,,Szczera do bólu, prawdziwie ubawiła Daniela, gdy na księżowskie pytanie, czy chce wziąć go sobie za męża, zasępiła się głęboko, po czym wreszcie odparła:
- Raczej nie, ojcze.
[…]Obawiam się, że nasze „raczej" niewiele znaczą. Jeśli nie poślubisz Daniela, postąpisz wbrew woli króla.
- A gdy powiem, że chcę go za męża, zaświadczę wbrew Bogu - spierała się Mary. - Skłamię przecież - dokończyła z płaczem.
- Na Boga, Mary, odpowiedz - syknęła Jamie.
Mary spojrzała na siostrę naburmuszona, po czym rzekła do księdza:
- Dobrze, biorę go. - Do Jamie zaś mruknęła: - Szczęśliwa jesteś, siostrzyczko? Zmusiłaś mnie, bym skłamała przed duchowną osobą.
- Ja cię zmusiłam?

,,Szczera do bólu, prawdziwie ubawiła Daniela, gdy na księżowskie pytanie, czy chce wziąć go sobie za męża, zasępiła się głęboko, po czym wreszcie odparła:
- Raczej nie, ojcze.
[…]Obawiam się, że nasze „raczej" niewiele znaczą. Jeśli nie poślubisz Daniela, postąpisz wbrew woli króla.
- A gdy powiem, że chcę go za męża, zaświadczę wbrew Bogu - spierała się Mary. - Skłamię...

Tego szukałam, książki lekkiej, z happy endem. Otrzymałam dużo więcej :) duża dawka humoru jest dla mnie miłym zaskoczeniem jak na romans historyczny, styl kreowany na staropolski tylko ddodał temu uroku " -musisz go wziąć na męża -kiedy ja nie chcę -musisz -dobra, biere go" a takich perełek jest mnóstwo ! J.G. udało się perfekcyjnie wykreować bohaterkę pewną siebie ale uległą. Dawno się tak nie bawiłam przy czytaniu :)

Tego szukałam, książki lekkiej, z happy endem. Otrzymałam dużo więcej :) duża dawka humoru jest dla mnie miłym zaskoczeniem jak na romans historyczny, styl kreowany na staropolski tylko ddodał temu uroku " -musisz go wziąć na męża -kiedy ja nie chcę -musisz -dobra, biere go" a takich perełek jest mnóstwo ! J.G. udało się perfekcyjnie wykreować bohaterkę pewną siebie ale...

Bardzo mi się podobała, ciepła, przyjemna historia, która pozwala oderwać się od zimna za oknem ;)

Bardzo mi się podobała, ciepła, przyjemna historia, która pozwala oderwać się od zimna za oknem ;)

Ciekawa, wesoła lekka lektura.

Ciekawa, wesoła lekka lektura.

Przyjemny romans osadzony w średniowiecznej Szkocji, lepszy nawet niż czytana niedawno "Szkatułka". Główna para bohaterów sympatyczna - ona co prawda nieco wyidealizowana, aczkolwiek ma w sobie coś, dzięki czemu daje się lubić, on z pozoru twardy i nieprzystępny, w gruncie rzeczy jest całkiem porządnym facetem jak na standardy XI wieku. Nie brakuje humoru i delikatnego wątku kryminalnego -przyznaję, że autorce udało się mnie zaskoczyć, jeśli chodzi o tożsamość złoczyńcy. Ciekawą sprawą jest stylizowane tłumaczenie książki. Na ogół całkiem dobrze się to czytało, tłumaczenie dodawało klimatu, choć bywały też momenty, gdy podśmiechiwałam się pod nosem z "liczka niepokalanego jak dusza czysta" i tym podobnych rzeczy (na szczęście nie było ich zbyt wiele).

Przyjemny romans osadzony w średniowiecznej Szkocji, lepszy nawet niż czytana niedawno "Szkatułka". Główna para bohaterów sympatyczna - ona co prawda nieco wyidealizowana, aczkolwiek ma w sobie coś, dzięki czemu daje się lubić, on z pozoru twardy i nieprzystępny, w gruncie rzeczy jest całkiem porządnym facetem jak na standardy XI wieku. Nie brakuje humoru i delikatnego...

doceniam przekład w staropolskim dialekcie, chociaż było to niezłym utrudnieniem.

doceniam przekład w staropolskim dialekcie, chociaż było to niezłym utrudnieniem.

