Atutem niedługiej książki jest piękny, literacki język pełen kolorów, metafor, obrazowych opisów, magicznych skojarzeń.
Najwspanialsze są ilustracje Marcina Szancera, niesamowitego rysownika🩵, za które daję książce gwiazdkę więcej.

Bohaterami opowiadania są Kasia i Piotrek, rodzeństwo, którzy dzięki wielkiej wyobraźni mogą odbyć podróż do Afryki i z powrotem, choć faktycznie spędzają wakacje u cioci. Potrafią zmienić zwykłego kotka w tygrysa, w kałużach dostrzec całe królestwo wraz z poddanymi, wykreować czarownicę, rajskie ptaki, sympatyczną niedźwiedzicę.
Dla dzieci w wieku 5-8 lat.

Atutem niedługiej książki jest piękny, literacki język pełen kolorów, metafor, obrazowych opisów, magicznych skojarzeń.
Najwspanialsze są ilustracje Marcina Szancera, niesamowitego rysownika🩵, za które daję książce gwiazdkę więcej.

Bohaterami opowiadania są Kasia i Piotrek, rodzeństwo, którzy dzięki wielkiej wyobraźni mogą odbyć podróż do Afryki i z powrotem, choć...

Pierwszy tom przygód Kasi i Piotrusia (drugi to „Za złotą bramą”). Rodzeństwo przyjeżdża na wakacje do cioci, która mieszka w starym domu z ogrodem. Zarówno dom jak i ogród pełne są magicznych postaci, ożywających w dziecięcej wyobraźni. Magia czai się wszędzie, w domowych sprzętach, w kroplach deszczu, w makówkach. W dziupli starej wierzby mieszka czarownica, a kot zmienia się w tygrysa.

Zajrzyj do środka:
https://mojeksiazeczki.video.blog/2016/01/14/dom-pod-kasztanami/

Pierwszy tom przygód Kasi i Piotrusia (drugi to „Za złotą bramą”). Rodzeństwo przyjeżdża na wakacje do cioci, która mieszka w starym domu z ogrodem. Zarówno dom jak i ogród pełne są magicznych postaci, ożywających w dziecięcej wyobraźni. Magia czai się wszędzie, w domowych sprzętach, w kroplach deszczu, w makówkach. W dziupli starej wierzby mieszka czarownica, a kot zmienia...

"Fantazja, fantazja, bo fantazja jest od tego,
Żeby bawić się, żeby bawić się,
Żeby bawić się na całego..." ta urocza piosenka jest doskonałą ilustracją do tej świetnej książki, jednej z najulubieńszych książek mojego dzieciństwa. Cuda się zdarzają, trzeba mieć tylko fantazję i już zwykłe codzienne otoczenie magicznie zmienia się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. "Tygrysku, dziwne oczy masz, Tygrysku pewnie czary znasz"... Zapraszam dzieci do czytania, najlepiej w deszczowy dzień :)

"Fantazja, fantazja, bo fantazja jest od tego,
Żeby bawić się, żeby bawić się,
Żeby bawić się na całego..." ta urocza piosenka jest doskonałą ilustracją do tej świetnej książki, jednej z najulubieńszych książek mojego dzieciństwa. Cuda się zdarzają, trzeba mieć tylko fantazję i już zwykłe codzienne otoczenie magicznie zmienia się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki....

Urok wszelkich magicznych historii polega na tym, że przez chwilę możemy poudawać, że w nie wierzymy, że magia jest możliwa i istnieją inne światy niż ten... Zatapiamy się w czarodziejskiej i czarownej rzeczywistości i prawie wierzymy, że staje się także nasza...

W "Domu pod kasztanami" Piotruś i Kasia przeżywają niezwykłe przygody, niestety zdajemy sobie sprawę, że są tylko wymyślone i nawet nie sprawiają wrażenia prawdziwych. Nie byłam w stanie nawet przez chwilę w nie uwierzyć. Wiedza, że dzieci sobie to wszystko, całą tę magię, tylko wyobrażają, popsuła cały urok tej opowieści.

To historia o potędze wyobraźni i nic więcej. To dla mnie trochę za mało, czytając baśnie, chcę wierzyć w księżniczki, smoki i czarownice. A nie tylko wiedzieć, że mogę je sobie wyobrazić.

