Niestety lekki zawód. Przygody nastoletniego Attyli nie do końca mnie wciągnęły. Dobry początek, druga połowa powieści i sama końcówka w obozie Hunów, natomiast reszta nudziła bardzo. Batalistyki, jakichś intryg dworskich jak na lekarstwo, natomiast opisy wszelkiej maści potraw czy napitków na kilka stron. Autor rozpisuje się na tematy mało istotne, natomiast ucieczka Attyli przez pół Europy z Rzymu do kraju Hunów, opisana na kilku stronach.
Do tego mamy tu strasznie irytującą narrację. Momentami miałem wrażenie jakbym czytał Sienkiewicza, Prusa czy innego Reymonta albo wręcz książeczkę dla młodzieży.
Liczyłem na mocną, krwawą powieść historyczną. Jakąś zbeletryzowaną formę biografii wielkiego wodza, jakim niewątpliwie był Attyla. Coś na miarę cyklu o Czyngis-chanie Igguldena. A dostałem coś w stylu przygód Tomka Alfreda Szklarskiego. Dodatkowo ni z tego, ni z owego autor wplata wątki rodem z fantasy, które jeszcze bardziej popsuły mi odbiór książki.
Jedynym plusem, jak dla mnie, była postać Lucjusza. Wątek eskorty Attyli przez jego oddział z Rzymu do Rawenny, zakończonej dość dobrze opisaną bitwą, to najjaśniejszy punkt książki.
Na plus też zakończenie, które daje dobre podwaliny pod kolejny tom. Aczkolwiek waham się, czy po niego sięgać. Na pewno nie stanie się to w najbliższym czasie.
Ani nie zachęcam, ani nie zniechęcam. Trzeba spróbować samemu.

Niestety lekki zawód. Przygody nastoletniego Attyli nie do końca mnie wciągnęły. Dobry początek, druga połowa powieści i sama końcówka w obozie Hunów, natomiast reszta nudziła bardzo. Batalistyki, jakichś intryg dworskich jak na lekarstwo, natomiast opisy wszelkiej maści potraw czy napitków na kilka stron. Autor rozpisuje się na tematy mało istotne, natomiast ucieczka...

Napier-a naprawdę poniosła fantazja w tej książce...
Książkę ogólnie czyta się dobrze,i jest wciągająca.
Mnie jednak zabrakło prawdziwego obrazu Attyli:krwawego,nieobliczalnego,szerzącego wszechogarniającą rzeź gatunku ludzkiego,na niemal całym globie.

Nie ma tu obrazu,patrząc z perspektywy historycznej Bicza Bożego.

Jest to opowieść o młodym chłopcu,a tytuł powinien brzmieć "Attylka" :)

Można przeczytać.

Napier-a naprawdę poniosła fantazja w tej książce...
Książkę ogólnie czyta się dobrze,i jest wciągająca.
Mnie jednak zabrakło prawdziwego obrazu Attyli:krwawego,nieobliczalnego,szerzącego wszechogarniającą rzeź gatunku ludzkiego,na niemal całym globie.

Nie ma tu obrazu,patrząc z perspektywy historycznej Bicza Bożego.

Jest to opowieść o młodym chłopcu,a tytuł powinien...

„Jeśli myślisz, że nie lubisz powieści historycznych, to nie czytałeś Napiera”.
Takie oto zdanie widnieje na okładce pierwszego tomu cyklu o słynnym pogromcy Rzymian, a mnie, wyjątkowo, nie pozostaje nic innego, jak się z nim zgodzić.

„Attyla” Napiera ma chyba wszystko, co powinna zawierać powieść przygodowa, osadzona w realiach Starożytnego Rzymu – dynamiczną i wielowątkową fabułę, świetne sceny batalistyczne, bohaterów z krwi i kości, z własnymi historiami, zmyślnie wkomponowanymi w całość, wreszcie szczegółowo odtworzony koloryt Wiecznego Miasta. To ostatnie zresztą nie dziwi, gdyż autor jest historykiem… sztuki. A trzeba mu przyznać, że faktów się trzyma, co więcej: zręcznie operuje fragmentami źródeł, nie zanudzając przy tym czytelnika. Co prawda baczne oko wyśledzi nieścisłości, najczęściej celowe, jednakże licentia poetica usprawiedliwia manipulowanie historią na potrzeby płynności fabuły. Prawem pisarza jest kreować swój świat wedle własnej wizji, o ile jego twór nie powiela rażących błędów i odzwierciedla klimat epoki - a to udało się Napierowi znakomicie (no, w każdym razie żaden z jego legionistów nie wpiernicza kukurydzy).

