Ognisty tron

Bardzo fajne polecam

Bardzo fajne polecam

„Ognisty tron” to drugi tom młodzieżowej serii fantastycznej „Kroniki rodu Kane” autorstwa Ricka Riordana, która oparta jest na mitologii egipskiej.

W tym tomie Carter i Sadie muszą przywrócić do życia boga Ra, zanim dwudziestego pierwszego marca Apopis powstanie z Duat i połknie słońce, czym zniszczy cały świat.

Pierwszy tom podobał mi się tak średnio, za to drugi był o wiele lepszy! Coraz bardziej odnajduję się w relacji rodzeństwa Kane, przez co też pałam do nich większą sympatią. Poznałam też kilku nowych bohaterów, których od razu pokochałam - Bes 💔 Relacje wszystkich bohaterów są dość ciekawe, niepotrzebny wydaje mi się tu tylko trójkąt miłosny, który jest trochę na siłę wśród trzynastolatków.

Odbyło się w tym tomie kilka większych bitew, a to są zazwyczaj moje ulubione momenty w książkach Riordana, więc byłam całkiem usatysfakcjonowana! Dużo akcji + sporo ciekawostek z mitologii egipskiej i mamy naprawdę fajną książkę dla młodszej młodzieży, która na mnie jednak wielkiego wrażenia nie robi, bo wiem, że są książki, w których Riordan potrafi też poruszyć dorosłe serce. Nie zmieniło to faktu, że zaczęłam od razu ostatni tom, bo chciałam poznać finał tej historii!😂
https://www.instagram.com/p/C7UbPyitcxQ/?igsh=enZqNm80dml6YWxu

„Ognisty tron” to drugi tom młodzieżowej serii fantastycznej „Kroniki rodu Kane” autorstwa Ricka Riordana, która oparta jest na mitologii egipskiej.

W tym tomie Carter i Sadie muszą przywrócić do życia boga Ra, zanim dwudziestego pierwszego marca Apopis powstanie z Duat i połknie słońce, czym zniszczy cały świat.

Pierwszy tom podobał mi się tak średnio, za to drugi był o...

KOCHAM💋💋💋😭😭😭

KOCHAM💋💋💋😭😭😭

Książka tak samo dobra, jak jej poprzedniczka. Uwielbiam mitologie wszelkiego rodzaju, a teraz pogłębiłam sobie wiedzę o mitologii egipskiej i to bez żadnych podręczników. Dziękuję oczywiście za słowniczek na końcu.

Kolejny raz mamy bardzo ograniczony czas na misję, której ryzyko niepowodzenia jest prawie stuprocentowe. Nie odstrasza to jednak rodzeństwa Kane'ow. Dawni wrogowie stają się sojusznikami, a sojusznicy zastanawiają się, czy nadal można im ufać.

Akcji jest wiele, ale książka napisana jest takim przystępnym stylem, że nie sposób się nużyc. Praktycznie nie było nudnych rozdziałów na przeczekanie, w każdym coś się działo.

Przede mną ostatnia część i mam nadzieję, że uzyskam odpowiedź na wszystkie dręczące mnie pytania.

Książka tak samo dobra, jak jej poprzedniczka. Uwielbiam mitologie wszelkiego rodzaju, a teraz pogłębiłam sobie wiedzę o mitologii egipskiej i to bez żadnych podręczników. Dziękuję oczywiście za słowniczek na końcu.

Kolejny raz mamy bardzo ograniczony czas na misję, której ryzyko niepowodzenia jest prawie stuprocentowe. Nie odstrasza to jednak rodzeństwa Kane'ow. Dawni...

Drugi tom wypada nieco lepiej niż pierwszy. Nadal nie zmieniłam zdania - ta seria jest kiepska. Jedyne, co naprawdę mi się podobało, to zręczne przełożenie mitów starożytnego Egiptu na nowożytność. I tyle. Reszta zmuszała mnie do niecierpliwego kartkowania stron i sprawdzania, kiedy skończy się rozdział.

Najbardziej upierdliwe ze wszystkiego były zagrywki typu "ostrzegę cię, ale nie powiem ci przed czym" czy też "dam ci superważny przedmiot, ale nie powiem kiedy i jak go użyć". I żeby nie było: "Oczywiście w odpowiedniej chwili będziesz wiedział". Gdy to czytam, niezmiennie czuję smród chińskiego plastiku. Jedzie sztucznością.

Już pomijam Sadie, bo w tym tomie przechodzi samą siebie... Jest przepotwornie daremna. W jednej chwili pyskata i złośliwa, moment później troskliwa i współczująca - dla tej samej osoby. Jej narracja była drogą przez mękę... I kiedy wreszcie się zorientuje, że jej glany/martensy są ze skóry, która ponoć utrudnia rzucanie zaklęć? Patrząc po jej zdolnościach, to chyba autor sam o tym zapomniał.

