Autor jest naukowcem, erudytą i poliglotą (na końcu dostajemy 30 stron bardzo ciekawej kroniki kanclerza Węgier własnoręcznie przetłumaczonej z łaciny). Przy wszystkich plusach dużej wiedzy, umiejętności i doświadczenia, pojawiają się też pewne minusy. Bo "Mohacs" jest kierowany raczej do osób posiadających już rozeznanie w omawianych tematach. Można pogubić się w nieco chaotycznej narracji ostatnich tygodni przed bitwą. Oczywiście chwała autorowi za wierne trzymanie się rozlicznych źródeł i naświetlanie problemu np. poprzez mało znane listy dostojników. Niestety momentami sprawia to wrażenie obcowania ze zlepkiem notatek i cytatów ze źródeł. Brakuje klarownej opowieści i gdzieś w tym wszystkim gubi się temat. To co wydaje się oczywiste dla autora, niekoniecznie musi być takie dla czytelnika. Tak jest np. w rozdziale "Węgry po Mohacsu", gdzie więcej o reakcjach polskich dostojników kościelnych na wieści o klęsce niż o dalszych działaniach Sulejmana. O ile część o Węgrzech w latach 1490-1526 jest ciekawa, to rozdział o samej bitwie jest napisany zupełnie bez polotu, chociaż zawiera podstawowe wiadomości i analizę taktyki osmańskiej, która zadecydowała o wyniku starcia. Później dostajemy rozdział na temat prawdziwych zainteresowań badawczych autora - obrazu Turka w polskiej literaturze XVI wiecznej. Podsumowując: wartościowa, ale trochę toporna pozycja. 7/10 za tłumaczenie kroniki.

Autor jest naukowcem, erudytą i poliglotą (na końcu dostajemy 30 stron bardzo ciekawej kroniki kanclerza Węgier własnoręcznie przetłumaczonej z łaciny). Przy wszystkich plusach dużej wiedzy, umiejętności i doświadczenia, pojawiają się też pewne minusy. Bo "Mohacs" jest kierowany raczej do osób posiadających już rozeznanie w omawianych tematach. Można pogubić się w nieco...

Bedac swiezo po lekturze, niestety tej pozycji nie polece. I sam nie wiem do konca czemu i czym jestem bardziej rozczarowany - bitwa czy stylem autora...
Ot, po prostu slabo to sie je i tyle, czegos brakuje...
Ogolnie o samej bitwie jest tam na lekarstwo, co mozna niby zrozumiec i wybaczyc, gozej, ze sama konstrukcja tekstu jest w tym wzgledzie fatalna, tak ze np o uszykowaniu wojska dowiadujemy sie juz po zakonczeniu starcia (!!!),nie wiedziec czemu.
O wielu innych podstawowych dla takiej pracy sprawach, np jednostkach wegierskich, nadal nie wiem nic a nic.
Wiec zamiast epickiej dawki wiedzy na temat renesansowej sztuki wojennej, mamy jedynie wywod slabosci wegierskiej galezi Jagiellonow, wrecz haniebnej slabosci, jak nie przyczynienia sie przez naszych dynastycznych ziomkow do upadku Krolestwa Wegier :(
AHaa, i jeszcze podobnie slabo jest z tradycyjnym dzialem pt "co dzialo sie po bitwie", bo z jednej strony autor wczesniej dlugo i duzo nas karmi stronicami o rozkladzie wegierskiego systemu obrony, a potem wlasciwie ogranicza sie tylko do tego, ze sultan po bitwie odjechal sobie z powrotem do domu, a Wegry tak czy siak sie rozpadly na 3 czesci...
Wiec co sie dzialo pomiedzy bitwa mohacka a tym ostatecznym podzialem - ktory nastapil wg samego autora dopiero 15 lat po bitwie - nie dowiadujemy sie nic...
Takze praca do poprawki, a szkoda, bo po fiasku konkurencyjnego bellonowskiego opracowania, wersja infortowa spadla niemal z nieba i szykowalem sie na czytelnicza uczte... a tu taki klops :/

Inna rzecz, nie rozumiem czemu Infort wyskoczyl z tym tytulem. Niby autor ksiazki ma prawo nazwo sobie swoje dzielo jak tylko chce, ale skoro polska historiografia od lat zna "bitwe pod Mohaczem", to po cholere silic sie na oryginalnosc i pisac o "Mohacsu"? Sam fakt, ze przez te decyzje o wiele ciezej ta ksiazke wyszukac w sklepach internetowych to strzal w stope, ze strony autora jak i oficyny.

Bedac swiezo po lekturze, niestety tej pozycji nie polece. I sam nie wiem do konca czemu i czym jestem bardziej rozczarowany - bitwa czy stylem autora...
Ot, po prostu slabo to sie je i tyle, czegos brakuje...
Ogolnie o samej bitwie jest tam na lekarstwo, co mozna niby zrozumiec i wybaczyc, gozej, ze sama konstrukcja tekstu jest w tym wzgledzie fatalna, tak ze np o...

Bitwa pod Mohaczem i popadnięcie Węgier w kilkusetletnią niewolę należą z pewnością do najważniejszych wydarzeń w dziejach naszej części Europy. Stanowią też znakomity przykład tego, jak destrukcyjna dla państwa jest słaba władza wykonawcza, wewnętrzna anarchia, brak organizacji oraz skłócenie elit. Piotr Tafiłowski w tej małej książeczce przedstawił losy klęski sił węgierskich pod Mohaczem w roku 1526. W dwóch pierwszych rozdziałach przedstawił sytuację polityczno-militarną Węgier i Turcji, a w dwóch kolejnych przedstawił militarne starcia obu stron od 1521 do 1526 roku. W rozdziale ostatnim oraz w zakończeniu opisał pokłosie bitwy i rozpad królestwa węgierskiego. Interesujący jest zamieszczony na końcu pracy aneks zawierający przełożony przez Autora z łaciny tekst niepublikowanego dotąd po polsku źródła opisującego bitwę, którego autorem był biskup Stefan Broderyk. Całość pracy jest bardzo ładnie wydana, a na pochwałę zasługują nadto czytelne mapy. Warto przeczytać, chyba najbardziej po to, żeby poznać, jaką drogą Węgry kroczyły do upadku.

Tomasz Babnis

Bitwa pod Mohaczem i popadnięcie Węgier w kilkusetletnią niewolę należą z pewnością do najważniejszych wydarzeń w dziejach naszej części Europy. Stanowią też znakomity przykład tego, jak destrukcyjna dla państwa jest słaba władza wykonawcza, wewnętrzna anarchia, brak organizacji oraz skłócenie elit. Piotr Tafiłowski w tej małej książeczce przedstawił losy klęski sił...