Moje kolejne spotkanie ze Spartakusem, jego legendą gladiatora, który rzucił wyzwanie Rzymowi.
Powstanie niewolników i losy Spartakusa wielokrotnie sfilmowano, powstało wiele powieści więc ten obraz ma wiele wersji i wyobrażeń autorów i scenarzystów.
Autor, który specjalizuje się w opowiadaniu historii, przedstawił więc swoją wersję wydarzeń i jak widać po mojej ocenie nie za bardzo mi przypadła do gustu ta wariacja.

Moje kolejne spotkanie ze Spartakusem, jego legendą gladiatora, który rzucił wyzwanie Rzymowi.
Powstanie niewolników i losy Spartakusa wielokrotnie sfilmowano, powstało wiele powieści więc ten obraz ma wiele wersji i wyobrażeń autorów i scenarzystów.
Autor, który specjalizuje się w opowiadaniu historii, przedstawił więc swoją wersję wydarzeń i jak widać po mojej ocenie...

inna od większości współczesnych książek historycznych. Inność ta polega na pokazaniu patrzenia na świat odmiennego od dzisiejszych ludzi. Samo to już czyni książkę wartościową w zalewie pozycji, gdy postacie z innych epok myślą jak nam współcześni, a mają tylko inne rekwizyty. Autor ma pomysł na to co chce opowiedzieć i robi to konsekwentnie. Pokazuje jakiś pomysł na świat i relacje osób w nim żyjących. Krótkie zwarte rozdziały to też coś co zawsze odbieram na plus. Pozycja ma rys chrześcijański, w mojej ocenie nienachalny i ciekawie wpleciony.

inna od większości współczesnych książek historycznych. Inność ta polega na pokazaniu patrzenia na świat odmiennego od dzisiejszych ludzi. Samo to już czyni książkę wartościową w zalewie pozycji, gdy postacie z innych epok myślą jak nam współcześni, a mają tylko inne rekwizyty. Autor ma pomysł na to co chce opowiedzieć i robi to konsekwentnie. Pokazuje jakiś pomysł na świat...

Zaczyna się ciekawie, pod koniec autor przynudza. Dużo nachalnej i tandetnej erotyki, a jednocześnie równie dużo judeo-chrześcijańskiego moralizowania - chyba nigdy nie zrozumiem tego dwójmyślenia autora.

Podoba mi się odbrązowienie pewnych rzeczy. Należę do pokolenia, które wychowało się na książkach Haliny Rudnickiej i jej ugrzecznionej wersji historii. W rzeczywistości, mimo iż Spartakus był człowiekiem szlachetnym, jego ludzie bynajmniej nie podzielali jego skrupułów - torturowali, gwałcili i mordowali ludność podbitych miast tak samo jak Rzymianie. W każdym razie nie spędzali czasu na dysputach o Agisie i Kleomenesie... Sam Spartakus również nie zamierzał budować socjalistycznego raju na ziemi, a jedynie uciec z Imperium Rzymskiego do ojczyzny. Podobała mi się odkłamana wersja "Uczniów Spartakusa" dla dorosłych.
Miłą niespodzianką było również przedstawienie młodego Cezara i zapowiedź jego przyszłej kariery - było to dla mnie jak spotkanie starego znajomego.
Powiew świeżości wprowadza także zmienna narracja. Widzimy Spartakusa oczami jego samego, ludzi z jego otoczenia, a także jego przeciwników, w tym młodego Gajusza Fuskusza Salinatora, którego ród będzie przewijać się w późniejszych książkach z tej serii.