Jeśli można coś „Attyli” zarzucić, to chyba tylko uchybienia korektorskie. To już kolejna powieść historyczna, wydana pod szyldem wydawnictwa Vesper, w której redakcja i korekta ewidentnie się nie popisały. Wprawdzie do koszmarków pokroju „Tyrana” Ch. Camerona, „Attyli” daleko, to jednak szkoda, że tak dobra książka została tak niestarannie wydana.

„Jeśli myślisz, że nie lubisz powieści historycznych, to nie czytałeś Napiera”.
Takie oto zdanie widnieje na okładce pierwszego tomu cyklu o słynnym pogromcy Rzymian, a mnie, wyjątkowo, nie pozostaje nic innego, jak się z nim zgodzić.

„Attyla” Napiera ma chyba wszystko, co powinna zawierać powieść przygodowa, osadzona w realiach Starożytnego Rzymu – dynamiczną i...

Nie jestem wielką fanką powieści historycznych. Ale "Attyla" pochłonął mnie bez reszty. Do tego stopnia ,że postanowiłam dowiedzieć się coś więcej o bohaterach z podręczników do historii. Wspaniałe postaci, nie nużące opisy walk. Ciągła akcja.
Jeśli ktoś nie lubi książek historycznych-niech sięgnie po tą pozycję

Nie jestem wielką fanką powieści historycznych. Ale "Attyla" pochłonął mnie bez reszty. Do tego stopnia ,że postanowiłam dowiedzieć się coś więcej o bohaterach z podręczników do historii. Wspaniałe postaci, nie nużące opisy walk. Ciągła akcja.
Jeśli ktoś nie lubi książek historycznych-niech sięgnie po tą pozycję

Przeczytał ja na okładce, że "Jeżeli nie lubię powieści historycznych tom jeszcze nie raczył się Napierem", czy coś w tym stylu. Podumał ja, że bardzo lubię powieści historyczne, mając na uwadze chociażby "Ja, Klaudiusz" jeżeli chodzi o coś podobnego. Dodatkowa zapowiedź, że oto Attyla na koniu będzie mordować chrześcijan bezwzględnie, również spowodowała u mnie pozytywną reakcję, więc dał ja się namówić miłej Pani posiadającej cała trylogię no i się zaczęło. A zaczęło się miło i miło się skończyło. Miło się czyta i w ogóle jak widać wszystko przepełnione miłością tam jest. Jednym słowem przygodówka, oparta fabularnie o historię z elementami fantasy (tak, jest i Gandalf). Lekkie, łatwe i przyjemne. Relaksacyjne warto po to sięgnąć.

Przeczytał ja na okładce, że "Jeżeli nie lubię powieści historycznych tom jeszcze nie raczył się Napierem", czy coś w tym stylu. Podumał ja, że bardzo lubię powieści historyczne, mając na uwadze chociażby "Ja, Klaudiusz" jeżeli chodzi o coś podobnego. Dodatkowa zapowiedź, że oto Attyla na koniu będzie mordować chrześcijan bezwzględnie, również spowodowała u mnie pozytywną...

V wiek naszej ery, cesarstwo zachodniorzymskie chyli się ku upadkowi. Niewolnikiem Rzymu jest czternastoletni wnuk króla Hunów, Attyla, który jeszcze nie wie, jaką rolę odegra na kartach historii...

O ile wątek Attyli nie jest jedynym wątkiem powieści, zdecydowanie wybija się on dzięki wyrazistej i dobrze skonstruowanej postaci głównego bohatera. Attyla już mimo młodego wieku jest bezwzględny i zdecydowany, ale nie przerysowany: to wybitna osobowość, która jeszcze dopiero będzie się rozwijała. Jeżeli chodzi o wspomniane już inne wątki, w powieści doskonale nakreślono tło historyczne i obraz Rzymu. Dość odbiega on od wizerunku cudownego cesarstwa, o jakim można przeczytać w książkach do historii: ten Rzym jest prawdziwie brudny, lubieżny i wulgarny. Mimo, iż jest to ciekawym zabiegiem, w pewnym momencie staje się po prostu ciężkie.