Książka oczywiście jest napisana pięknym językiem i cudownie zilustrowana. Ale niestety dla mnie czegoś jej zabrakło - prawdziwej magii. Rudy kot pozostał dla mnie tylko kotem i nie zamienił się w tygrysa.

Urok wszelkich magicznych historii polega na tym, że przez chwilę możemy poudawać, że w nie wierzymy, że magia jest możliwa i istnieją inne światy niż ten... Zatapiamy się w czarodziejskiej i czarownej rzeczywistości i prawie wierzymy, że staje się także nasza...

W "Domu pod kasztanami" Piotruś i Kasia przeżywają niezwykłe przygody, niestety zdajemy sobie sprawę, że są...

Kasia i Piotruś spędzają wakacje u cioci na wsi, w domu pod kasztanami. Na pierwszy rzut oka dom wygląda całkiem zwyczajnie, jest stary i jak wszystkie stare domy ma kilka niezwykłych tajemnic. Tu i tam coś skrzypi, coś szeleści, a jak się dobrze przyjrzymy, okaże się, że we wszystkim znajdziemy coś szczególnego i wyjątkowego.

Kasia i Piotruś, jak wszystkie dzieci, mają niesamowicie bogatą wyobraźnię, dzięki czemu zwykły - na pozór - pobyt u ciotki, zamienia się w wielką przygodę pełną tajemnic i magii.

"Tygrysku, dziwne oczy masz,
Tygrysku, pewnie czary znasz (...)".


To właśnie wyobraźnia sprawia, że zwyczajny domowy kot, zmienia się w dziecięcych oczach w tygrysa, który wyrusza wraz z nimi na poszukiwania zagubionego przed laty słoniątka. Porcelanowy duży słoń stoi u cioci na kredensie i Kasia uznaje, że jest smutny. Ciocia mówi, że kiedyś, do kompletu, miała też małe słoniątko, które zgubiło się już dawno temu i dzieci postanawiają je odszukać. Wyruszają w pełną niebezpieczeństw podróż do Afryki (oczywiście w wyobraźni) i odkrywają tajemnicę małego słonika, który nie mógł wrócić do domu, bo... No właśnie, co też przydarzyło się naszemu maluchowi? I czy dzieci dadzą radę pomóc mu wrócić do domu? Na kredens, koło mamy, za którą tęskni? A to tylko jedna z wielu przygód dzieci w Domu pod kasztanami.

Dzięki wyobraźni razem z dziećmi dopatrujemy się w bąblach kałuży sympatycznych, maleńkich Panków z deszczowego pałacu, w makowej główce, największej ze wszystkich, odwiedzamy makowego króla, a w zegarze na strychu odkrywamy mnóstwo różnobarwnych ptaków. Dzieci spotykają w opowieści wielu baśniowych bohaterów, jak choćby czarownicę z wierzbowej dziupli, Indian, czy Wielką Niedźwiedzicę, która spacerując po ogrodzie, zostawia za sobą na trawie chłodne ślady kosmatych łap.

Cudowny język Heleny Bechlerowej, jednej z moich ulubionych pisarek lat dziecinnych sprawia, że książkę przesyca szczególny klimat magii i przygody. Wiemy, że dzieci się bawią, że sobie wszystko wyobrażają, a jednak czujemy radość, kiedy pomagają małemu ptaszkowi, ekscytację, gdy tygryskowe oczy zaczynają magicznie błyszczeć i smutek, kiedy czarownica znika we wnętrzu swojej dziupli, a Wąż Złotooki odjeżdża gdzieś daleko, w nieznane.

Książka nie jest długa, można ją przeczytać w jeden dzień, w dwa wieczory, ale pamiętam, że lubiłam ja sobie dawkować, czytając najwyżej po dwa rozdziały, żeby ta wyjątkowa przyjemność obcowania z tą wyjątkową pozycją, trwała jak najdłużej. W prosty i bardzo przystępny sposób pokazuje ona dzieciom, że aby dobrze się bawić i przeżywać ciekawe przygody, nie trzeba nam wcale komputera, smartphone'a, telewizji, ani gier wideo. Wystarczy pomysł, chwila wolnego czasu i wyobraźnia, nic więcej. Za pomocą "Domu pod kasztanami" możemy to naszym dzieciom uświadomić. Na pewno to docenią.

