Cóż to była za podróż czytelnicza!!! Marek Tomalik za sprawą „9 ognisk” zafundował nie tylko mi, ale i innym czytelnikom, którzy odważą się sięgnąć po tę pozycję literacką, iście metafizyczną podróż, po której zaspokojony jest nie tylko umysł, ale i dusza. Dlaczego? Dlatego, że nie brak w niej zarówno odwołań do nauki, jak i do sztuki. Czas i przestrzeń przestają w niej mieć swoje granice, a świat i wszechświat staje się jednym wielkim uniwersum.
Książka podzielona została na dwie sekcje, z których każda zaczyna się od osobnej strony okładki – dzięki czemu można ją czytać od tyłu do przodu, jak i od przodu do tyłu. Kluczem obu części jest dialog Autora z jego bliskimi przyjaciółmi, zamieszkującymi krainę Nigdy-Nigdy, jak nazywana jest Australia. W obu częściach spoiwem jest ogień i gwieździste niebo, które sprzyjają nawiązaniu szczerej rozmowy z jednej strony o fizyce, a raczej metafizyce, z drugiej zaś o wpływach kulturowych i ich oddziaływaniu na kształtowanie własnej tożsamości.
Przy lekturze tej książki nie da się nudzić, gdyż wciąga ona bez reszty nie tylko za sprawą błyskotliwych dywagacji prowadzonych przez jej rozmówców, ale i z uwagi na podjętą w niej tematykę.
Przyznam, że odrobinę bałam się tej naukowej części Ognisk. Fizyka nigdy nie była mi bliska, a mechanizmy rządzące tą nauką zawsze mnie przerażały, gdyż zupełnie ich nie rozumiałam. Gdybym jednak kiedykolwiek wcześniej otrzymała wiedzę o wzajemnym oddziaływaniu atomów, prawach rządzących optyką, wpływie grawitacji na nasze codzienne funkcjonowanie czy roli czasoprzestrzeni, z pewnością zrozumienie mechanizmów, w oparciu o które funkcjonuje wszechświat i tych oddalonych o lata świetlne i tych zupełnie bliskich, byłoby dla mnie z pewnością łatwiejsze. Musiałam czekać na to jednak całe lata, aby ta niewiedza została za sprawą „9 ognisk” zaspokojona. Warto tu zatem podkreślić, tak by nie zrażać zupełnych dyletantów, że nawet zupełny laik czytając te książkę pojmie podstawy fizyki kantowej, czy zrozumie istotę działania fal magnetycznych. Co więcej, w pewnym momencie wpadnie nawet na to, że w istocie fizyka rządzi światem, zatem warto ją bliżej zgłębić.
Kiedy już umysł zostanie w pełni zaspokojony pole oddane zostanie duszy, za sprawą drugiej części „9 ognisk”. Tym razem w rozmowie z rdzenną Aborygenką Autor przekraczać będzie granice tego co pojmowalne i wytłumaczalne, sięgać będzie tam gdzie wzrok nie sięga i gdzie nauka nawet się nie zapędza. Opierając się na wierzeniach Aborygenów oraz tradycji pochodzącej od ich przodków Autor zgłębiać będzie granice podświadomości, opierające się na metafizycznej koncepcji Czasu Snu (Dreamingu), który stanowi część składową dziedzictwa narodowego rdzennych mieszkańców Australii. A tu jak się okazuje niemożliwe staje się możliwe, sztuka nabiera nowego wyrazu jako przenośnika wykraczających poza granice poznawalności umysłu, a telepatia staje się naturalnym sposobem pozasłownego komunikowania się.
Obie części książki wzbogacone są licznymi cytatami nawiązującymi do tematyki w niej podejmowanej, a lista publikacji do których odwołuje się Autor stanowić może wyznacznik dalszych poszukiwań dla zainteresowanych Czytelników, dzięki którym będą oni mogli dalej zgłębiać wiedzę, poznając chociażby poezję Williama Blaka czy E.E. Cumminigsa.
Jeśli jesteście zatem ciekawi tego ma ze sobą wspólnego róża, sztabka złota i Penelopa Cruz musicie koniecznie zapoznać się z treścią „9 ognisk”. Czytając tę książkę przekonacie się również na czym polega fenomen ludzkiej fascynacji ogniem i jego hipnotycznego wręcz działania. Polecam z całego serca i umysłu.

Cóż to była za podróż czytelnicza!!! Marek Tomalik za sprawą „9 ognisk” zafundował nie tylko mi, ale i innym czytelnikom, którzy odważą się sięgnąć po tę pozycję literacką, iście metafizyczną podróż, po której zaspokojony jest nie tylko umysł, ale i dusza. Dlaczego? Dlatego, że nie brak w niej zarówno odwołań do nauki, jak i do sztuki. Czas i przestrzeń przestają w niej...