Sztuka prostoty

Ciekawa książka o nauce spokoju, cierpliwości oszczędności i równowagi w życiu w japońskim stylu- bo z Japonii :-).
Polecam każdemu,
Monte Christo

Ciekawa książka o nauce spokoju, cierpliwości oszczędności i równowagi w życiu w japońskim stylu- bo z Japonii :-).
Polecam każdemu,
Monte Christo

Pokaż mimo to

Niby nic odkrywczego, ale warto przeczytać żeby zdać sobie sprawę, jak rzeczy materialne mogą nas przytłaczać.

Niby nic odkrywczego, ale warto przeczytać żeby zdać sobie sprawę, jak rzeczy materialne mogą nas przytłaczać.

Pokaż mimo to

Dawno już nie miałam w ręku takiego steku komunałów. Oczywiście, część z zawartych w książce myśli jest słuszna, ale nawrzucane do tekstu szuflami bez ładu i składu tylko drażnią. A ogólna wymowa? "Kobieta powinna zajmować się swoim zdrowiem, urodą i finansami". Zainteresowań, pasji, rodziny, przyjaciół - pani Loreau nie uwzględnia bądź nie ceni. Słowo "rodzina" pojawia się tylko w kontekście stwierdzenia, że gotowanie dla niej - podobnie jak chodzenie do teatru - to strata czasu. Pracować należy na pół etatu, czytać nie za dużo, ludźmi się nie zajmować, bo to odciąga od najważniejszych zajęć, czyli wcierania sobie oliwy w zadek. (Przy okazji: nie, oliwa wtarta w skórę nie dostaje się do krwiobiegu ani do kości. Gdyby nasza skóra była taka przepuszczalna, długo byśmy nie pożyli). Radzę omijać to "dzieło" szerokim łukiem.

Dawno już nie miałam w ręku takiego steku komunałów. Oczywiście, część z zawartych w książce myśli jest słuszna, ale nawrzucane do tekstu szuflami bez ładu i składu tylko drażnią. A ogólna wymowa? "Kobieta powinna zajmować się swoim zdrowiem, urodą i finansami". Zainteresowań, pasji, rodziny, przyjaciół - pani Loreau nie uwzględnia bądź nie ceni. Słowo "rodzina"...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie jest to moze jakaś przełomowa książka. Nie odkrywa również jakiś dla mnie prawd tajemnych, ale było kilka rzeczy które sprawiały że miałem ochotę nią rzucić jak i to że bardzo zastanowiła do myślenia.
Bądź, a nie posiadaj. Więcej słuchaj, mniej mów. Patrz z boku. Rozkoszuj się spokojem i dąż do wewnętrznej doskonałości która z czasem przeistoczy się w piękno zewnętrzne. Nie przywiązuj się do przedmiotów.
Takie ogólne założenia całej książki. Miejscami nieco trąci banałami, opowieściami o krążącej energii w mieszkaniu czy miejscami mam wrażenie że autorka lubi snobizm jednak czytało się całkiem całkiem.
Mężczyźni mogą czuć się trochę nieswojo, jest to poradnik skierowany dla kobiet, które chcą dobrze żyć w dzisiejszych czasach a jednocześnie chcą być silne oraz niezależne, zarówno od czegokolwiek jak i kogokolwiek. Polecam każdemu kto szuka drogi do siebie.

Nie jest to moze jakaś przełomowa książka. Nie odkrywa również jakiś dla mnie prawd tajemnych, ale było kilka rzeczy które sprawiały że miałem ochotę nią rzucić jak i to że bardzo zastanowiła do myślenia.
Bądź, a nie posiadaj. Więcej słuchaj, mniej mów. Patrz z boku. Rozkoszuj się spokojem i dąż do wewnętrznej doskonałości która z czasem przeistoczy się w piękno zewnętrzne....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jeżeli chcesz wprowadzić minimalizm i bardziej świadome decyzje dotyczące ciała, umysłu i duszy do swojego życia to jest odpowiednia książka dla Ciebie. Oczywiście są momenty kiedy wg mnie autorka odlatuje trochę za bardzo, czasami nawet sabotując swoje teorie, jednak myślę, że mimo to każdy znajdzie tam coś dla siebie. Warto podejść do tej lektury z dystansem, jak do czyjegos stylu życia, który nie jest nam narzucany, ale jednocześnie pokazuje wiele alternatywnych sposobów i tricków, dzięki którym może się nam - i światu żyć lepiej 7/10

