Guy N. Smith wielkim grafomanem był. Tak powinna zaczynać się biografia tego upartego rzemieślnika. A jednak drzemie we mnie wielki sentyment, pochodzący z młodzieńczych lat, do jego zbroczonych krwią i spermą, zwariowanych historyjek o zmutowanych morderczych zwierzętach i obłąkanych wyznawcach ciemnych sił! Jako nastoletni chłopak uzbierałem całą serię jego książek (i nie tylko),a w wieku dorosłym pozbyłem się jej przez znany portal aukcyjny (czego od lat żałuję). Teraz, kiedy tylko trafię jakiś tytuł Guy N. Smitha, nabywam go lub chociaż pożyczam do ponownego przeczytania i bawię się wyśmienicie! Nie przeszkadza mi nawet, jeśli książka jest wyrwana ze środka czy końca serii, jak w tym przypadku. Ma to jakieś znaczenie, pytam? Nie, zupełnie nie ma, odpowiadam zawczasu. Kolejny raz jednak dochodzę do wniosku, że przydałoby się drzewo z solidną gałęzią ( w miejscu publicznym oczywiście) oraz trzy wygotowane i namydlone sznury: po jednym dla tłumacza, redaktora i korektora (o ile to nie jedna i ta sama osoba) za brawurowe spartolenie wydania. Amen.

Guy N. Smith wielkim grafomanem był. Tak powinna zaczynać się biografia tego upartego rzemieślnika. A jednak drzemie we mnie wielki sentyment, pochodzący z młodzieńczych lat, do jego zbroczonych krwią i spermą, zwariowanych historyjek o zmutowanych morderczych zwierzętach i obłąkanych wyznawcach ciemnych sił! Jako nastoletni chłopak uzbierałem całą serię jego książek (i nie...

Najsłabsza część. Seria powinna się skończyć na poprzedniej części. A poza tym ta toczy się równolegle do poprzedniej i mamy tu psychola , który ma obsesję na punkcie krabów i daję im w ofierze ludzi. Cały czas czekałem aż zginie i w końcu zginął na koniec książki. Najpierw pobił go chłopak dziewczyny , którą psychol zabił , a potem kraby dokończyły robotę

Najsłabsza część. Seria powinna się skończyć na poprzedniej części. A poza tym ta toczy się równolegle do poprzedniej i mamy tu psychola , który ma obsesję na punkcie krabów i daję im w ofierze ludzi. Cały czas czekałem aż zginie i w końcu zginął na koniec książki. Najpierw pobił go chłopak dziewczyny , którą psychol zabił , a potem kraby dokończyły robotę

Na szczęście to już ostatnia część sagi o krabach. Praktycznie każda część pisana wg takiego samego schematu. Zmiana tylko miejsca akcji oraz bohaterów. Równie dobrze można by napisać i 20 części :)

Co do tej konkretnej części. Na plus czciciel krabów, sadysta i psychopata (w końcu coś spoza schematu). Na minus, podobnie jak w części drugiej, przepisane niemalże słowo w słowo dwa rozdziały z części piątej. Ogólnie odniosłem wrażenie, że część piąta i szósta miała miejsce dokładnie w tym samym czasie tylko autor dopisał kilka nowych scen. Możliwe że najlepsza część z tego kiepskiego cyklu :)

Polecam tylko i wyłącznie jako ciekawostka :)

Na szczęście to już ostatnia część sagi o krabach. Praktycznie każda część pisana wg takiego samego schematu. Zmiana tylko miejsca akcji oraz bohaterów. Równie dobrze można by napisać i 20 części :)

Co do tej konkretnej części. Na plus czciciel krabów, sadysta i psychopata (w końcu coś spoza schematu). Na minus, podobnie jak w części drugiej, przepisane niemalże słowo w...