'Attyla' to raczej lekka lektura, pomijając niepotrzebne czasem przekleństwa. Osobiście uważam też za dłużyzny wszelkie sceny walk, chociaż może wynika to tylko z mojego osobistego gustu. Kolejną wadą jest to, że w swoim końcowym etapie powieść wybija się nieco z rytmu, który sama ustanowiła, przechodząc z dość ponurego, ale realistycznego klimatu w wydarzenia paranormalne (postać Galadiela w tym przodowała i niesamowicie mnie irytowała).

Mimo zauważalnych wad, 'Attylę' zaliczam do bardzo wartościowych książek, o określonej wizji, konsekwentnie realizowanej, mogących się także pochwalić naprawdę wciągającą treścią. Zamierzam przeczytać także kontynuacje tej powieści.

V wiek naszej ery, cesarstwo zachodniorzymskie chyli się ku upadkowi. Niewolnikiem Rzymu jest czternastoletni wnuk króla Hunów, Attyla, który jeszcze nie wie, jaką rolę odegra na kartach historii...

O ile wątek Attyli nie jest jedynym wątkiem powieści, zdecydowanie wybija się on dzięki wyrazistej i dobrze skonstruowanej postaci głównego bohatera. Attyla już mimo młodego...

Świat upada. Wszystkie znane porządki ulegają rozprzężeniu, a na jego gruzach sadowią się ci, którzy dadzą początek nowemu, innemu już życiu. A jednym z tych, którzy byli przyczyną tego chaosu jest Attyla. Człowiek etn zawsze rozpalał moją wyobraźnię, dlatego też sięgnęłam po tę książkę z wielkim zainteresowaniem. Pierwszy tom trylogii opowiada o bardzo młodzieńczych latach Attyli, o cesarstwie w jego ostatnich godzinach, o losach biednych i bogatych, znaczących i nieistotnych bohaterach tamtych czasów. Szkoda, że nie mam na razie dalszych tomów. Ale warto szukać :).

Świat upada. Wszystkie znane porządki ulegają rozprzężeniu, a na jego gruzach sadowią się ci, którzy dadzą początek nowemu, innemu już życiu. A jednym z tych, którzy byli przyczyną tego chaosu jest Attyla. Człowiek etn zawsze rozpalał moją wyobraźnię, dlatego też sięgnęłam po tę książkę z wielkim zainteresowaniem. Pierwszy tom trylogii opowiada o bardzo młodzieńczych latach...

Ta książka to majstersztyk, nie tylko dla wielbicieli powieści historycznych. Dla wszystkich tych, którzy pragną wartkiej akcji, zawiłości politycznych, miłosnych i moralnych, serdecznie polecam.
V wiek naszej ery to czas zawirowań, walk na wielu frontach, a przede wszystkim ogromnych zmian, jakie niósł ze sobą najazd Hunów na Cesarstwo Rzymskie.
Poznajemy dwóch chłopców, Attylę i Aecjusza, którzy w przyszłości znani będą jako dwaj wielcy wodzowie. Połączeni przyjaźnią, wkrótce staną na przeciw siebie do wyniszczającej świat walki.

Ta książka to majstersztyk, nie tylko dla wielbicieli powieści historycznych. Dla wszystkich tych, którzy pragną wartkiej akcji, zawiłości politycznych, miłosnych i moralnych, serdecznie polecam.
V wiek naszej ery to czas zawirowań, walk na wielu frontach, a przede wszystkim ogromnych zmian, jakie niósł ze sobą najazd Hunów na Cesarstwo Rzymskie.
Poznajemy dwóch chłopców,...

Książka jest bardzo dobra. Autor ma lekkie pióro, dzięki temu książkę czyta się bardzo szybko, pomimo ponad 400 stron.
Z niecierpliwością czekam na przeczytanie kolejnych części trylogii.

Książka jest bardzo dobra. Autor ma lekkie pióro, dzięki temu książkę czyta się bardzo szybko, pomimo ponad 400 stron.
Z niecierpliwością czekam na przeczytanie kolejnych części trylogii.

W 81

W 81