We wszystkich opowiadaniach pomysły dość oryginalne. Żadne z nich arcydzieła, ale bardzo przyjemne do przeczytania.

We wszystkich opowiadaniach pomysły dość oryginalne. Żadne z nich arcydzieła, ale bardzo przyjemne do przeczytania.

Książeczka zawiera jedynie trzy opowiadania... jak wybrać trzy opowiadania z dziesiątek opowiadań tak wybitnego autora jak Fijałkowski? Za pewne znalazłyby się lepsze ale te i tak są dobre, całkiem reprezentatywne dla tego pisarza. To tylko przystawka do wielkiej uczty, jeśli zabrać się za pełne zbiory opowiadań.

Autor świetnie potrafi chwycić uwagę czytelnika, nie nudzi, nie przeciąga, nie filozofuje zbytnio a zakończenia świetnie się wybijają. To prawdziwa sztuka małej formy.

Do tego należy dodać nietypowy format, kolorowa okładkę i ilustracje wewnątrz. To czyni tę serię wyjątkową. To takie cukierki w mojej kolekcji :) Świetna stylistyka z lat 70' aż przyjemnie się trzyma w dłoniach. Cieszy oko.

Książeczka zawiera jedynie trzy opowiadania... jak wybrać trzy opowiadania z dziesiątek opowiadań tak wybitnego autora jak Fijałkowski? Za pewne znalazłyby się lepsze ale te i tak są dobre, całkiem reprezentatywne dla tego pisarza. To tylko przystawka do wielkiej uczty, jeśli zabrać się za pełne zbiory opowiadań.

Autor świetnie potrafi chwycić uwagę czytelnika, nie nudzi,...

Przyjemny, ale trochę niefortunny zbiór opowiadań. Pierwszy, tytułowy tekst, jest wręcz rewelacyjny. Uroczo, z humorem napisany, z ładnie starzejącą się nutką futurystki (z dzisiejszego punktu widzenia opisana tu technologia przyszłości ma posmak stylu retro),z ciekawą intrygą i dobrą akcją. Być może wręcz najlepsze opowiadanie Fiałkowskiego, odpowiednie dla czytelników w każdym wieku.

Niestety, wrażenie psują pozostałe dwa teksty. "Zerowe rozwiązanie", mówiące o próbach poradzenia sobie trójki pracowników z uszkodzeniem księżycowej stacji, nie dość, że wyczuwalnie się zestarzało, to w dodatku jest niezbyt ciekawe i wręcz nudne. Dodatkowym mankamentem są klasyczne dla rodzimej SF tamtej epoki imiona bohaterów - Nor, Emi i Korot.

Trochę lepiej radzi sobie "Włókno Claperiusa", z porwanym w przyszłość przeciętnym obywatelem, który na widok własnego nekrologu doznaje szoku i - ponieważ doznanie wbija mu się głęboko w pamięć - pojawia się kłopot z odesłaniem go do domu. Pomysł jest ciekawy, wykonanie też jest przyzwoite, aczkolwiek znowu drażnią wydumane imiona (Utet, Oldes),a finał jest lekko chaotyczny i zbyt przeciągnięty.

Gdyby nie słabiutkie drugie opowiadanie, zbiorek swobodnie zasługiwałby na ocenę o oczko wyższą. Jednak nawet mimo to warto rzucić okiem na jego zawartość.

Przyjemny, ale trochę niefortunny zbiór opowiadań. Pierwszy, tytułowy tekst, jest wręcz rewelacyjny. Uroczo, z humorem napisany, z ładnie starzejącą się nutką futurystki (z dzisiejszego punktu widzenia opisana tu technologia przyszłości ma posmak stylu retro),z ciekawą intrygą i dobrą akcją. Być może wręcz najlepsze opowiadanie Fiałkowskiego, odpowiednie dla czytelników w...