Książka okazała się wielkim rozczarowaniem. Relacje bohaterów w książce okazały się powierzchowne i stereotypowe. Ukazanie głównego bohatera jako mężczyzny, który ulega wdziękom kobiety i wyłącza jakiekolwiek rozumowanie w pobliżu kobiety powodowało moja niechęć do czytania. Zakończenie książki, które zmieściło się na 30 ostatnich stronach było rozczarowujące i sprawiało wrażenie jakby autorka nie miała pomysłu na zakończenie. Plusem tej książki były wstawki naukowe.

Książka okazała się wielkim rozczarowaniem. Relacje bohaterów w książce okazały się powierzchowne i stereotypowe. Ukazanie głównego bohatera jako mężczyzny, który ulega wdziękom kobiety i wyłącza jakiekolwiek rozumowanie w pobliżu kobiety powodowało moja niechęć do czytania. Zakończenie książki, które zmieściło się na 30 ostatnich stronach było rozczarowujące i sprawiało...

Książkę czytałam parę lat temu, nie pamiętam wszystkich szczegółów, ale na pewno wyryła się niejako w mojej pamięci. Mówię o głównym zamyśle, o fabule, szczegóły mi umknęły - czy była dobrze napisana? nie wiem. Czy nudziła miejscami? nie pamiętam, Natomiast sam pomysł inwigilacji jaka miała miejsce i tych wszystkich zagadek i dziwnych sytuacji bardzo mnie zaintrygował i do dzisiaj polecam ją każdemu, kto jeszcze nie czytał

Książkę czytałam parę lat temu, nie pamiętam wszystkich szczegółów, ale na pewno wyryła się niejako w mojej pamięci. Mówię o głównym zamyśle, o fabule, szczegóły mi umknęły - czy była dobrze napisana? nie wiem. Czy nudziła miejscami? nie pamiętam, Natomiast sam pomysł inwigilacji jaka miała miejsce i tych wszystkich zagadek i dziwnych sytuacji bardzo mnie zaintrygował i do...

Książka przypominała mi trochę parabolę, wątki bardzo ciekawe z mocno spłyconymi często się przpeplatały. Pomimo świetnie zapowiadajacego się zakończenia twierdzę, że ostatnie 20-30 stron było słabych, trochę jakby pisała inna osoba. Mimo wszystko książka ciekawa z interesującymi zwrotami akcji.

Książka przypominała mi trochę parabolę, wątki bardzo ciekawe z mocno spłyconymi często się przpeplatały. Pomimo świetnie zapowiadajacego się zakończenia twierdzę, że ostatnie 20-30 stron było słabych, trochę jakby pisała inna osoba. Mimo wszystko książka ciekawa z interesującymi zwrotami akcji.

Ewa Barańska zdobyła popularność pisząc powieści dla młodzieży. Od pewnego czasu próbuje przekonać do siebie również i starszych czytelników. Pierwiastek Zero ma szansę przypaść do gustu odbiorcom w każdym wieku. Pod warunkiem, że mają ochotę na sensacyjną fabułkę z odrobiną nauki. Nauki równie naukowej co ta z Kodu Leonarda da Vinci.

Główny bohater jest chemikiem. Ma polskie korzenie, jednak pracuje w Paryżu. Po godzinach stara się udowodnić istnienie pierwiastka, o którym zapomniał Dymitr Mendelejew. Pierwiastka zerowego, który odpowiada za ożywianie materii i tym samym wydaje się najważniejszy na świecie. Pewnie dlatego Alfred otrzymuje świetne płatną propozycję pracy w prywatnej korporacji interesującej się tego typu odkryciami. Trafi do Polski, do byłej bazy wojskowej zagubionej gdzieś w Bieszczadach, gdzie rozpocznie badania. Tymczasem jego dawni znajomi zaczną ginąć…


Więcej:
https://zdalaodpolityki.pl/2018/07/18/pierwiastek-zero/

Ewa Barańska zdobyła popularność pisząc powieści dla młodzieży. Od pewnego czasu próbuje przekonać do siebie również i starszych czytelników. Pierwiastek Zero ma szansę przypaść do gustu odbiorcom w każdym wieku. Pod warunkiem, że mają ochotę na sensacyjną fabułkę z odrobiną nauki. Nauki równie naukowej co ta z Kodu Leonarda da Vinci.

