Do wszelkich kontynuacji przygód Sherlocka Holmesa podchodzę z dystansem, gdyż zdarzyło mi się przy nich rozczarować. "Uczennica pasiecznika", na szczęście, okazała się miłą niespodzianką - całość utrzymana jest w klimacie podobnym do prozy Doyle'a, więc była to lektura satysfakcjonująca.

Tytułowa bohaterka i narratorka to w pewnym sensie bratnia dusza detektywa wszech czasów - jest równie błyskotliwa, inteligentna, sprytna i pomysłowa. Jednak w przeciwieństwie do Holmesa, bywa zapalczywa i wybuchowa, co z jednej strony bywa przyczyną kłopotów, z innej jednak kilka razy okazuje się zbawienną cechą, ratującą z opresji.
Bohaterka, mimo iż nieraz przysparza swemu mentorowi zgryzot, ma na niego zbawienny wpływ - Sherlock jest tu na pewno mniej skostniały niż jego pierwowzór, częściej pozwala sobie na żarty i ma znacznie większe poczucie humoru.
Mary nie tylko tropi wraz ze swym przyjacielem przestępców i odkrywa cudze tajemnice; sama również skrywa bolesny sekret, z którego zwierza się jedynie Holmesowi. Na poznanie jej zagadki trzeba jednak poczekać.

W opowieściach uczennicy starzejącego się detektywa pojawiają się postacie znane z utworów Doyle'a (np. doktor Watson, brat Sherlocka, pani Hudson). Są tu również liczne odniesienia do spraw prowadzonych przed laty przez Holmesa, co dla jego fanów stanowi nie lada gratkę.

Zaletą fabuły jest też stopniowo narastające napięcie, które sprawia, że trudno oderwać się od lektury.
Interesujący są bohaterowie. Mary jawi się nie tylko jako początkujący detektyw w spódnicy. To również dojrzewająca młoda kobieta, która musi zmierzyć się z własnymi demonami, przeciwnościami losu i społecznymi konwenansami, które ma zwyczaj łamać z godnym podziwu uporem.

Czytało mi się "Uczennicę pasiecznika" szybko, lekko i przyjemnie. To na pewno jedna z najlepszych kontynuacji, jakie miałam okazję poznać.

Do wszelkich kontynuacji przygód Sherlocka Holmesa podchodzę z dystansem, gdyż zdarzyło mi się przy nich rozczarować. "Uczennica pasiecznika", na szczęście, okazała się miłą niespodzianką - całość utrzymana jest w klimacie podobnym do prozy Doyle'a, więc była to lektura satysfakcjonująca.

Tytułowa bohaterka i narratorka to w pewnym sensie bratnia dusza detektywa wszech...

Nie czułam się komfortowo czytając tę pozycję. Jest to opublikowany fanfic, więc oczywiste jest, że wersja autorki nie zgadza z moją własną wizją Wielkiego Detektywa. Co prawda pomysł na stworzenie jego damskiego odpowiednika jest interesujący, to dla mnie SH na zawsze pozostanie aseksualny.

Nie czułam się komfortowo czytając tę pozycję. Jest to opublikowany fanfic, więc oczywiste jest, że wersja autorki nie zgadza z moją własną wizją Wielkiego Detektywa. Co prawda pomysł na stworzenie jego damskiego odpowiednika jest interesujący, to dla mnie SH na zawsze pozostanie aseksualny.

Wciągnęłam się w tę historię, ale za nim to nastąpiło rwałam włosy z głowy, gdy dowiedziałam się, iż jest książka, która traktuje o tym, że Holmes przyucza do zawodu detektywa jakąś tam piętnastolatkę. Kontynuacje kontynuacjami, ale taki pomysł? Przyzwyczaiłam się do starego Holmesa, trochę oschłego, nie przepadającego za płcią przeciwną, ze swoimi dziwactwami, a tu jakaś kręcąca się dziewucha ni stąd, ni zowąd?
Nie wiem co się stało, w każdym razie zamówiłam sobie książkę w necie (w normalnej sprzedaży już jej przecież nie uraczysz człowieku) i już ją czytałam, sprawdziwszy jednak wcześniej, iż nie jest to jakieś tandetne romansidło, czego bym nie zniosła.
W każdym razie dałam się historii porwać, dziękując autorce w duchu, że nie pozwoliła sobie wkroczyć na tereny, które zeszpeciłyby ją doszczętnie, a ja musiałabym książkę wrzucić w najdalszy kąt.
Nie wiem, czy pociągnę to dalej, bo jednak to spore odstępstwo od oryginału. Ciekawe, z humorem i przygodą, ale jednak odstępstwo.

Wciągnęłam się w tę historię, ale za nim to nastąpiło rwałam włosy z głowy, gdy dowiedziałam się, iż jest książka, która traktuje o tym, że Holmes przyucza do zawodu detektywa jakąś tam piętnastolatkę. Kontynuacje kontynuacjami, ale taki pomysł? Przyzwyczaiłam się do starego Holmesa, trochę oschłego, nie przepadającego za płcią przeciwną, ze swoimi dziwactwami, a tu jakaś...

Mam pytanie do fanów Sherlocka BBC- czy ktoś z was zauważył podobieństwo między tym, jak Moriarty chciał zmusić Sherlocka do samobójstwa i tym w jaki sposób w danej książce nowy wróg próbuje pokonać Sherlocka? Dodam że książka była wydana w 1994 roku. Ciekawe czy Steven Moffat czytał "Uczennice Pasiecznika" :)

Mam pytanie do fanów Sherlocka BBC- czy ktoś z was zauważył podobieństwo między tym, jak Moriarty chciał zmusić Sherlocka do samobójstwa i tym w jaki sposób w danej książce nowy wróg próbuje pokonać Sherlocka? Dodam że książka była wydana w 1994 roku. Ciekawe czy Steven Moffat czytał "Uczennice Pasiecznika" :)

Świetna książka, przeczytana przeze mnie w 4 dni. Powieść, która wciąga czytelnika już od pierwszych stron. Świetnie ulokowana postać Sherlocka, który z każdym kolejnym rozdziałem odkrywa nowe uczucia do Mary Russel. Jednak w tej powieści kryminalnej nie brakuje nam napięcia i zagadek. Mimo wszystko nie jest to typowy kriminał, a raczej kryminał obyczajowy.

Świetna książka, przeczytana przeze mnie w 4 dni. Powieść, która wciąga czytelnika już od pierwszych stron. Świetnie ulokowana postać Sherlocka, który z każdym kolejnym rozdziałem odkrywa nowe uczucia do Mary Russel. Jednak w tej powieści kryminalnej nie brakuje nam napięcia i zagadek. Mimo wszystko nie jest to typowy kriminał, a raczej kryminał obyczajowy.

Inna historia o legendarnym detektywie, gdzie nie nie on jest bohaterem pierwszego planu. Chętnie poznam dalsze części cyklu.

Inna historia o legendarnym detektywie, gdzie nie nie on jest bohaterem pierwszego planu. Chętnie poznam dalsze części cyklu.