Samą fabułę – nie zdradzając oczywiście smaczków, które są naprawdę mocne – można streścić w paru słowach. Zmęczone życiem nauczycielskie małżeństwo Anglików, z malutkim dzieckiem, dostaje w spadku od dalekiego krewnego piękny dom w Walii. Warunek jest jeden: muszą się opiekować kormoranem, którego spadkodawca uratował od pewnej śmierci. Co prawda kiedy wujek zmarł z naturalnych (?) przyczyn na swojej łódce, kormoran wydziobał i zjadł mu większość twarzy, ale cóż – pacta sunt servanda. Okazuje się, że zadanie nie jest nawet w części tak proste, jakby się mogło wydawać. Ptak śmierdzi rybami, jest niesamowicie agresywny, inteligentny, ma koszmarne maniery i jest na swój sposób przerażający. Przynajmniej dla dorosłych. Malutki Harry wydaje się zaczarowany kormoranem. Tragedia wisi nad życiem całej rodziny tak ciężko, jak tylko deszczowe chmury nad Walią potrafią. Wisieć i czekać. Powietrze gęstnieje z każdą chwilą.

“Kormoran” to powieść wyjątkowa, zostająca na długo w pamięci – przynajmniej takie mam wrażenie świeżo po lekturze. Uwielbiam powieści, które zostawiają mnie z otwartymi ustami jeszcze długo po przeczytaniu ostatniego zdania. “Kormoran” taki jest.

Całość na: http://www.czytam.skutecki.pl/walia-kormoran-i-smierc/

Samą fabułę – nie zdradzając oczywiście smaczków, które są naprawdę mocne – można streścić w paru słowach. Zmęczone życiem nauczycielskie małżeństwo Anglików, z malutkim dzieckiem, dostaje w spadku od dalekiego krewnego piękny dom w Walii. Warunek jest jeden: muszą się opiekować kormoranem, którego spadkodawca uratował od pewnej śmierci. Co prawda kiedy wujek zmarł z...