama nie wiem jak ocenić tą książkę, zapowiadała się świetnie.. A na końcu wyszło, że jest o kobiecie która sama nie wie czego chce jest niezdecydowana Zostawia całą rodzinę na rok, i sumie to nie wiem po co ?? Choć można zrozumieć zakończenie, że rodzina bez niej nie istnieje, że była spoiwem.. Ale sama nie wiem spodziewałam się że będzie lepsza..

Sama nie wiem jak ocenić tą książkę, zapowiadała się świetnie.. A na końcu wyszło, że jest o kobiecie która sama nie wie czego chce jest niezdecydowana Zostawia całą rodzinę na rok, i sumie to nie wiem po co ?? Choć można zrozumieć zakończenie, że rodzina bez niej nie istnieje, że była spoiwem.. Ale sama nie wiem spodziewałam się że będzie lepsza..

Nudna-nie podobała mi sie.

Nudna-nie podobała mi sie.

Ciekawa książka.Delia podejmuje szybką decyzję odpoczynku od codzienności.Wraca na ślub córki i wtedy widzi ile się zmieniło.Ale mimo wszystko mąż jej wybacza nagłe zniknięcie.Polecam ;)

Ciekawa książka.Delia podejmuje szybką decyzję odpoczynku od codzienności.Wraca na ślub córki i wtedy widzi ile się zmieniło.Ale mimo wszystko mąż jej wybacza nagłe zniknięcie.Polecam ;)

Prawie każdy czasami się zastanawia, czy nie rzucić w diabła swojego dotychczasowego życia...
Bohaterka myśli przekształca w czyny.
Podobała mi ta nieśpieszna proza.
Polecam.

Prawie każdy czasami się zastanawia, czy nie rzucić w diabła swojego dotychczasowego życia...
Bohaterka myśli przekształca w czyny.
Podobała mi ta nieśpieszna proza.
Polecam.