Książka kierowana jest do wszystkich dzieci, ale myślę, że wiek 6-10 lat będzie tutaj najodpowiedniejszy. Mój egzemplarz "Domu pod kasztanami" ma już 31 lat i niedawno właśnie przeczytałam go swojej sześcioletniej córce - była zachwycona. Do tego stopnia, że kiedy czytałyśmy już ostatnie rozdziały, miała wręcz łzy w oczach, że opowieść się kończy. Będziemy do niej wracać, na pewno, bo dobra literatura, również ta dla najmłodszych czytelników, nigdy się nie znudzi.

- opinia również na moim blogu autorskim: http://marta.kolonia.gda.pl/connieblog

Kasia i Piotruś spędzają wakacje u cioci na wsi, w domu pod kasztanami. Na pierwszy rzut oka dom wygląda całkiem zwyczajnie, jest stary i jak wszystkie stare domy ma kilka niezwykłych tajemnic. Tu i tam coś skrzypi, coś szeleści, a jak się dobrze przyjrzymy, okaże się, że we wszystkim znajdziemy coś szczególnego i wyjątkowego.

Kasia i Piotruś, jak wszystkie dzieci, mają...

Książkę dostałam na zakończenie przedszkola, baaardzo ją lubiłam jako dziecko, a teraz czytam moim dzieciom. Są jeszcze w wieku, w którym świat baśni płynnie splata się z realnym. To piękna książka - o potędze wyobraźni. Wakacje spędzane w starym domu na wsi mogą być niekończącą się fantastyczną przygodą, jeśli w bańkach deszczu na kałużach potrafimy dostrzec deszczowych panków, w pręgowanym kocie - tygrysa, w makówce - dom... Cudowna polszczyzna pani Bechlerowej i magiczne ilustracje Jana Marcina Szancera. Perełka!

Książkę dostałam na zakończenie przedszkola, baaardzo ją lubiłam jako dziecko, a teraz czytam moim dzieciom. Są jeszcze w wieku, w którym świat baśni płynnie splata się z realnym. To piękna książka - o potędze wyobraźni. Wakacje spędzane w starym domu na wsi mogą być niekończącą się fantastyczną przygodą, jeśli w bańkach deszczu na kałużach potrafimy dostrzec deszczowych...

suuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuppppppppppppppppppppppppppppppeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerrrrrrrrrrrrrrrr!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

suuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuppppppppppppppppppppppppppppppeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerrrrrrrrrrrrrrrr!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Najpiękniejsza książka z mojego dzieciństwa. Mam ją do dzisiaj, ma stałe miejsce na mojej półce, przeczytały ją moje dzieci i mam nadzieję, że przeczytaja też wnuki

Najpiękniejsza książka z mojego dzieciństwa. Mam ją do dzisiaj, ma stałe miejsce na mojej półce, przeczytały ją moje dzieci i mam nadzieję, że przeczytaja też wnuki

Jedna z najlepszych książek dzieciństwa - taka, którą chciałabym w przyszłości czytać kolejnym pokoleniom. Bohaterami są Kasia i Piotruś, którzy przyjeżdżają do swojej cioci na wakacje do domu pod kasztanami. Jednym z mieszkańców tego domu jest rudy kot Tymonek, który wraz z dziećmi przeżywa różne przygody.

''Tygrysku, dziwne oczy masz, tygrysku, pewnie czary znasz'' - to zawołanie skierowane do kota, wywołujące kolejne dziwy, czary i niesamowite zdarzenia.

Książka rozwijająca wyobraźnię. Czytałam to tak dawno temu, że trudno mi teraz napisać, dla jakiego przedziału wiekowego byłaby najlepsza, ale sądzę, że dla dzieci w okolicach 5 lat.

Jedna z najlepszych książek dzieciństwa - taka, którą chciałabym w przyszłości czytać kolejnym pokoleniom. Bohaterami są Kasia i Piotruś, którzy przyjeżdżają do swojej cioci na wakacje do domu pod kasztanami. Jednym z mieszkańców tego domu jest rudy kot Tymonek, który wraz z dziećmi przeżywa różne przygody.

''Tygrysku, dziwne oczy masz, tygrysku, pewnie czary znasz'' - to...