Jeżeli chcesz wprowadzić minimalizm i bardziej świadome decyzje dotyczące ciała, umysłu i duszy do swojego życia to jest odpowiednia książka dla Ciebie. Oczywiście są momenty kiedy wg mnie autorka odlatuje trochę za bardzo, czasami nawet sabotując swoje teorie, jednak myślę, że mimo to każdy znajdzie tam coś dla siebie. Warto podejść do tej lektury z dystansem, jak do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ktoś pod spodem napisał, że to 250 stron pierdół.
Nie zgodzę się. nie zgodzę się dlatego, że nie byłam w stanie nawet przebrnąć przez te 250 stron i po 120 powiedziałam sobie dość. Dla mnie zatem to 250 stron pierdół nie do przejścia.
Rady dotyczące zdrowia, urody, medycyny, żywienia - takiego steku bzdur dawno nie widziałam. Wszystko na zasadzie "u mnie działa więc tak jest", "ja tak jem i żyję", tylko jakby bez "u mnie". Tak jest i koniec. Okej, może znajdzie się tam coś mądrego, ale to raczej pojedyncze historie. To książka o minimalizmie, która na przykład wmawia, że masz dbać o swoją cerę - i KONIECZNIE malować się na co dzień.To książka, która mówi, że zamiast iść do terapeuty masz sobie kupić szampana i cieszyć sie życiem. Tak. To książka, która mówi, że masz być perfekcyjna. Choć każdy normalny człowiek wie, że idealne nie istnieje. To książka, którą żałuję że wzięłam do rąk. A oczekiwania były wielkie.

Ktoś pod spodem napisał, że to 250 stron pierdół.
Nie zgodzę się. nie zgodzę się dlatego, że nie byłam w stanie nawet przebrnąć przez te 250 stron i po 120 powiedziałam sobie dość. Dla mnie zatem to 250 stron pierdół nie do przejścia.
Rady dotyczące zdrowia, urody, medycyny, żywienia - takiego steku bzdur dawno nie widziałam. Wszystko na zasadzie "u mnie działa więc tak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zdecydowanie warto przeczytać, zmienia podejście do potrzeb posiadania, robienia zakupów.

Zdecydowanie warto przeczytać, zmienia podejście do potrzeb posiadania, robienia zakupów.

Pokaż mimo to

Nie przepadam za poradnikami tego typu, w których autor przedstawia swoją jedyną słuszną wizję życia (lub czegokolwiek innego), opartą wyłącznie na własnych obserwacjach, niepopartych nauką, badaniami, statystyką itp. Czytając, miałam wrażenie, że autorka "Sztuki prostoty" momentami sama sobie przeczy. Poza tym niektóre jej zalecenia (szczególnie żywieniowe) wydają mi się nie do końca uniwersalne, a wręcz w przypadku niektórych osób szkodliwe. Z drugiej jednak strony nie da się zaprzeczyć, że część przemyśleń autorki inspiruje, zmusza do zastanowienia nad własnym życiem, a to może prowadzić do daleko idących zmian na lepsze.

