"Moja Wyspa Marzeń" autorstwa Urszuli i Radosława Lemańskich to literacki dowód na to, że nawet z bardzo młodymi ludźmi można rozmawiać na tematy ważne i delikatne, poruszające kwestie egzystencjalne, dotyczące przyszłości, przeznaczenia, szukania własnej drogi życiowej i swojego miejsca w świecie. I choć brzmi to poważnie, nie oczekujcie tu nachalnego moralizatorstwa, protekcjonalnego spojrzenia z dystansu lat i zdobytego doświadczenia czy pseudonaukowych zawiłości - ciężar gatunkowy podejmowanej tematyki skutecznie łagodzi subtelna forma przywodząca na myśl przypowieść oraz lekki, przystępny styl pozostawiający szeroki margines dla własnych przemyśleń. Oto historia, która unikając banalności i trywializowania opowiada o sprawach zajmujących myśli niejednego młodego człowieka.

Jej bohaterem jest Michael, amerykański nastolatek, w którego żyłach płynie indiańska i hinduska krew. Po nagłej śmierci ojca przenosi się wraz z matką lekarką na tropikalną Wyspę - prawdziwy egzotyczny raj, jak się okaże - pełen tajemnic wymykających się ludzkiemu pojmowaniu. Chłopiec jest przygnębiony utratą ojca, zagubiony po rozstaniu z przyjaciółmi i zmianie otoczenia, jednak bardzo szybko poddaje się beztroskiemu urokowi Wyspy. Początkowo samotny i wyobcowany, wkrótce poznaje nowych przyjaciół i znów zaczyna cieszyć się życiem. Zaprzyjaźnia się także z tajemniczym Panem Po - miejscowym uzdrowicielem, którego otacza aura spokoju, wewnętrznej równowagi i życiowej mądrości, którymi chętnie dzieli się z Michaelem. Jego kojąca obecność dobrze wpływa również na matkę chłopca, Lakshmi, która odnajduje na Wyspie spokój, jakiego nie zaznała od śmierci męża.
Michael, zafascynowany opowieściami i filozofią życiową Pana Po wkrótce odkrywa, że istnieje przedziwny związek pomiędzy tajemnicą, jaką skrywa Wyspa, dawnymi opowieściami oraz nim samym...

"Moja Wyspa Marzeń" to opowieść skrywająca w niepozornej formie prawdziwe bogactwo treści. Jej przesłanie odsłaniane jest stopniowo, krok po kroku, pozwalając czytelnikowi odnaleźć się w fabule i dopasować ją do własnych wyobrażeń; jako że fabułę w dużej mierze stanowią refleksje dojrzałego nad wiek chłopca, niespieszna narracja pozwala na bieżąco konfrontować przemyślenia bohatera z własnymi - i być może uszczknąć z nich coś dla siebie. Światem Michaela zachwiała niespodziewana śmierć ojca; próbuje on poradzić sobie z duchowym odrętwieniem wywołanym stratą i żałobą - zmiana otoczenia okazuje się być nie tyle ucieczką, ile sposobem na odnalezienie w sobie ukrytej siły, by stawić czoła dręczącym go smutnym wspomnieniom i niepokojom egzystencjalnym, które zawsze przywołuje śmierć bliskiej osoby. Wsparcie, jakie otrzymuje od Pana Po pomaga mu zrozumieć samego siebie i odkryć swoje powołanie, dodaje energii, by podążać za swoim życiowym przeznaczeniem - ku prawdziwemu spełnieniu, realizacji marzeń, szczęśliwemu życiu. Michael przekonuje się, że nic nie przydarza się bez przyczyny, wszystko ma swój cel i czegoś uczy - nawet, jeśli jest to cierpienie.

"Moja Wyspa Marzeń" to interesująca alternatywa dla zagubionych młodych ludzi, która za pomocą przystępnie podanej, lekkostrawnej filozofii i szczypty psychologii podsuwa kilka ciekawych pomysłów, jak radzić sobie w sytuacjach, które nas przerastają, jak odnaleźć radość, wewnętrzną równowagę i spokój, gdzie szukać natchnienia do poszukiwania własnej drogi życiowej i swojego miejsca w świecie - a wszystko to bez moralizatorskiego nadęcia, narzucania swojej koncepcji i poczucia misji zbawiania świata - jedynie pozostawiając rzecz pod rozwagę i do przemyślenia. Z pewnością są to sprawy, o których napisano i powiedziano już wiele, które spowszedniały i trącą banałem - niemniej jednak są to kwestie ważne i zajmujące nasze myśli. Autorzy potraktowali temat w sposób nowatorski, świeży, atrakcyjny dla młodego czytelnika - unikając mędrkowania i wyświechtanych frazesów, na które często można natknąć się w rozmaitych poradnikach, z prostotą i głębokim przekonaniem pokazując, jak można odkryć i wykorzystać siły drzemiące w nas samych. Widać, że są to klimaty, w których autorzy dobrze i swobodnie się czują i potrafią przekazać ich sens czytelnikowi. Serdecznie polecam tę lekturę zwłaszcza młodym czytelnikom - a nuż znajdziecie w niej coś dla siebie?

