Książka naprawdę marna. Źle wykreowane postacie, nudna akcja i fabuła i niepasujące do niczego nawiązania sprawiają, że na samą myśl o ponownym przeczytaniu powoduje dreszcze. Może młodszym osobom bardziej by się spodobała, ale ja uważam, że nadaje się przede wszystkim na makulaturę.

Po pierwsze: jedyne wzorce, jakie są tu pokazane, to wzorce złe. Pepa marząca o karierze striptizerki (bez komentarza...),licealista palący papierosy za szkołą, bezwstydny podglądacz, który nagle staje się złotym chłopakiem...

Po drugie: jak już wcześniej wspomniałam, nie potrafię wymienić momentu, w którym książka mnie wciągnęła. Nie potrafię! Nudna, przeciągająca się akcja, bezsensowne sytuacje, przewidywalna końcówka... Aż zachciało mi się spać.

Można tak wymieniać bez końca. Reasumując: jeśli masz ochotę przeczytać coś ciekawego, lekkiego, ale równocześnie mądrego i pouczającego, trzymaj się od tej książki z daleka.

Książka naprawdę marna. Źle wykreowane postacie, nudna akcja i fabuła i niepasujące do niczego nawiązania sprawiają, że na samą myśl o ponownym przeczytaniu powoduje dreszcze. Może młodszym osobom bardziej by się spodobała, ale ja uważam, że nadaje się przede wszystkim na makulaturę.

Po pierwsze: jedyne wzorce, jakie są tu pokazane, to wzorce złe. Pepa marząca o karierze...

Książka jest nudna. I tyle. Może jeśli miałabym 12 lat, to by mi się bardziej spodobało, ale w wieku 16 lat, było nudno. Miałko. Nijako. Nie zrozumcie mnie jednak źle, nie jest to jednoznacznie zła książka. Uważam, że będzie miała swoją grupę odbiorców, ale ja do niej po prostu nie należę.

Zacznijmy od faktów, które nie były dla mnie. Po pierwsze: bohaterki. Niestety żadnej z nich nie poznałam wystarczająco, abym mogła je polubić, co było wielką stratą. Miały one potencjał, szczególnie Mela i Ziu, które moglibyśmy poznać lepiej. Przez skupienie się na Wandzie i Pepie nie mogliśmy lepiej poznać innych bohaterek, a przez fakt, że występowały inne "główne" bohaterki, nie mogliśmy wystarczająco rozwinąć charakteru Pepy i Wandy. To wyszło książce na najgorsze.

Same problemy były błahe i niezbyt interesujące, ale z drugiej strony, takie można było mieć problemy na początku gimnazjum. Chociaż problem wymarzonej pracy Pepy wydał mi się straszliwie dziwny i nie wiem, czy w dobrym sensie.

Zakończenie. Mam wrażenie, że nie do końca zostało z niego wyciągnięte wszystko, co można było z niego wyciągnąć. Było takie samo jak cała książka, czyli nijakie. Czyli poziom zachowało, ale mogło być lepiej.

Podsumowując, książka nie była zła, ale nie była też wyjątkowa. Takie szybkie czytadełko do zapomnienia, ale na poprawę humoru, jak najbardziej. Prawdopodobnie już nigdy do tej książki nie wrócę, ale trochę żałuję, że nie przeczytałam tej historii, kiedy byłam jeszcze w 6 klasie podstawówki lub na początku gimnazjum.

Książka jest nudna. I tyle. Może jeśli miałabym 12 lat, to by mi się bardziej spodobało, ale w wieku 16 lat, było nudno. Miałko. Nijako. Nie zrozumcie mnie jednak źle, nie jest to jednoznacznie zła książka. Uważam, że będzie miała swoją grupę odbiorców, ale ja do niej po prostu nie należę.

Zacznijmy od faktów, które nie były dla mnie. Po pierwsze: bohaterki. Niestety...

