Każdy, kto kiedykolwiek miał przyjemność organizować choćby kameralną imprezę, z pewnością potrafi wymienić kłopoty związane z takim przedsięwzięciem: zasiedziałych do późna w nocy gości, których przecież nie wypada wyprosić, konieczność przygotowania całego wachlarza przekąsek czy przypadkowe, ale nieodwracalne zniszczenia mienia. A co, jeśli zamiast grupy znajomych wpadnie do nas dwudziestu trzech gimnazjalnych barbarzyńców…?

Irmina Krzemień jest bardzo nieśmiała i podatna na argumentację przebojowych koleżanek: Gośki i Fretki. Nic dziwnego, że gdy jej rodzice wyjeżdżają, zgadza się wykorzystać puste mieszkanie do zorganizowania niewielkiego spotkania andrzejkowego. Na imprezę nieprzypadkowo zaproszeni zostają tylko trzej gimnazjaliści: Andrzej, w którym podkochuje się Irmina, rozpaczliwie uciekający przed ekspansywnymi zalotami Fretki Damian i Krzysztof – ideał Gośki. Niestety, na skutek splotu niespodziewanych okoliczności, na potrójną randkę wprasza się niemal cała klasa...

Ciąg dalszy recenzji na moim blogu: http://lekturymolinki.blogspot.com/2019/04/tylko-nie-impreza-ida-pierelotkin.html

Każdy, kto kiedykolwiek miał przyjemność organizować choćby kameralną imprezę, z pewnością potrafi wymienić kłopoty związane z takim przedsięwzięciem: zasiedziałych do późna w nocy gości, których przecież nie wypada wyprosić, konieczność przygotowania całego wachlarza przekąsek czy przypadkowe, ale nieodwracalne zniszczenia mienia. A co, jeśli zamiast grupy znajomych...

Jakoś nie przypadła mi do gustu. Ale każdy ma swoje zdanie i może ktoś zechce przeczytać tą książkę.

Jakoś nie przypadła mi do gustu. Ale każdy ma swoje zdanie i może ktoś zechce przeczytać tą książkę.

Książka lekka i szybka w czytaniu. Była ciekawa, chodź czasem zdarzały się momenty, że mnie nudziła. Bardzo podobało mi się zakończenie książki którego się nie spodziewałam. Gdy zaczęłam ją czytać z góry wiedziałam jak książka się skończy i ku mojemu pozytywnemu zaskoczeniu skończyła się inaczej :).

Książka lekka i szybka w czytaniu. Była ciekawa, chodź czasem zdarzały się momenty, że mnie nudziła. Bardzo podobało mi się zakończenie książki którego się nie spodziewałam. Gdy zaczęłam ją czytać z góry wiedziałam jak książka się skończy i ku mojemu pozytywnemu zaskoczeniu skończyła się inaczej :).

"Tylko nie impreza!" to pierwsza książka autorstwa Idy Pierelotkin, po którą sięgnęłam. I niestety - chyba ostatnia. Albo ja jestem już "za dojrzała" na tego rodzaju literaturę i przestałam czuć problemy nastolatek (a z tym niespecjalnie potrafiłabym się pogodzić) albo ja i sposób myślenia bohaterów przez tę Panią wykreowanych rozmijamy się totalnie.

Rzecz traktuje o trzech przyjaciółkach: nieśmiałej Irminie, przebojowej Gośce oraz impulsywnej Fretce. Dziewczęta są zwykłymi piętnastolatkami - uwielbiają dobrze się bawić, modnie ubierać i... no właśnie. Oczywiście w tym momencie musi się pojawić wątek ukochanego, który, jak to zwykle bywa na pewnym etapie nie do końca odwzajemnia uczucia zainteresowanej strony. Aby w jakiś sposób posunąć się chociaż odrobinę naprzód w kwestiach damsko-męskich nastolatki, pod nieobecność rodziców jednej z nich, postanawiają urządzić kameralną prywatkę. Wskutek pewnych zbiegów okoliczności impreza w sposób znaczący rozrasta się, a wydarzenia przybierają dość niespodziewany obrót.

W zasadzie można uznać, iż cała fabuła tejże historii spokojnie mieści się w kanonach zwykłego opowiadania. Z całą pewnością treść nie nadaje się do ekranizacji czy głębszych rozmyślań. Wszystko rozgrywa się w ciągu jednego, andrzejkowego wieczoru. Język jest niby dość łatwy i przystępny w odbiorze, jednak i w tej kwestii coś jakby nie pasuje - nie sądzę, że większość osób w wieku lat -nastu wyraża się czy też powiela tok myślenia grupy młodzieży z początku XXI wieku. Może nie czuję już tego "bluesa", może przez to ostatnie dziesięciolecie doszło do tak silnych zmian w sposobie myślenia młodych ludzi, że zwyczajnie nie jestem już na czasie - nie wiem. Z całą pewnością jestem jednak przekonana, że po książki pani Pierelotkin więcej nie sięgnę. I nawet brak możliwości poznania zakończenia właściwego nie jest w stanie mnie do tego skłonić.

"Tylko nie impreza!" to pierwsza książka autorstwa Idy Pierelotkin, po którą sięgnęłam. I niestety - chyba ostatnia. Albo ja jestem już "za dojrzała" na tego rodzaju literaturę i przestałam czuć problemy nastolatek (a z tym niespecjalnie potrafiłabym się pogodzić) albo ja i sposób myślenia bohaterów przez tę Panią wykreowanych rozmijamy się totalnie.

Rzecz traktuje o...

Zwykł, lekka, fajna książka, ale nie zostaje jakoś szczególnie w pamięci.