Główny bohater jest chemikiem. Ma...

Literatura młodzieżowa niezbyt wysokich lotów. Pisarskie umiejętności autorki można ocenić choćby po tym, że na wstępie otrzymujemy szczegółowy opis wyglądu postaci, która w powieści pojawi się raz. Natomiast jakakolwiek wzmianka o wyglądzie głównego bohatera pojawia się w okolicach strony dwusetnej. Błędy stylistyczne nie poprawiają wrażenia, że mamy do czynienia z bylejakością i amatorszczyzną.

Literatura młodzieżowa niezbyt wysokich lotów. Pisarskie umiejętności autorki można ocenić choćby po tym, że na wstępie otrzymujemy szczegółowy opis wyglądu postaci, która w powieści pojawi się raz. Natomiast jakakolwiek wzmianka o wyglądzie głównego bohatera pojawia się w okolicach strony dwusetnej. Błędy stylistyczne nie poprawiają wrażenia, że mamy do czynienia z...

Po przeczytaniu "Nie odchodź, Julio" tej samej autorki nie spodziewałam się wiele po tej powieści. Byłam, więc tymbardziej mile zaskoczona kiedy zaczęłam czytać. Zapowiada się ciekawie, temat jest intrygujący, akcja płynie dość wartko i nawet pisarstwo Pani Barańskiej jest jakby zgrabniejsze. Jednak w momencie pojawienia się Dalili znowu poczułam ogromny zawód i niestety moje odczucia wobec tej powieści są zbliżone do tych, które towarzyszyły mi po przeczytaniu "Nie odchodź, Julio". Powieść jest naiwna. Owa naiwność sączy się już ze śmiesznych, nieco kiczowatych imion, nadanych tak dosadnie i bezceremonialnie. Imion, które nieco bardziej wykształconemu czytelnikowi od razu zdradzą charakter bohatera - no, ale tak; wykształceni czytelnicy mało kiedy sięgają po tego typu powieści... - (wybitny chemik Alfred, który miał być Albertem; Dalila - biblijna kochanka Samsona, przyczyna jego zguby, która w Pierwiastku Zero oczywiście niczym nie różni się od swego archetypu). O ile główny wątek powieści jakoś się broni (przynajmniej do czasu),to właśnie relacja Dalili z Alfredem, tak przewidywalna i stereotypowa, jest najbardziej naiwnym elementem. Kobieta wamp, rycerski mężczyzna rodem niczym ze średniowiecza.. A do tego, już po kilkunastu stronach książka ta dostaje ode mnie miano "overresearched" (nie wiem, czy istnieje w języku polskim odpowiednik tego słowa, który tak dobrze ujmowałby to, co mam na myśli...). Książka jest poprostu przeładowana, nawet nie wiedzą - bo ta jest interesująca, ale przypisami. Ludzie drodzy, gdzie w beletrystyce mamy tyle przypisów? I po co to tyle tego? Raz, że nie wszystkie te informacje są czytelnikowi potrzebne i przytadne; dwa, że czytając znaczną część z nich (zwłaszcza te pseudobiograficzne) czułam się, jakby autorka miała swoich czytelników, a w tym personalnie mnie, za idiotę i nieuka. Cóż jednak mam powiedzieć... autorką jest Pani chemiczka z zamiłowaniem do literatury; niewątpliwie dobra i ciepła kobieta z ogromną wiedzą w swojej dziedzinie. Jednak dla mnie osobiście to za mało, aby sięgnąć jeszcze kiedyś po kolejną książkę Pani Barańskiej.

