Kolejny Kołakowski, nie powiem żebym coś z niego w tym 2012 czy 2013 rozumiał, ale czytało sie, czytało.

Studiowało się tą filozofię w sumie bodajże 6 lat, więc i troszkę filozoficznych książek się przeczytało. To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Kolejny Kołakowski, nie powiem żebym coś z niego w tym 2012 czy 2013 rozumiał, ale czytało sie, czytało.

Studiowało się tą filozofię w sumie bodajże 6 lat, więc i troszkę filozoficznych książek się przeczytało. To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

"Kościół, zamiast zwężać definicję herezji, odcinać najbardziej radykalne i nieprzejednane skrzydło ruchu i oferować pojednanie pozostałym, przeciwnie, rozszerzał pojęcie prądu heretyckiego, czyli, by tak rzec, sam wydłużał front walki i wciągał do obozu przeciwnika wielu ludzi, którzy bynajmniej nie byli rebeliantami, którzy chcieli być wierni i posłuszni" (27).

"Ortodoksa, a wiec prawda, ustanawiana jest i wypowiadana w konflikcie z herezją".

"Kościół, zamiast zwężać definicję herezji, odcinać najbardziej radykalne i nieprzejednane skrzydło ruchu i oferować pojednanie pozostałym, przeciwnie, rozszerzał pojęcie prądu heretyckiego, czyli, by tak rzec, sam wydłużał front walki i wciągał do obozu przeciwnika wielu ludzi, którzy bynajmniej nie byli rebeliantami, którzy chcieli być wierni i posłuszni"...

Edukowana na trzytomowej "Historii filozofii" Władysława Tatarkiewicza, wykłady telewizyjne Leszka Kołakowskiego odebrałam niemalże jak objawienie innego sposobu przekazywania skomplikowanej w odbiorze wiedzy filozoficznej. Na tyle przyjemnego, że potem przeczytałam te „Mini wykładu o maxi sprawach” jeszcze raz w formie książkowej. Traktowałam je jak bajki na dobranoc z zadatkiem do rozmyślań tuż przed snem. Kiedy więc zobaczyłam tę książkę, wiedziałam, że muszę do niej zajrzeć. Zwłaszcza, że zawarte w niej teksty są drukowanym zapisem 14 wykładów radiowych prowadzonych przez autora w polskiej rozgłośni radiowej Wolna Europa na przełomie lat 1982-1983. Odnalezione i nieznacznie zredagowane już po jego śmierci.
Ta monografia herezji, nie jest jednak, jak sam autor zastrzega w pierwszym tekście, jej historią, a rozważaniem nad jej zjawiskiem "w całej ogólności, w czym historyczne wzmianki będą służyły jako ilustracje". Zaczyna więc od samego pojęcia herezji oraz pojęć jej podobnym – schizma lub pochodnym – apostazja, sekta, a także równoznacznym – rewizjonizm. To uporządkowanie pojęć niezbędne do dalszych rozważań uzmysłowiło mi ich dwuznaczność, dwoistość, płynność i względność w określaniu mianem herezji w zależności od tego, kto się nim posługuje. Dotychczas to pojęcie kojarzyło mi się ściśle z Kościołem rzymskim i jak przyznaje autor, jest on w tym przypadku uprzywilejowany, ale tylko historycznie. Jego funkcjonowanie w świadomości ludzkiej wybiega daleko poza te granice, mając swoje konsekwencje nie tylko w sferze religii, ale i w sferze świeckiej w zależności od ich sensu społecznego: politycznego, intelektualnego czy ludowego. To co mnie najbardziej zainteresowało, to ewolucja tolerancji Kościoła w kontekście herezji na przestrzeni dziejów. Od sporów myślicieli o przymus nawracania ludzi na wiarę chrześcijańską po współczesną ideę ekumenizmu.
A wszystko to przekazane w sposób jasny, logiczny, z charakterystycznym szykiem wyrazów, gdzie często czasownik kończył zdanie, myśl. Z pojęciami poszerzającymi moją wiedzę (jak ja to lubię!),które mobilizowały mnie do zajrzenia do słownika (szybolet, konwektyl),do dalszych poszukiwań. Nie przeszkadzały mi nawet łacińskie wtrącenia, mimo że nie znam łaciny. Czułam, że autor mając świadomość i chęć dotarcia do jak najszerszej grupy ludzi, dbał o podanie ich polskich, równoznacznych znaczeń lub zrozumiały kontekst zagadnienia.
To książka wielokrotnego użytku, z ponadczasową treścią. Nadal do niej zaglądam. Czytam urywkami, czasami wybiórczo, tradycyjnie tuż przed snem, podziwiając piękno umysłu autora, który potrafił w tak syntetyczny sposób wyłuskać z ogromu nie tylko myśli filozoficznej, ale i historycznej wiedzę podporządkowaną jednemu zagadnieniu, unikając przy tym subiektywizmu, a tym samym czyniąc książkę przystępną każdemu. Bez względu na preferowaną ideologię. Po to tylko, aby zakończyć zdaniem jak przesłaniem, tak potrzebnym we współcześnie niespokojnych czasach ludzi wykorzystujących religię do własnych celów: "wystarczy, aby własnej swojej pewności wiary nie używać jako uzasadnienie fanatyzmu i przemocy".
Tylko tyle i aż tyle.
http://naostrzuksiazki.pl/