"Moja Wyspa Marzeń" autorstwa Urszuli i Radosława Lemańskich to literacki dowód na to, że nawet z bardzo młodymi ludźmi można rozmawiać na tematy ważne i delikatne, poruszające kwestie egzystencjalne, dotyczące przyszłości, przeznaczenia, szukania własnej drogi życiowej i swojego miejsca w świecie. I choć brzmi to poważnie, nie oczekujcie tu nachalnego moralizatorstwa,...

Czy los każdego człowieka jest z góry przesądzony? Czy każdy z nas ma jakieś przeznaczenie, do którego nieświadomie dąży? Jaka siła kieruje ludźmi, którzy znajdują się w odpowiednich miejscach i w odpowiednim czasie? Te i wiele innych pytań nurtuje praktycznie każdego z nas, ale wcale nie jest łatwo na nie odpowiedzieć. Zazwyczaj, gdy nie znajdujemy odpowiedzi na nasze wątpliwości, dajemy temu spokój i po prostu zapominamy. W książce państwa Lemańskich w bardzo ciekawy sposób został przedstawiony motyw przeznaczenia, które, niezależnie od postanowień bohaterów, spełnia się.

Głównym bohaterem powieści 'Moja Wyspa Marzeń' jest nastoletni Michael. Po śmierci ojca przeprowadza się razem z mamą na tropikalną wyspę, która nie od razu przypada mu do gustu. Jednak po pewnym czasie zdobywa wielu przyjaciół, zaczyna chodzić do tamtejszej szkoły i spędza czas o wiele lepiej, niż kiedyś. Z radością przyjmuje wieść, że muszą zostać dłużej na wyspie, rozważa nawet możliwość pozostania na niej już na zawsze. Na wyspie poznaje tajemniczego Pana Po, który zachowuje się inaczej, niż inni mieszkańcy, ale chłopca wcale to nie odrzuca. Przeciwnie, jest nim zafascynowany, uwielbia spędzać z nim czas i słuchać niesamowitych historii. Nie wie jednak, że za wiele lat to o nim będą opowiadać historię, bo już niedługo przepowiednia ma się spełnić, a wielką rolę pełnić będzie właśnie Michael.

Książka, o której dzisiaj mowa, zalicza się do szerokiej kategorii 'dla dzieci i młodzieży'. Choć sama nie jestem już dzieckiem i powoli wyrastam z wieku młodzieńczego, to bardzo miło spędziłam czas przy czytaniu. Autorzy od początku wprowadzają nas w życie na wyspie widziane oczami nastoletniego chłopca.

Narracja książki jest pierwszoosobowa i tylko czasami, kiedy w wydarzeniach nie bierze udziału główny bohater, zmienia się w trzecioosobową. Akcja rozwija się bardzo powoli, dopiero w ostatnich rozdziałach zaczyna się dziać coś więcej. Występują tu liczne opisy, głównie są to przemyślenia chłopca, ale nie są one nużące. Michael, jak na swój wiek, jest bardzo dojrzały, co da się zauważyć już na początku powieści.

Ta dosyć krótka książka zasługuje na uwagę poprzez swoją tajemniczość. Przez większą część powieści nie możemy się domyślić, do czego dąży akcja i dopiero pod koniec zostajemy uświadomieni. I choć spodziewałam się czegoś odrobinę innego, to nie mogę odmówić autorom elementu zaskoczenia.

'Moja Wyspa Marzeń' z pewnością spodoba się młodszym czytelnikom, ale zachęcam do niej również tych starszych. Książka uczy wielu pozytywnych wartości, jak przyjaźń, zaufanie i nieocenianie innych po pozorach. Polecam!

Czy los każdego człowieka jest z góry przesądzony? Czy każdy z nas ma jakieś przeznaczenie, do którego nieświadomie dąży? Jaka siła kieruje ludźmi, którzy znajdują się w odpowiednich miejscach i w odpowiednim czasie? Te i wiele innych pytań nurtuje praktycznie każdego z nas, ale wcale nie jest łatwo na nie odpowiedzieć. Zazwyczaj, gdy nie znajdujemy odpowiedzi na nasze...

dobra, wciągająca książka dla dzieci

dobra, wciągająca książka dla dzieci