Na koniec tej niezbyt pochlebnej opinii (zdaję sobie z tego sprawę i wcale nie jestem z tego powodu zadowolona, bo wolałabym pisać tylko pochlebne recenzję i tylko dobrych powieści) muszę przyznać, że jest jednak w tej powieści fragment, który do mnie przemówił, który mnie ruszył i nawet wzruszył. Jest to monolog Kuby ze strony 215. Scena ta - nazwijmy to sceną - jest jedną, jeśli nie jedyną tak żywą sytuacją w tej powieści; jest prawdziwa i niesamowicie wiarygodna. Śmiem twierdzić, - wręcz jestem pewna, że się nie mylę - iż wynika to z osobistych doświadczeń/przeżyć/odczuć autorki; chleb powszedni, rzeczywistość tak boleśnie znana Pani Barańskiej, że tylko ona i osoby jej podobne są w stanie tak namacalnie przelać na papier uczucia, jakie mogły targać Kuba i z pewnością nim targały. To czyni Kubę postacią najbardziej wiarygodną z całej powieści, a wspomniany tu monolog naprawdę wartym przeczytania fragmentem. - no to tyle na osłodę. ;-)

Po przeczytaniu "Nie odchodź, Julio" tej samej autorki nie spodziewałam się wiele po tej powieści. Byłam, więc tymbardziej mile zaskoczona kiedy zaczęłam czytać. Zapowiada się ciekawie, temat jest intrygujący, akcja płynie dość wartko i nawet pisarstwo Pani Barańskiej jest jakby zgrabniejsze. Jednak w momencie pojawienia się Dalili znowu poczułam ogromny zawód i niestety...

ksiazka naprawde swietna warta uwagi tak jak i inne ksiazki tej autorki
szczerze mowiac nawet nie przewidzialam jak to sie skonczy 😒
warta nawet 30Zl

ksiazka naprawde swietna warta uwagi tak jak i inne ksiazki tej autorki
szczerze mowiac nawet nie przewidzialam jak to sie skonczy 😒
warta nawet 30Zl

Może i dość cienka, jeśli chodzi o jej grubość, jednak jest wspaniała, pomimo niektórych sformułowań, których nawet z przypisami nie do końca rozumiałam, ale tak to jest, jak się nie jest ścisłowcem. Polecam do przeczytania, bo potem rozwija się bardzo fajny wątek kryminalny. :)

Może i dość cienka, jeśli chodzi o jej grubość, jednak jest wspaniała, pomimo niektórych sformułowań, których nawet z przypisami nie do końca rozumiałam, ale tak to jest, jak się nie jest ścisłowcem. Polecam do przeczytania, bo potem rozwija się bardzo fajny wątek kryminalny. :)

Książka pokazuje jak mózg przeciętnego faceta reaguje na piękną kobietę :) I zawsze jest na końcu to samo-rozczarowanie ,przecież gdzie taka piękna istota mogła okazać się tak podstępną żmiją. Czyli mimo wielkiej wiedzy intelektualnej czy jej braku ,każdy łapie się na ten sam haczyk.

Książka pokazuje jak mózg przeciętnego faceta reaguje na piękną kobietę :) I zawsze jest na końcu to samo-rozczarowanie ,przecież gdzie taka piękna istota mogła okazać się tak podstępną żmiją. Czyli mimo wielkiej wiedzy intelektualnej czy jej braku ,każdy łapie się na ten sam haczyk.

Całkiem ciekawa książka. Po przeczytaniu pierwszych stron pomyślałam "szału nie będzie" ale później się rozkręciła i była ok. Jeden wątek mnie wkurzał, romansu (ustawionego oczywiście) ale ogólnie ciekawa historia.

Całkiem ciekawa książka. Po przeczytaniu pierwszych stron pomyślałam "szału nie będzie" ale później się rozkręciła i była ok. Jeden wątek mnie wkurzał, romansu (ustawionego oczywiście) ale ogólnie ciekawa historia.