Nie jest to prosta książka. Będąc amatorem rozpraw z dziedziny filozofii politycznej można zgubić się w nietrywialnym sposobie przedstawiania idei, jakim posługuje się Bauman. Mając jako takie pojęcie o poglądach politycznych nie trudno się zgodzić, iż socjalizm był (i nadal jest) jedyną ukształtowaną i zwerbalizowaną alternatywą dla myśli kapitalistycznej.

Socjalizm nie może zatrzymać się na zwykłej krytyce obecnego systemu. Nie może oferować jedynie korekt tego co jest – musi być ewolucją, ale i też dogłębną zmianą paradygmatu. Musi zerwać z kapitałem jako jedyną opcją perspektywy ludzkiego życia. Mając historie na sercu, musi nie wieść na manowce, jak to wiedli sowieci czy inni rzekomi emancypatorzy społeczeństwa.

Prawda gorzkiego posłowia o wymarłej już solidarności wśród ludzi, o prywatyzacji naszego jestestwa wibruje jak nigdy dotąd. Póki nie zaczniemy myśleć i działać, aby realizować się dzięki społeczeństwu, a nie na przekór niemu, czekać nas będzie wyścig, u którego końca jest samotność i niedola. Wolność pewnych, ale nie nas wszystkich.

Nie jest to prosta książka. Będąc amatorem rozpraw z dziedziny filozofii politycznej można zgubić się w nietrywialnym sposobie przedstawiania idei, jakim posługuje się Bauman. Mając jako takie pojęcie o poglądach politycznych nie trudno się zgodzić, iż socjalizm był (i nadal jest) jedyną ukształtowaną i zwerbalizowaną alternatywą dla myśli kapitalistycznej.

Socjalizm nie...

Język może czasem przyprawić o ból głowy bo jest bardzo ale to bardzo akademicki i naukowy. Nie mniej jednak trzeba zaznaczyć to, że tezy jakie są stawiane w książce są argumentowane znacznie ciekawiej niż w przypadku dyskusji na ten sam temat w ogólnym dyskursie publicznym.

Język może czasem przyprawić o ból głowy bo jest bardzo ale to bardzo akademicki i naukowy. Nie mniej jednak trzeba zaznaczyć to, że tezy jakie są stawiane w książce są argumentowane znacznie ciekawiej niż w przypadku dyskusji na ten sam temat w ogólnym dyskursie publicznym.

Ot, zbiór bzdurek. Jestże może i w tej książce jakaś perełka czy dwie, ale głęboko ukryta.

Ot, zbiór bzdurek. Jestże może i w tej książce jakaś perełka czy dwie, ale głęboko ukryta.

Z posłowia zamieszczonego przez autora wynika jedno - z utopi XIX wiecznych dążących do całkowitej emancypacji społeczeństwa z nie mocy władania swoim światem oraz losem, pozostała nam jedynie utopia własnego, rzecz jasna złudnego szczęścia, które może dać szampon, dobry seks, lub zmiana płci (ewentualnie aborcja jak ktoś poszaleje). Co jeszcze? Ano, że Państwo w naszych czasach tyle znaczy, co nic, że różnica pomiędzy lewicą, a prawicą jest taka, że jedni za radyjkiem, a drudzy za legalizacją konopi, że za każdy dobry uczynek na rzecz społeczeństwa czeka cię słuszna i zasłużona kara, że facebukowe znajomości, życie od lajka do lajka,od niusa do niusa, polityka sieciowa, życie w świecie na niby.... Ufff strach dalej wymieniać. Najbardziej smuci mnie jeden wniosek z którym nie sposób się nie zgodzić, że tak naprawdę wyparował wspólnota wszelka. Gdzieś tam jeszcze starszy dziadzio w kolejce uśmiechnie się do dziecka, lub z kioskarką się o gazecie poranne zagai, ale generalnie nic nie łączy. No może jedynie, przez chwilę bieda, jednoznacznie porozumiewawcze spojrzenie w kolejce w szmateksie czy w biedronce, ale tylko przez sekundę, bo bieda i upokorzenie, to wstyd, a tu się nigdy nie idzie wspólnie, tylko zawsze samemu. Książka wymaga mocnego skupienia, ale dla fanów pogłębiania, czym był socjalizm i czym być jeszcze może, lektura godna polecenia

Z posłowia zamieszczonego przez autora wynika jedno - z utopi XIX wiecznych dążących do całkowitej emancypacji społeczeństwa z nie mocy władania swoim światem oraz losem, pozostała nam jedynie utopia własnego, rzecz jasna złudnego szczęścia, które może dać szampon, dobry seks, lub zmiana płci (ewentualnie aborcja jak ktoś poszaleje). Co jeszcze? Ano, że Państwo w naszych...