Tomasz Szeląg (1980) – historyk prawa specjalizujący się w prawie rzymskim, doktor nauk prawnych, uzyskał również licencjat kościelny z zakresu prawa kanonicznego, radca prawny. Wykładowca w Instytucie Prawa, Ekonomii i Administracji Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Członek Stowarzyszenia Kanonistów Polskich. Autor monografii Bitwa pod Adrianopolem. 9 sierpnia 378 r. (2006),Kampanie galijskie Juliana Apostaty. Argentoratum 357 r. (2007),Cesarz Julian Apostata i jego ustawa szkolna (2017),Wpływ Kościoła na ustawodawstwo cywilne w okresie panowania dynastii konstantyńskiej (305-363 r.) w świetle prawa kanonicznego i przepisów księgi XVI Kodeksu Teodozjusza (2020) wydanych nakładem wydawnictwa Inforteditions oraz Amida 359 (2012),która ukazała się w serii Historyczne Bitwy wydawnictwa Bellona, a także kilkudziesięciu artykułów naukowych i popularnonaukowych. Współautor podręczników z prawa rzymskiego Prawo rzymskie. Repetytorium (2002, wyd. II 2004),Prawo rzymskie. Zestaw ćwiczeń dla studentów prawa (2004). Oprócz publikacji związanych z prawem rzymskim i historią starożytną jest autorem komentarza Ustawa o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 wydanego przez C.H. Beck (2022).
[...] starali się dokonywać częstych wypadów poza obwarowania, które jednak Ammianus kwituje przysłowiem: "przynosili tyle korzyści, ile - j...
[...] starali się dokonywać częstych wypadów poza obwarowania, które jednak Ammianus kwituje przysłowiem: "przynosili tyle korzyści, ile - jak mówią - przynosi woda dostarczana w dłoni jednego człowieka dla ugaszenia wielkiego pożaru". W efekcie zabroniono im wycieczek poza mury.
Mocno się zawiodłem na książce Szeląga. Przede wszystkim niepotrzebnie przedstawiał tak duży zakres dziejów Rzymu i Persji: w efekcie wstęp historyczno-militarny do właściwej kampanii zajmuje ponad połowę treści. Po drugie w opisie samego oblężenia Amidy i wojen rzymsko-perskich w latach 50. i 60. czwartego wieku, zabrakło właściwie jakiejkolwiek analizy, skutkiem czego czytelnik ma do czynienia właściwie ze streszczeniem Ammiana. Autor nie wykorzystał też potencjału zgromadzonej bibliografii, bo cytował tylko niektóre artykuły (zwł. te z "Nowego Filomaty") i gazetki Ospreya, a w bardzo niewielkim stopniu sięgnął po poważne monografie. Dodatkowo za dużo cytowania wspomnianego już Ammiana, czego najlepszym przykładem 4-stronicowy cytat przedstawiający opinię historyka o Konstancjuszu II. Merytorycznie choćby w porównaniu z "Manzikert 1071" wypada słabo.
Tomasz Babnis
Ustawa szkolna cesarza Juliana była jednym z najsilniejszych „ciosów” zadanych chrześcijanom podczas jego krótkiego panowania. Zakazywała ona bowiem nauczycielom wyznania chrześcijańskiego nauczania dzieci. Julian wiedział, że taki będzie kraj, jak wychowana zostanie młodzież. O samej ustawie i jej skutkach jest jednak, wbrew tytułowi, niespełna 30 stron; pozostała część pracy to dzieje życia Juliana: związki rodzinne, dojście do władzy, polityka religijna i tragiczna w skutkach wyprawa perska. Co prawda tematy te poruszane były w książkach Olszańca czy Krawczuka, a także wstępach do przekładów dzieł Juliana dr Anny Pająkowskiej, jednak bogaty materiał źródłowy, dostęp do najnowszych opracowań (książka wydana w 2017 roku) pozwala na dowiedzenie się paru nowych rzeczy i utrwalenie tego co już było wcześniej poruszane. Autor stara się zachować obiektywizm i nie staje po stronie pogańskiej czy chrześcijańskiej co też jest na plus. Książkę polecam, oczywiście głównie miłośnikom antyku i cesarza Juliana, także współczesnym (neo)poganom.