Wanda, czternastoletnia uczennica gimnazjum wraz ze swoimi najlepszymi koleżankami musi
zmagać się z różnymi przeszkodami, które przygotował dla niej los. Poczynając od problemów w domu, dyskryminacji oraz wykorzystywania jej przez większość członków rodziny, problemów w szkole, bo przecież nie każdy uczy się tak wyśmienicie jak Pepa - jedna z jej koleżanek - a gdyby jeszcze tego było za mało to spory z dziewczynami oraz kłopoty przeciętnej nastolatki.
Główna bohaterka przez większość czasu zmaga się z "innym myśleniem" wcześniej wspomnianej przyjaciółki. Która ocenia ludzi po tym do jakiej szkoły chodzą, jakie mają ubrania czy nawet do jakiego fryzjera chodzą. Można powiedzieć, iż jest to przykład typowej tzw.: "plastikowej" nastolatki. Pepa jest zadufaną w sobie dziewczyną, na której zawiesiłby oko, każdy chłopak - no chyba, że byłby gejem, osobą homoseksualną. Zakochana jest w gwieździe filmowej, występującej w jej ulubionym serialu. Przypadkiem się składa, że aktor trafia właśnie do ich miasteczka, aby nagrać kilka kolejnych scen do ekranizacji.
Pozostałe dziewczyny również dają w kość Wandzie, każda jest inna. Reprezentują pięć odmiennych osób, ale jednocześnie pokazują, że wszyscy mogą znaleźć wspólny język. Poczynając na osobie uwielbiającej czytać, gotować, czy też zajmować się jedynie modą jak to jest w zwyczaju Pepy.
http://timeofbook.blogspot.com/2016/07/30-pepa-nie-swiruj.html

Wanda, czternastoletnia uczennica gimnazjum wraz ze swoimi najlepszymi koleżankami musi
zmagać się z różnymi przeszkodami, które przygotował dla niej los. Poczynając od problemów w domu, dyskryminacji oraz wykorzystywania jej przez większość członków rodziny, problemów w szkole, bo przecież nie każdy uczy się tak wyśmienicie jak Pepa - jedna z jej koleżanek - a gdyby...

Trudno ocenić tę książkę. Czasami bywa przewidywalna,a chwilami kompletnie nie wiadomo co będzie dalej. Dużym plusem powieści jest to, że wszystko opowiada Wanda, a nie jej szaleńczo zakochana przyjaciółka - Pepa, czyli Patrycja.
Książka nie jest zachwycająca, ale i tak nie żałuję, że ją przeczytałam. Nie spodziewałam się takiego zakończenia i przyznam, że byłam nim trochę zawiedziona.

Trudno ocenić tę książkę. Czasami bywa przewidywalna,a chwilami kompletnie nie wiadomo co będzie dalej. Dużym plusem powieści jest to, że wszystko opowiada Wanda, a nie jej szaleńczo zakochana przyjaciółka - Pepa, czyli Patrycja.
Książka nie jest zachwycająca, ale i tak nie żałuję, że ją przeczytałam. Nie spodziewałam się takiego zakończenia i przyznam, że byłam nim trochę...

Czytadło dla nastolatek, dość mocno osadzone w realiach tego dziesięciolecia, toteż raczej szybko się zestarzeje.
Ot, plażowy wypełniacz czasu.

Czytadło dla nastolatek, dość mocno osadzone w realiach tego dziesięciolecia, toteż raczej szybko się zestarzeje.
Ot, plażowy wypełniacz czasu.

Jestem mile zaskoczona.
Myślałam, że to będzie pamiętnik pustej nastolatki, którą widzimy na okładce, a tu proszę: dziewczyna prawie taka sama jak ja, Wanda Pliszka, opowiada o swoim postrzeganiu takowych istot.

Książka pełna humoru, tak naprawdę o wszystkim i o niczym, o zwykłym nastolatkowym życiu. Lubię takie młodzieżówki. :)

Jestem mile zaskoczona.
Myślałam, że to będzie pamiętnik pustej nastolatki, którą widzimy na okładce, a tu proszę: dziewczyna prawie taka sama jak ja, Wanda Pliszka, opowiada o swoim postrzeganiu takowych istot.

Książka pełna humoru, tak naprawdę o wszystkim i o niczym, o zwykłym nastolatkowym życiu. Lubię takie młodzieżówki. :)

Bardzo przyjemna książka. Czyta się ją szybko i miło.

Bardzo przyjemna książka. Czyta się ją szybko i miło.

Super ksiażka

Super ksiażka

Moim zdaniem w niektórych momentach ta książka się trochę niepotrzebnie wydłużała, ale to tylko moja opinia :)

Moim zdaniem w niektórych momentach ta książka się trochę niepotrzebnie wydłużała, ale to tylko moja opinia :)

Problemy nastolatków

Problemy nastolatków