Po porażce, jaką był "Zew Krabów" mocno obawiałem się spotkania z "Poświęceniem" - ostatnią wydaną w w Polsce częścią sagi o Krabach. Guy tym razem jednak mile zaskoczył - wrócił bowiem na swój standardowy pulpowy poziom, gdzie wyraźne niedostatki warsztatowe rekompensują czytelnikom szalone, odjechane pomysły fabularne. Kultyści Krabów...no, cudo po prostu, jak tylko o tym przeczytałem, już czułem, że będzie wesoło.

Akcja "Poświęcenia" (cóż za idiotyczne tłumaczenie ! - w oryginale jest "Human Sacrifice") toczy csię równocześnie z tomem czwartym - "Odwet". Przypomnę , Kraby atakują całą Wielką Brytanię, z zachodu i wschodu, potrafią przemieszczać się wzdłuż słodkowodnych rzek, zatem pojawiają się w środku lądu, w najbardziej nieoczekiwanych miejscach. Jednocześnie wszystkie one, niczym Marsjanie w "Wojnie Światów" są śmiertelnie chore i powoli konają.

Na tle tych wydarzeń Smith opowiedział praktycznie odrębną historię - thriller o szalonym seryjnym mordercy i ścigającym go byłym komandosie.

Powieść rozpoczyna seria morderczych ataków szalonej grupy lewackich ekoterrorystów na brytyjski estabilishment (oj, nie lubi myśliwy Guy ekologów, nie lubi, już kolejna powieść, gdzie ekolodzy to wcielenie wszelkiego Zua). Ginie, podczas polowania na lisy, miejscowy notabl, po spożyciu zatrutych strychniną indyków umiera kilkanaście osób. Przywódca grupy, wystylizowany na Charlesa Mansona szaleniec, sadysta impotent, znęcający się nad swą seksualną niewolnicą (noblesse oblige - w końcu Smith to Krul pulpy) wymyśla kolejną zbrodnię - porwanie córki milionera, który dorobił się fortuny na handlu futrami.

Porwaną dziewczynę postanawia złożyć w ofierze - tak tak, oczywiście Krabom. Szaleństwo przywódcy pogłębia się, w domu buduje on ołtarzyk Krabów, które otacza religijną czcią i którym pragnie składać wciąż nowy ofiary z ludzi

Na poszukiwanie zaginionej dziewczyny wyrusza jej chłopak, były komandos SAS (a jakże, pewnie służył razem z Sabatem) . Jak łatwo przewidzieć, poradzi on sobie sprawnie z szaleńcami, wszyscy obrzydliwcy poniosą zasłużoną karę, a Kraby...no ,cóż, jak już wiadomo z"Odwetu", Kraby sobie poumierają.

Kraby w "Poświęceniu" odgrywają rolę drugorzędną. Poświęcone im fragmenty są mniej ciekawe i w zasadzie stanowią powtórzenie z "Odwetu". Natomiast część thrillerowa jest całkiem udana. Szalony koncept kultu Krabów jest cudowny - dla takich absurdów się czyta Smitha !. Trochę seksu i przemocy, sensacyjna akcja - no i rewelacyjnie opisane porwanie pierwszej ofiary i rytuał jej poświęcenia. Bezradność uwięzionej dziewczyny, jej strach, przeciągające się oczekiwanie, rosnące napięcie - czy uratuje się ona czy też czeka ją straszna śmierć - naprawdę - bardzo dobrze napisany fragment.

Pozwoliłem sobie ocenić "Poświęcenie" na 7/10 (dobre 3 punkty dodając dla funu, ale niech tam) - niemniej cieszę się, że cykl krabowy już za mną. Trochę już zaczynał mnie przymęczać.

Po porażce, jaką był "Zew Krabów" mocno obawiałem się spotkania z "Poświęceniem" - ostatnią wydaną w w Polsce częścią sagi o Krabach. Guy tym razem jednak mile zaskoczył - wrócił bowiem na swój standardowy pulpowy poziom, gdzie wyraźne niedostatki warsztatowe rekompensują czytelnikom szalone, odjechane pomysły fabularne. Kultyści Krabów...no, cudo po prostu, jak tylko o...