Czekam i czekam, a oni nadal na potęgę biegają w miniówach. Przepraszam, spódniczkach.

No i mamy dalszy ciąg absolutnie tandetnego zalążku romansu, który staje się, eee, trójkątem? Serio? Bóg rywalizujący z bożkiem o serce najgorszej pod względem charakteru dziewuchy? I to jeszcze Anubis?! Co ja czytam...

Drugi tom wypada nieco lepiej niż pierwszy. Nadal nie zmieniłam zdania - ta seria jest kiepska. Jedyne, co naprawdę mi się podobało, to zręczne przełożenie mitów starożytnego Egiptu na nowożytność. I tyle. Reszta zmuszała mnie do niecierpliwego kartkowania stron i sprawdzania, kiedy skończy się rozdział.

Najbardziej upierdliwe ze wszystkiego były zagrywki typu...

5/5 ⭐

Reread:
Kolejny raz ją czytałem (4 lub 5) i wciąż uwielbiam.

5/5 ⭐

Reread:
Kolejny raz ją czytałem (4 lub 5) i wciąż uwielbiam.

Bes najlepsza postać

Bes najlepsza postać

Ognisty tron to drugi tom Kronik rodu Kane, a więc kontynuacja opisywanej przeze mnie niedawno Czerwonej piramidy. Jej autor, Rick Riordan, należy do najpopularniejszych autorów powieści dla młodzieży. Tworzy książki grube i wypełnione mitologią, a jednocześnie dynamiczne i wciągające, pełne zwrotów akcji i sympatycznych bohaterów. Sławę zdobył dzięki opowieściom o Percym Jacksonie i jak dotąd nie wrócił jeszcze na ten poziom. Choć jednocześnie – skoro już o poziomach mowa – poniżej przyzwoitego też nie schodzi.

Nie trzeba być mózgiem z literatury, by się domyśleć, że Ognisty tron kontynuuje losy bohaterów Czerwonej piramidy. Przypomnijmy – to Carter i Sadie Kane, dwoje współczesnych nam dzieciaków, których rodzice wciągnęli w rozgrywkę pomiędzy egipskimi bóstwami. W pierwszym tomie udało się powstrzymać Apopisa, olbrzymiego węża mroku i chaosu. Ale tylko powstrzymać. Szykuje się on do kolejnej próby przejęcia władzy nad światem i jedyną nadzieję stanowi Ra. Też bóg, tyle że Słońce.

Problem w tym, że Ra gdzieś przepadł, odszedł do Duat, zapadł w letarg bądź został zapomniany. Bohaterowie muszą odnaleźć trzy części jego księgi, by przywołać go na Ziemię. A przecież nie wiadomo, w jakim będzie stanie. Na chodzie? Nie na chodzie? Misja rzuci ich w kilka niezwykłych miejsc, pozwoli spotkać z kilkoma nieprzyjemnymi postaciami (obowiązkowy w tym zestawie Rosjanin),wreszcie poznać paru bogów i z jednym z nich się nawet zaprzyjaźnić. No i wciągnąć w rozgrywkę stado innych dzieciaków.

Ognisty tron to książka dla dzieciaków. Takich jedenastoletnich, dobrze czytających i lubiących czytać. Im spodobają się niezwykłe przygody bohaterów, a na przemycaną przy okazji odrobinę wiedzy o starożytnym Egipcie pewnie nawet nie zwrócą uwagi. Starszy czytelnik może być jednak nieco przyduszony ciągłą akcją, która momentami staję się nieco monotonna. Ale – jeśli lubił Percy’ego – polubi i tę historię. Choć oczywiście powinien zacząć od pierwszego tomu.

Więcej recenzji:
https://zdalaodpolityki.pl/category/ksiazka/
Zapraszam do współpracy autorów i wydawców!

Ognisty tron to drugi tom Kronik rodu Kane, a więc kontynuacja opisywanej przeze mnie niedawno Czerwonej piramidy. Jej autor, Rick Riordan, należy do najpopularniejszych autorów powieści dla młodzieży. Tworzy książki grube i wypełnione mitologią, a jednocześnie dynamiczne i wciągające, pełne zwrotów akcji i sympatycznych bohaterów. Sławę zdobył dzięki opowieściom o Percym...

Arcydzieło dzieciństwa!

Arcydzieło dzieciństwa!

Po prostu seria dla dzieci jak wszystko od Riordana. Nudy.

Po prostu seria dla dzieci jak wszystko od Riordana. Nudy.