Zwykł, lekka, fajna książka, ale nie zostaje jakoś szczególnie w pamięci.

Książka z gatunku lekkich, a jednak niesie ze sobą psychologiczną analizę życia nastolatków. I muszę przyznać, nie tylko dla młodszej młodzieży (starszy czytelnik również się nie zawiedzie). Książka kryje w sobie niezwykłą siłę. Autorka bardzo zręcznie ukazuje "uroki" dorastania z różnej perspektywy. Trafnie wskazuje problemy płynące z nadmiernej przebojowości czy nieśmiałości. Język jakim operuje Ida Pierelotkin jest prosty, pełny pięknych polskich wyrażeń. Autorka bawi się wręcz językiem. Tworzy ciekawe humorystyczne, trafne nazwy czy nazwiska (np. skryty i tajemniczy Damian Sekrecki). Powieść kończy się intrygującym: cdn, więc może będą dalsze losy paczki przyjaciół? Być może autorka coś szykuje? Czy i w ogóle Irmina - główna bohaterka książki pokona nieśmiałość? Tego oczywiście nie zdradzę... Zapraszam do lektury.

Książka z gatunku lekkich, a jednak niesie ze sobą psychologiczną analizę życia nastolatków. I muszę przyznać, nie tylko dla młodszej młodzieży (starszy czytelnik również się nie zawiedzie). Książka kryje w sobie niezwykłą siłę. Autorka bardzo zręcznie ukazuje "uroki" dorastania z różnej perspektywy. Trafnie wskazuje problemy płynące z nadmiernej przebojowości czy...

Nastoletnia Irmina ma jeden ogromny problem. Jest niesamowicie nieśmiała. Ta wada staje murem na drodze do jej marzeń - oczarowania Andrzeja, aktora ze szkolnego kółka teatralnego. Na domiar złego obie jej przyjaciółki są śmiałe i przebojowe: wybuchowa i bezpośrednia Fretka uganiająca się za Nowym chłopakiem z klasy i rezolutna Gośka, która straciła głowę dla koszykarza z innego gimnazjum. Po niedającej jej spokoju wpadce jaką zaliczyła przed Andrzejem, Irmina nie ma już nadziei, że kiedykolwiek go pozna. Na "pomoc" przychodzi jej Gosia z planem imprezy andrzejkowej - akurat dobrze się złożyło, że rodzice Irminy wyjechali i zostawili jej wolną chatę... Razem z Fretką we trzy zaproszą swoich "niedoszłych lubych" i jakoś się wszystko poukłada! Pech chciał inaczej i o andrzejkowej imprezie dowiaduje się cała klasa, chętna do wzięcia w niej udziału.

Książka z gatunku lekkich i typowo dla młodszej młodzieży (choć starszej też z czystym sumieniem mogę ją zarekomendować),kryje jednak w sobie niezwykłą siłę. Trzy bohaterki mają zupełnie odmienne charaktery, a co za tym idzie różne słabości i mocne strony. Autorka zręcznie ukazuje "uroki" dorastania z różnej perspektywy. Fretka jest tak przebojowa, że aż odstrasza swojego wybranka, chociaż pewność siebie często jej wychodzi na dobre. Irmina drży na samą myśl o ustnej odpowiedzi, a co dopiero o Andrzeju, ale jej nieśmiałość pozwala kalkulować pewne sprawy na chłodno i z dystansu. Niby prosta fabuła i lekka książka, a jednak niesie ze sobą psychologiczną analizę życia nastolatków.
Kolejnym nieocenionym plusem tej pozycji jest ukazanie młodzieży zdrowej, z wadami, wzlotami i upadkami, ale inteligentnej i radzącej sobie z problemami. Dawno nie czytałam książki dla młodzieży i o młodzieży, w której nie byłoby tematów typu alkohol, narkotyki, seks. Tutaj jest to zupełnie niepotrzebne.
Następną mocną stroną książki jest JĘZYK. Nie jest wyszukany i trudny, jest naprawdę prostym, łatwo przystępnym językiem, jednak jego siłą jest to, że jest zadbany, pełny pięknych, polskich wyrażeń, które często w książkach zastępowane są slangiem lub zapożyczeniami z języków obcych. Ida Pierelotkin zadbała, aby młody czytelnik miał możliwość przeczytania książki w naszej rodzimej mowie, tak często przecież spychanej na najpłytsze dno. Co więcej, autorka bawi się językiem, tworząc ciekawe i humorystyczne, trafne nazwy czy nazwiska (np. skryty i tajemniczy Damian Sekrecki).

Z perspektywy odbiorcy nieco starszego, uważam, że "Tylko nie impreza" to bardzo wartościowa lektura dla młodzieży. Czytelnik spotka się tu z prawdziwymi bohaterkami, z problemami, których możliwe, że sam już doświadcza, a ponadto czytanie tej - lekkiej przecież - powieści, będzie prawdziwym obcowaniem z kulturą.

Nastoletnia Irmina ma jeden ogromny problem. Jest niesamowicie nieśmiała. Ta wada staje murem na drodze do jej marzeń - oczarowania Andrzeja, aktora ze szkolnego kółka teatralnego. Na domiar złego obie jej przyjaciółki są śmiałe i przebojowe: wybuchowa i bezpośrednia Fretka uganiająca się za Nowym chłopakiem z klasy i rezolutna Gośka, która straciła głowę dla koszykarza z...

Zabawna, lekka książeczka, ale nie pozostawia jakiegoś szczególnego wrażenia.

Zabawna, lekka książeczka, ale nie pozostawia jakiegoś szczególnego wrażenia.