Bez żadnych uprzedzeń, określę ją, jako dobrą książkę pełną dowcipu i humoru, czasami trochę irytująca. Pewnie dlatego wydaje się być zabawna, z romansu mało zawiera, że tak zaryzykuję stwiedzić. Przednia zabawa, momentami ubaw jest duży.

Bez żadnych uprzedzeń, określę ją, jako dobrą książkę pełną dowcipu i humoru, czasami trochę irytująca. Pewnie dlatego wydaje się być zabawna, z romansu mało zawiera, że tak zaryzykuję stwiedzić. Przednia zabawa, momentami ubaw jest duży.

Cztery siostry, Angielki, oczekują przyjazdu szkockich wojowników, którzy z nakazu króla mają wybrać sobie spośród nich żony. Obawiają się tego, gdyż slyszały pogłoski, że jeden z nich co "...zwą go Kincaid, to morderca. Ojczulek powiada, że zatłukł swoją żonę na śmierć."
Żeby tego było mało, dziewczyny przeraża ich charakter, bo "Szkoci biorą, co chcą i kiedy chcą. Mają też swoje upodobania: mocny koń, tłusty baran i uległa kobieta."
Koniecznie w tej kolejności.

Tak więc żadna z nich, zwłaszcza niepokorna Jamie, nie kwapi się do tego, by wyjść za człowieka, który swojego wierzchowca będzie traktował lepiej, niż ją.
Jednak siostry mają tu niewiele do powiedzenia i gdy zjawiają się Szkoci, o wyglądzie mitycznych olbrzymów, Jamie wychodzi za Aleca, a Mery za Daniela. Nowożeńcy udają się wierzchem do Szkocji, by tam dziewczyny przekonały się o prawdziwej naturze swoich mężów.

Sięgnęłam po książkę, bo zachęciły mnie pochlebne opinie, miało być lekko i zabawnie, a według mnie było nudno i infantylnie.
Bohaterowie są z lekka zacofani, ich świat to faktycznie ciemnogród, kobiety traktują przedmiotowo, lubią zabijać, ojciec dziewczyn handluje nimi jak żywym towarem etc, a przecież to jest świat wykreowany przez Garwood i nie różni się od poprzednich.
Co więc się stało, że moje wrażenia są negatywne?
Chodzi o szczegóły.

Mentalność bohaterów odbiega od tych, które znam z poprzednich książek. Tam kobiety także były własnością męża, ale jakoś lepiej je traktowano, tam była zaborczość i uczucie, tutaj obowiązek, tamte kobiety były odważne i samodzielnie myślały, te są podporządkowane.
Do tego język jest stylizowany na średniowieczny, tudzież staropolski, co nie pomaga.
Czułam się jak wtedy, gdy czytałam "Konopielkę" Redlińskiego. Lekko cofnięta w rozwoju.
Nie podobało mi się.

Cztery siostry, Angielki, oczekują przyjazdu szkockich wojowników, którzy z nakazu króla mają wybrać sobie spośród nich żony. Obawiają się tego, gdyż slyszały pogłoski, że jeden z nich co "...zwą go Kincaid, to morderca. Ojczulek powiada, że zatłukł swoją żonę na śmierć."
Żeby tego było mało, dziewczyny przeraża ich charakter, bo "Szkoci biorą, co chcą i kiedy chcą. Mają...

Co to byłą za książka, bohaterka miała ADHD, bohater anielską cierpliwość, a całość bawiła do łez. Polecam na chandrę i gorsze dni.

Co to byłą za książka, bohaterka miała ADHD, bohater anielską cierpliwość, a całość bawiła do łez. Polecam na chandrę i gorsze dni.

Chyba najlepszy romans historyczny jaki do tej pory przeczytałam. Wyrazista, ale nie chwiejna emocjonalnie bohaterka i czuły drapieżca ;) sceny nie naciągane, czyta się bardzo przyjemnie

Chyba najlepszy romans historyczny jaki do tej pory przeczytałam. Wyrazista, ale nie chwiejna emocjonalnie bohaterka i czuły drapieżca ;) sceny nie naciągane, czyta się bardzo przyjemnie