Problem autora polega jednak na przekłamaniach w drugą stronę.
1 - Nawet rzymscy historycy przyznawali, że Spartakus otrzymał staranne, greckie wykształcenie. Natomiast Max Gallo każe mu mówić bardzo prostymi zdaniami lub ich urywkami, jak niepiśmiennemu chłopu.
2 - Ci sami historycy pisali, że Spartakus miał żonę obdarzoną zdolnością jasnowidzenia, nic jednak nie wiadomo o tym, by była świątynną prostytutką. Irytowała mnie wulgaryzacja tych dwojga postaci.
3 - Sztuczne było również wprowadzenie wątku żydowskiego mędrca, który próbuje przekabacić głównego bohatera na swoją wiarę, w sumie nie wiadomo do końca, na jaką. Mistrz Sprawiedliwości? Krzyże nadziei? Come on! Jezus narodzi się dopiero za 70 lat, działalność religijną rozpocznie za kolejne 30, a świętym symbolem jego uczniów będzie ryba.
4 - Jair daje Spartakusowi "wybór" ucieczki wraz z nim do tajemniczego Mistrza Sprawiedliwości gdzieś w Azji Mniejszej. Zapomina przy tym o drobnym fakcie, że wszystkie drogi są obstawione przez uzbrojonych po zęby legionistów, którzy przeczesują lasy w poszukiwaniu dezertera. Spartakus odmawia (!),ale nie dlatego, że jest to technicznie niewykonalne, tylko dlatego, że ma jakąś misję - pomimo iż według historyków jego misją była właśnie ucieczka z Italii.

Daję naciąganą szóstkę. Pierwsza połowa książki jest ciekawa, druga znacznie mniej.

Zaczyna się ciekawie, pod koniec autor przynudza. Dużo nachalnej i tandetnej erotyki, a jednocześnie równie dużo judeo-chrześcijańskiego moralizowania - chyba nigdy nie zrozumiem tego dwójmyślenia autora.

Podoba mi się odbrązowienie pewnych rzeczy. Należę do pokolenia, które wychowało się na książkach Haliny Rudnickiej i jej ugrzecznionej wersji historii. W rzeczywistości,...

Powstanie Spartakusa ma to do siebie, że niewiele znamy o nim twardych faktów historycznych - a jeśli już znamy, to z punktu widzenia historyków rzymskich. W związku z tym można na podstawie tej opowieści zbudować świetną powieść, jeśli nie kilka. Niestety, w swoim dziele Max Gallo poległ na całej linii.

Fabuła zdaje się niezbyt dobrze kleić, postacie są straszliwie płaskie, irytujące i zachowują się momentami bezsensu. Rzymianie są przedstawieni skrajnie negatywnie, bez jakiegokolwiek odcienia szarości, niewolnicy z kolei tak, że nie ma sposobu, by ich polubić, czy wczuć się w ich niedolę.

Najbardziej irytujące w całej książce, dziejącej się przecież przed naszą erą, jest nachalne wtrącanie mądrostek chrześcijańskich (bo nie są one specjalnie żydowskie w swym wydźwięku) we wszystkie możliwe dialogi z udziałem Spartakusa - tylko po to, mam wrażenie, powstała kompletnie niepotrzebna w tej historii postać Żyda Jaira.

Powstanie Spartakusa ma to do siebie, że niewiele znamy o nim twardych faktów historycznych - a jeśli już znamy, to z punktu widzenia historyków rzymskich. W związku z tym można na podstawie tej opowieści zbudować świetną powieść, jeśli nie kilka. Niestety, w swoim dziele Max Gallo poległ na całej linii.

Fabuła zdaje się niezbyt dobrze kleić, postacie są straszliwie...

Historia Rzymu - jedna z moich wielu miłości, więc tematyka jest jak dla mnie bardzo dobra. Czyta się również przyjemnie, ale język nie zachwyca jakoś szczególnie... Podejrzewam, że to kwestia tłumaczenia. Ogólnie książka dobra, a następne części z serii "Rzymianie" czekają na mnie.

Historia Rzymu - jedna z moich wielu miłości, więc tematyka jest jak dla mnie bardzo dobra. Czyta się również przyjemnie, ale język nie zachwyca jakoś szczególnie... Podejrzewam, że to kwestia tłumaczenia. Ogólnie książka dobra, a następne części z serii "Rzymianie" czekają na mnie.

Do przeczytania książki zachęcił mnie serial nadawany przez HBO. Wcześniej przeczytałem w necie kilka faktów na temat powstania Spartakusa. Książka napisana jest w zupełnie innym klimacie niż to co widzimy i odczuwamy w serialu. Bohaterowie (gladiatorzy) jawią się jako zwykli ludzie, których pierwotne instynkty zmuszają do porównań z dzikimi zwierzętami. Nie przedstawiono ich jako półbogów mogących w pojedynkę rozprawić się z kilkunastoma żołnierzami rzymskimi. Ten realizm musi się podobać tym bardziej, że autor całe tło powieści oparł na faktach historycznych (chociaż niektóre z nich to po prostu legenda). Zachęcam wszystkich tych, którzy chcą spojrzeć na Powstanie Spartakusa z zupełnie innej perspektywy - walki zwykłych ludzi, którzy nie mieli innego wyboru.

