Główni bohaterowie byli wyjątkowo irytujący. Denerwował mnie też sam koncept małoletnich samozwańczych detektywów konkurujących z organami ścigania.

Główni bohaterowie byli wyjątkowo irytujący. Denerwował mnie też sam koncept małoletnich samozwańczych detektywów konkurujących z organami ścigania.

Ja naprawdę nie mam tej książki na półce?! To jest jakieś kosmiczne nieporozumienie! Czytałam ją niezliczoną ilość razy. Nie przeszkadzało mi, że doskonale znam przebieg akcji i oczywiście wiem, kto jest mordercą. Uwielbiałam rodzeństwo prowadzące śledztwo, zazdrościłam im relacji z matką pisarką i koniecznie chciałam spróbować potraw, które jedli, batatów chociażby, choć nie miałam pojęcia, co to jest. A jeszcze trzeba dorzucić wątek ze swataniem owdowiałej matki z przystojnym policjantem. Koniecznie chciałam być taka jak April - jedna z bohaterek.
Nie mam pojęcia, co się z tą książką stało, choć wiem, że chciałam ją sobie zachować.
Od serii Klub Srebrnego Klucza zaczęła się zresztą moja znajomość i miłość do kryminałów. Było sporo tego w domu, miałam kilka ulubionych tytułów, ale ten królował niepodzielnie w moim sercu. Dlatego nie należy się dziwić ocenie, choć obiektywnie rzecz biorąc pewnie nie zasługuje na taką ocenę.
PS. Jednak miałam ją na półce, zupełnie nie to wydanie, a ponieważ autorka ma wiele imion i w tym drugim je wszystkie uwzględniono, więc funkcjonują jako odrębne książki

Ja naprawdę nie mam tej książki na półce?! To jest jakieś kosmiczne nieporozumienie! Czytałam ją niezliczoną ilość razy. Nie przeszkadzało mi, że doskonale znam przebieg akcji i oczywiście wiem, kto jest mordercą. Uwielbiałam rodzeństwo prowadzące śledztwo, zazdrościłam im relacji z matką pisarką i koniecznie chciałam spróbować potraw, które jedli, batatów chociażby, choć...

Urocza książka, przeczytana wiele lat temu. Czasem do niej wracam z sentymentem :)

Urocza książka, przeczytana wiele lat temu. Czasem do niej wracam z sentymentem :)

O tej książce przypomniano mi w trakcie świąt. Że niby kiedyś moja ukochana, sczytana oporowo i że generalnie byłam w niej strasznie zakochana. Czasem takie powroty po tylu latach trochę rozczarowują, bo już nie ma tego efektu, a to, co fascynowało, już dawno minęło. Nie w tym przypadku. Ciężko mi było uwierzyć, ze ja większość dialogów nadal znam na pamięć, że fabuła jest tak idealnie znajoma, że mój komfort podczas czytania był po prostu olbrzymi. Co ciekawe, nie pamiętałam, kto zabił. Sam kryminał może nie jest jakiś super szałowy, ale jaki to był miły powrót. Co to jest syrop słodowy? Bo po lekturze to bym się go napiła.

O tej książce przypomniano mi w trakcie świąt. Że niby kiedyś moja ukochana, sczytana oporowo i że generalnie byłam w niej strasznie zakochana. Czasem takie powroty po tylu latach trochę rozczarowują, bo już nie ma tego efektu, a to, co fascynowało, już dawno minęło. Nie w tym przypadku. Ciężko mi było uwierzyć, ze ja większość dialogów nadal znam na pamięć, że fabuła jest...

Urocza. Czytałam jako nastolatka i bardzo mi się podobała.

Urocza. Czytałam jako nastolatka i bardzo mi się podobała.

Książkę czytało się bez bólu, aczkolwiek nie wiem do końca czy to miała być powieść dla dzieci czy dorosłych.
Oczywiście fatalne tłumaczenie tytułu - "Home sweet Homicide".

Książkę czytało się bez bólu, aczkolwiek nie wiem do końca czy to miała być powieść dla dzieci czy dorosłych.
Oczywiście fatalne tłumaczenie tytułu - "Home sweet Homicide".

http://www.zacofany-w-lekturze.pl/2013/07/upiorne-dzieci-prowadza-sledztwo.html

http://www.zacofany-w-lekturze.pl/2013/07/upiorne-dzieci-prowadza-sledztwo.html

Świetna książka, do której powracam po latach. Dzieci rozwiązują zagadkę kryminalną i wodzą policję za nos. Świetnie się czyta. Polecam

Świetna książka, do której powracam po latach. Dzieci rozwiązują zagadkę kryminalną i wodzą policję za nos. Świetnie się czyta. Polecam