Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O tej książce przypomniano mi w trakcie świąt. Że niby kiedyś moja ukochana, sczytana oporowo i że generalnie byłam w niej strasznie zakochana. Czasem takie powroty po tylu latach trochę rozczarowują, bo już nie ma tego efektu, a to, co fascynowało, już dawno minęło. Nie w tym przypadku. Ciężko mi było uwierzyć, ze ja większość dialogów nadal znam na pamięć, że fabuła jest tak idealnie znajoma, że mój komfort podczas czytania był po prostu olbrzymi. Co ciekawe, nie pamiętałam, kto zabił. Sam kryminał może nie jest jakiś super szałowy, ale jaki to był miły powrót. Co to jest syrop słodowy? Bo po lekturze to bym się go napiła.