Edukowana na trzytomowej "Historii filozofii" Władysława Tatarkiewicza, wykłady telewizyjne Leszka Kołakowskiego odebrałam niemalże jak objawienie innego sposobu przekazywania skomplikowanej w odbiorze wiedzy filozoficznej. Na tyle przyjemnego, że potem przeczytałam te „Mini wykładu o maxi sprawach” jeszcze raz w formie książkowej. Traktowałam je jak bajki na dobranoc z...

Warto, warto przeczytać i zastanowić się nad tym i owym. Choćby takie pytanie - temat do przemyślenia: jak to jest z wolnością? Czy polega ona nie na tym, że możemy swobodnie wybierać pomiędzy dobrem a złem, ale na tym, że faktycznie wybieramy dobro? A może na czymś innym? Na posłuszeństwie prawdzie? A może to to samo? Na żadnej ze stron nie czai się nuda - po prostu nie ma jej tam. Natomiast roi się od ważkich pytań. Kto lubi ważkie pytania - niech przeczyta ;)

Warto, warto przeczytać i zastanowić się nad tym i owym. Choćby takie pytanie - temat do przemyślenia: jak to jest z wolnością? Czy polega ona nie na tym, że możemy swobodnie wybierać pomiędzy dobrem a złem, ale na tym, że faktycznie wybieramy dobro? A może na czymś innym? Na posłuszeństwie prawdzie? A może to to samo? Na żadnej ze stron nie czai się nuda - po prostu nie ma...

Jakże miło było przeczytać ponownie słowa prof. Leszka Kołakowskiego! Książka została wydana na bazie odnalezionych tekstów szesnastu wykładów wygłoszonych przez profesora między listopadem 1982 a lutym 1983 dla polskiej rozgłośni radia Wolna Europa.


Profesor w sposób jasny i przystępny, w swoim specyficznym i klarownym stylu, wyjaśnia pojęcie herezji z różnych punktów odniesień. Omawia herezje od strony historycznej, od strony Kościoła katolickiego i innych gałęzi chrześcijaństwa. Mowa jest, więc o swoistych konfliktach ideowych i o przyczynach ich powstawania. Filozof w przystępny sposób opisuje „herezje”, idee uznane za bluźniercze na przestrzeni wieków, które miały wpływ na politykę i społeczeństwo. Zwraca uwagę na współczesne pojęcie herezji, chrześcijańskie pojęcie wolności, omawia problem tolerancji religijnej, powtarzające się typy mentalności, z których wyrastają równie powtarzające się ruchy religijne.


Profesor płynnie przeprowadza czytelnika od starożytności aż po czasy współczesne. Ukazuje różne konteksty herezji. Nie mam co tu się za wiele rozpisywać, bowiem każdy zainteresowany z pewnością szybko sięgnie po książkę. Ze względu na małe gabaryty i zrozumiały język czyta się ją szybko.

Wartość treści książki jest ponadczasowa. Oprawa graficzna książki – wspaniała. Polecam!

http://slowemmalowane.blogspot.com/

Jakże miło było przeczytać ponownie słowa prof. Leszka Kołakowskiego! Książka została wydana na bazie odnalezionych tekstów szesnastu wykładów wygłoszonych przez profesora między listopadem 1982 a lutym 1983 dla polskiej rozgłośni radia Wolna Europa.


Profesor w sposób jasny i przystępny, w swoim specyficznym i klarownym stylu, wyjaśnia pojęcie herezji z różnych punktów...

najsłabsza książka Kołakowskiego- może dlatego, że nie miała być książką, tylko wykładami dla radia

najsłabsza książka Kołakowskiego- może dlatego, że nie miała być książką, tylko wykładami dla radia

Książeczka - esej traktujący o tak podstawowym zagadnieniu jak herezja. Bardziej elementarz pozwalający na deskrypcję, słowniczek wiedzy i pojęć niż głębsze studium.

Książeczka - esej traktujący o tak podstawowym zagadnieniu jak herezja. Bardziej elementarz pozwalający na deskrypcję, słowniczek wiedzy i pojęć niż głębsze studium.

Ciekawie przedstawiona problematyka. Niewątpliwie jest to ciężka literatura, która nie wybacza braku pełnego skupienia.

Ciekawie przedstawiona problematyka. Niewątpliwie jest to ciężka literatura, która nie wybacza braku pełnego skupienia.

Autor szczegółowo przygląda się tytułowemu pojęciu na przestrzeni wieków.

Autor szczegółowo przygląda się tytułowemu pojęciu na przestrzeni wieków.