Mam słabość do książek w stylu Agathy Christie, gdzie morderstwo odbywa się w zamkniętym pomieszczeniu, na przyjęciu, a mordercą musi być jeden z gości...

Mam słabość do książek w stylu Agathy Christie, gdzie morderstwo odbywa się w zamkniętym pomieszczeniu, na przyjęciu, a mordercą musi być jeden z gości...

Typowy kryminał z gatunku "wszyscy jesteśmy podejrzani" - tym razem potencjalnych morderców jest aż 9, bo trup pada podczas spotkania dużego grona przyjaciół. Podczas śledztwa okazuje się, że każdy z gości miał motyw i sposobność, by zabić, a finalne wyjaśnienie nadal zaskakuje. Fajna, krótka historia na jedno popołudnie.

Typowy kryminał z gatunku "wszyscy jesteśmy podejrzani" - tym razem potencjalnych morderców jest aż 9, bo trup pada podczas spotkania dużego grona przyjaciół. Podczas śledztwa okazuje się, że każdy z gości miał motyw i sposobność, by zabić, a finalne wyjaśnienie nadal zaskakuje. Fajna, krótka historia na jedno popołudnie.

Kryminał w dobrym starym stylu, klasyczny whodunit á la Agatha Christie. Wyższe sfery z PRL-u, czyli naukowcy, lekarze i prawnicy, brydż w stylowej willi i czarny charakter, który pada trupem wypiwszy kieliszek alkoholu zaprawiony - a jakże - cyjankiem potasu. Edigey nie wyciąga sprawcy z kapelusza, lojalnie podsuwa czytelnikowi drobne wskazówki pozwalające odgadnąć zaskakujące rozwiązanie zagadki. Świetna lektura! I - zgadzam się z innymi recenzentami - wstyd dla takich "pisarzy" jak Mróz czy Bonda z cienkimi fabułami i kiepskim stylem.

Kryminał w dobrym starym stylu, klasyczny whodunit á la Agatha Christie. Wyższe sfery z PRL-u, czyli naukowcy, lekarze i prawnicy, brydż w stylowej willi i czarny charakter, który pada trupem wypiwszy kieliszek alkoholu zaprawiony - a jakże - cyjankiem potasu. Edigey nie wyciąga sprawcy z kapelusza, lojalnie podsuwa czytelnikowi drobne wskazówki pozwalające odgadnąć...

Świetny kryminał,na takich się wychowałam..mama miałą całe mnóstwo w podobnym klimacie.
Polecam,szkoda ze taka krótka ;)

Świetny kryminał,na takich się wychowałam..mama miałą całe mnóstwo w podobnym klimacie.
Polecam,szkoda ze taka krótka ;)

Klasyka rodem z Agaty Christie...stolik, karty do brydża i dziesięciu uczestników gry...gdy jeden z uczestników umiera...podejrzana staje się dziewiątka.
Dobrze się czyta i odtwarza dawną epokę :)



Powieść milicyjna stała się jedna z odmian powieści kryminalnej XX wieku, publikowana w latach 1955–1991 w krajach komunistycznych Europy Środkowo-Wschodniej. Dochodzenie prowadzone przez milicjanta / adwokata / sędziego w sprawie przestępstwa kryminalnego / zbrodni, by ukazać jego schemat / działanie , przyczyny i okoliczności.
Reżim komunistyczny, ideologia, koloryt socrealizmu, propaganda, walka z kapitalizmem, inicjatywą prywatną , przedstawicielami średniego aparatu państwowego.
Powieść milicyjna była odpowiedzią na światowe klasyki kryminalne i kapitalistyczne twórczości Agaty Christie, Edgara Wallace’a.
Przedstawiciele gatunki i prekursorzy:
1. Tadeusz Kostecki vel Krystyn T. Wand, W. T. Christine
2. Andrzej Piwowarczyk
3. Adam Bahdaj vel Dominik Damian
4. Anna Kłodzińska vel Stanisław Załęski i Mierzański
5. Jerzy Korycki vel Jerzy Edigey
6. Aleksander Minkowski vel Marcin Dor, Alex Hunte
7. Zbigniew Safjan vel Andrzej Zbych
8. Helena Sekuła vel Helena Turbacz
9. Maciej Słomczyński vel Kazimierz Kwaśniewski
10. Krzysztof Teodor Toeplitz vel Krzysztof Deuter
11. Andrzej Wydrzyński vel Artur Morena
12. Zygmunt Zeydler-Zborowski.