Nie przepadam za poradnikami tego typu, w których autor przedstawia swoją jedyną słuszną wizję życia (lub czegokolwiek innego), opartą wyłącznie na własnych obserwacjach, niepopartych nauką, badaniami, statystyką itp. Czytając, miałam wrażenie, że autorka "Sztuki prostoty" momentami sama sobie przeczy. Poza tym niektóre jej zalecenia (szczególnie żywieniowe) wydają mi się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wiele obiecywałem sobie po tej książce. Liczyłem na rodzaj uporządkowania codziennych działań, na jakieś otrzeźwienie w stosunku do otaczającej rzeczywistości. Po pierwszych, obiecujących rozdziałach, wpadamy do kotła miliona rad na temat mycia pod prysznicem, piłowania paznokci etc, aby za chwile pogrążyć sie w pseudopsychologicznym bełkocie na temat higieny umysłu, afirmacji, konfirmacji i autokreacji. Milion rad dla ciała i duszy - tygodnia zbraknie, żeby część z nich zastosować w praktyce, a autorka oczekuje, że będzie to twoja codzienna praktyka. Milion rad na temat szczęśliwego życia, a słowo „mąż” i „żona” nie pada ani razu. „Dziecko” i „rodzina” RAZ, i to w jakimś bardzo ogólnym kontekście. Jak mam skorzystać z tej książki??
Tytuł rozdziału: „Czytaj ile tylko sie da”, w którym za chwilę dostajesz poradę, żeby nie czytać zbyt wiele, bo to cię pozbawia energii - tego typu rady. Ubawiła mnie też nawet stwierdzeniem, że do prostego życia wystarczy ci 7 wierzchnich okryć i tyleż samo par butów. Resztę wywal. Albo: nie trać czasu na chodzenie do teatru, a pracuj tylko na pol etatu. W ramach dążenia do doskonałości doceniłeś dobre gatunkowo kawy i pijesz tylko wysokogatunkowe arabici? Żeby to bardziej docenić (tylko po co) pij przez tydzień rozpuszczalną!

Autorka zamiast upraszczać, zgodnie z deklaracją zawartą w tytule, komplikuje ci życie.
Wziąłem z tej książki to, co mi się przyda. Jest kilka celnych puent i „bonmotów”, ale to są wyjątki w zalewie bełkotu.
Męcząca pozycja. Dla bardzo zagubionych, nie umytych osób. Choć i tak wątpię czy im pomoże.
Tłumaczenie dobre, wiec gwiazdek w ocenie ni mniej ni więcej tylko dwie.

Andrzej.

Wiele obiecywałem sobie po tej książce. Liczyłem na rodzaj uporządkowania codziennych działań, na jakieś otrzeźwienie w stosunku do otaczającej rzeczywistości. Po pierwszych, obiecujących rozdziałach, wpadamy do kotła miliona rad na temat mycia pod prysznicem, piłowania paznokci etc, aby za chwile pogrążyć sie w pseudopsychologicznym bełkocie na temat higieny umysłu,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To nie jest pierwsza książka dotycząca tematu minimalizmu, którą przeczytałam, gdyż temat jest mi bardzo bliski, staram się go wcielać, teraz właściwie szukam tylko różnych podejść i opinii. Stąd wiedziałam, czego się spodziewać, lecz nie spodziewałam się takiej formy. Predestynującej do wyrafinowanej interpretacji wprost z serca filozofii Zen, a niestety nadętej miejscami nie do pojęcia: np. jeśli nie kupisz najdroższej możliwej kanapy z najlepszych mateariałów, to nie będziesz prawdziwie minimalistą, gdyż zabraknie ci wymaganego stylu, więc nie kupuj lepiej żadnej, niżbyś miał kupić średnią (sic!). A najlepiej to rzuć pracę, lub przynajmniej przejdź na część etatu, bo harówa stoi w sprzeczności z minimalizmem, bo przecież pościg za pieniądzem jest fuj!
Bufonowate i nadęte, być może akurat dla bogatych, znudzonych przepychem snobów.

To nie jest pierwsza książka dotycząca tematu minimalizmu, którą przeczytałam, gdyż temat jest mi bardzo bliski, staram się go wcielać, teraz właściwie szukam tylko różnych podejść i opinii. Stąd wiedziałam, czego się spodziewać, lecz nie spodziewałam się takiej formy. Predestynującej do wyrafinowanej interpretacji wprost z serca filozofii Zen, a niestety nadętej miejscami...

więcej

mniej

Pokaż mimo to