Do przeczytania książki zachęcił mnie serial nadawany przez HBO. Wcześniej przeczytałem w necie kilka faktów na temat powstania Spartakusa. Książka napisana jest w zupełnie innym klimacie niż to co widzimy i odczuwamy w serialu. Bohaterowie (gladiatorzy) jawią się jako zwykli ludzie, których pierwotne instynkty zmuszają do porównań z dzikimi zwierzętami. Nie przedstawiono...

Gdy usłyszałam na pierwszej lekcji historii w tym roku, że do każdej epoki muszę przeczytać jakąś lekturę, byłam bardzo negatywnie nastawiona. Jednak potem dowiedziałam się, że przecież w tym roku obrabiamy jako pierwszą starożytność i po dłuższych poszukiwaniach tematu który by mnie zainteresował(miałam ich kilkanaście) wybrałam w końcu Spartakusa.
W sumie nigdy nie recenzowałam powieści historycznej.. bo jak mam ocenić bohaterów którzy naprawdę istnieli, jednak spróbuję jakoś odnieść się może do przedstawienia bohaterów przez samego autora. Spartakus na stronicach jakby powstaje z martwych by opowiedzieć nam swoją historię, wraz z nim budzą się też jego towarzysze oraz legioniści. Postacie są bardzo realne, wręcz namacalne. Spodobały mi ich charaktery, które łatwo sobie wyobrazić, ponieważ opisy są bardzo barwne. Jednym słowem: bohaterowie są bardzo przekonujący.
Fabułę każdy zna, bo oparta jest na powstaniu Spartakusa, o którym można przeczytać nawet na Wikipedii. W kilku słowach, było to ważne wydarzenie w starożytności, gdyż ludność która nie powinna się buntować nagle postawiła się. Spartakus dał przykład wszystkim, dlatego tak dużo za nim poszło. Fabuła jest świetnie przedstawiona, nie nudzi, jest wartka akcja, która przykuwa uwagę. Spartakus, plus jego towarzysze, którzy są ludźmi a zachowują się jak zwierzęta, dają mieszankę wybuchową, która za każdym razem gdy armia Spartakusa spotyka się z rzymską, wybucha i mamy świetny wgląd w krwawą politykę starożytnych.
Najwięcej chcę powiedzieć o talencie pisarskich Maxa Gallo. Nie jest łatwo, suche informacje historyczne, przeobrazić w piękną powieść, którą czyta się z zapartym tchem. Świetne lekkie pióro Gallo i genialnie skonstruowane postacie. Do tego dochodzą cudowne opisy starożytnego Rzymu i czasami pisanie w pierwszej osobie, które o wiele lepiej obrazuje niektóre sytuacje. Czytając tą książkę ma się wrażenie, że czyta się powieść którą autor sam wymyślił, a nie historyczne fakty.

Gdy usłyszałam na pierwszej lekcji historii w tym roku, że do każdej epoki muszę przeczytać jakąś lekturę, byłam bardzo negatywnie nastawiona. Jednak potem dowiedziałam się, że przecież w tym roku obrabiamy jako pierwszą starożytność i po dłuższych poszukiwaniach tematu który by mnie zainteresował(miałam ich kilkanaście) wybrałam w końcu Spartakusa.
W sumie nigdy nie...

Bardzo fajnie przedstawiona historia Spartakusa i generalnie życia oraz obycia w ówczesnych czasach. Szczerze powiem, że od niej zaczęło się moje zainteresowanie historią Starożytnego Rzymu.

Bardzo fajnie przedstawiona historia Spartakusa i generalnie życia oraz obycia w ówczesnych czasach. Szczerze powiem, że od niej zaczęło się moje zainteresowanie historią Starożytnego Rzymu.

Pierwszy raz spotkałem się z tym autorem. Książka napisana w sposób wartki i zrozumiały.Sympatycznie się czyta a autor w sposób rewelacyjny przenosi nas w świat starożytnego Rzymu.

Pierwszy raz spotkałem się z tym autorem. Książka napisana w sposób wartki i zrozumiały.Sympatycznie się czyta a autor w sposób rewelacyjny przenosi nas w świat starożytnego Rzymu.