Jerzy Edigey vel Jerzy Waldemar Korycki (1913 - 1983)
polski pisarz, adwokat i działacz społeczny pochodzenia tatarskiego.
Pochodzenie z tatarskiej rodziny szlacheckiej (herbu Koryca),osiadłej na Litwie w XVI wieku. Literacki pseudonim „Edigey” przyjął od zawołania „Edigiej-Emirza”, przodka emira Edigeya, który przewodził plemieniu Mangytów i Złotej Ordzie w latach 1400 do 1412.
W życiu zajmował się rożnymi profesjami od dziennikarstwa, prawa czy trenowania wioślarzy z zasługami dla sportu.
W 1962 roku postanowił na debiut literacki, rok poźniej wydano "Czek dla białego gangu", kilka powieści zostało sfilmowanych czy przełożonych na słuchowiska radiowe. Napisał około 50 pozycji, przetłumaczonych na wiele języków

Klasyka rodem z Agaty Christie...stolik, karty do brydża i dziesięciu uczestników gry...gdy jeden z uczestników umiera...podejrzana staje się dziewiątka.
Dobrze się czyta i odtwarza dawną epokę :)



Powieść milicyjna stała się jedna z odmian powieści kryminalnej XX wieku, publikowana w latach 1955–1991 w krajach komunistycznych Europy Środkowo-Wschodniej. Dochodzenie...

Stary kryminał warty przeczytania (ja jednak wysłuchałem audiobooka i muszę przyznać trochę słabo nagrany).
Śmierć przy stole brydżowym i dziewięciu podejrzanych. Wciągająca fabuła z zaskakującym zaskoczeniem. Milicja jednak spokojnie dała radę.

Stary kryminał warty przeczytania (ja jednak wysłuchałem audiobooka i muszę przyznać trochę słabo nagrany).
Śmierć przy stole brydżowym i dziewięciu podejrzanych. Wciągająca fabuła z zaskakującym zaskoczeniem. Milicja jednak spokojnie dała radę.

Jeden człowiek, a pomysłów miał tyle, że co następna książka, to lepsza. Nagła śmierć kibica akurat stanowi tu pozycję dość klasyczną - taka powieść w nieco szerlokowym stylu, czyli mamy w pokoju 10 osób, jedna ginie, no i kto jest mordercą?
Wartka i bogata w zwroty akcja trzyma w napięciu do końca, polecam!

Jeden człowiek, a pomysłów miał tyle, że co następna książka, to lepsza. Nagła śmierć kibica akurat stanowi tu pozycję dość klasyczną - taka powieść w nieco szerlokowym stylu, czyli mamy w pokoju 10 osób, jedna ginie, no i kto jest mordercą?
Wartka i bogata w zwroty akcja trzyma w napięciu do końca, polecam!

Polecam, warto przeczytać. Fabuła interesująca i wciągająca a zakończenie jak dla mnie zaskakujące, ale pozytywne :)

Polecam, warto przeczytać. Fabuła interesująca i wciągająca a zakończenie jak dla mnie zaskakujące, ale pozytywne :)

Znalezione przypadkiem podczas wizyty u dziadków. Czuć, że tekst stary, ale ma swój urok. Czytanie tej książki jest jak oglądanie starego filmu - jeśli zaakceptuje się konwencję (ja zaakceptowałem),można się świetnie bawić, bo zagadka jest dobra, akcja zwarta, a rozwiązanie zadowalające.

Znalezione przypadkiem podczas wizyty u dziadków. Czuć, że tekst stary, ale ma swój urok. Czytanie tej książki jest jak oglądanie starego filmu - jeśli zaakceptuje się konwencję (ja zaakceptowałem),można się świetnie bawić, bo zagadka jest dobra, akcja zwarta, a rozwiązanie zadowalające.

53/52

53/52