Trzeba wiedzieć po jaką literaturę się sięga -i nie jojoczyć

Trzeba wiedzieć po jaką literaturę się sięga -i nie jojoczyć

Interesujący temat okropnie opisany.
Nie wiem skąd pomysł autorki, żeby w niektórych przypadkach posługiwać się językiem tak dosadnym i wulgarnym, że aż ociera się o rynsztok. Przyznaję, że ja byłam tym zniesmaczona i po dobrnięciu do ostatniej strony powiedziałam sobie: "Nigdy więcej!". Niestety dla p. Watały, ale ja od literatury nawet nie najwyższych lotów oczekuję języka poprawnego i powszechnie akceptowanego, a niektóre z fragmentów jej książki zwyczajnie wprawiały mnie w zażenowanie i czułabym się mocno zawstydzona, gdybym chciała/musiała je komuś zacytować.
Niektóre historie były mi już znane, ale inne stanowiły nowość i mogłyby być pasjonującą lekturą, gdyby nie ten nieszczęsny język, który razi, zniesmacza i przeszkadza w czytaniu...
Poza stylem, w jakim napisano tę pozycję nie do końca zadowolona jestem też z tematycznych przeskoków i powtórzeń. Przez to całość wydała mi się dość chaotyczna pomimo podziału na rozdziały.
Jest to moje pierwsze spotkanie z tą pisarką i jest ono na tyle niezadowalające, że naprawdę głęboko się zastanowię przed zakupem jakiejkolwiek kolejnej pozycji z jej bogatego dorobku.

Interesujący temat okropnie opisany.
Nie wiem skąd pomysł autorki, żeby w niektórych przypadkach posługiwać się językiem tak dosadnym i wulgarnym, że aż ociera się o rynsztok. Przyznaję, że ja byłam tym zniesmaczona i po dobrnięciu do ostatniej strony powiedziałam sobie: "Nigdy więcej!". Niestety dla p. Watały, ale ja od literatury nawet nie najwyższych lotów oczekuję...

No co tu dużo dodać. Spojrzenie na królewskie sprawy od strony łóżka. Momentami nudnie, momentami monotonnie, ale zarazem dużo ciekawych i nietypowych faktów. Książka nie urywa ale jakoś beznadziejna też nie jest. Po prostu Dobra. Jak ktoś lubi takie tematy historyczne "zza kulis" to na pewno znajdzie coś dla siebie.

No co tu dużo dodać. Spojrzenie na królewskie sprawy od strony łóżka. Momentami nudnie, momentami monotonnie, ale zarazem dużo ciekawych i nietypowych faktów. Książka nie urywa ale jakoś beznadziejna też nie jest. Po prostu Dobra. Jak ktoś lubi takie tematy historyczne "zza kulis" to na pewno znajdzie coś dla siebie.

Książki historyczne raczej nie znajdują uznania wśród szerokiego grona czytelników. O tym, co było, lubią dowiadywać się tylko nieliczni, bo wymyślne powieści o miłości są o wiele ciekawsze, aniżeli nazwiska władców, daty, przebieg wojen czy też opis dynastii. Mówiąc o przeszłości, zazwyczaj przedstawiane są sylwetki władców. Czasami można dowiedzieć się o nich czegoś interesującego, ale zazwyczaj są to informacje, które raczej nie wywołują wielkiej sensacji. Co innego, kiedy mowa o ich sprawach łóżkowych… No właśnie. O seksie w królewskich alkowach nie uczą w szkole. Nie przeczytamy o nim także w przeciętnej literaturze historycznej. Elwira Watała, autorka wielu książek podejmujących kontrowersyjne tematy, ma do zaoferowania coś, co może wzbudzić zainteresowanie niejednej osoby. „Seks w królewskich alkowach” to książka, która prowadzi wprost do sypialni potężnych władców, gdzie przez dziurkę od klucza można dowiedzieć się o wielu niezwykle ciekawych sprawach. Jak zatem wyglądało życie słynnych królów, kiedy w grę wchodzi ta erotyczna strona ich codzienności?

Władcy, chociaż poważani i znani, mieli takie same potrzeby, jak inni ludzie. Każdy z nich niósł przez życie swoje słabości, problemy i bóle. Na kartach książki Elwiry Watała poznajemy więc sylwetki słynnych królów czy też rządzących kobiet, a takowe bywają naprawdę różnorodne. Jak się okazuje, nie każdy władca miał bowiem to, czego pragnął. Możemy więc spotkać tutaj przykładowo ludzi uzależnionych od seksu. Jedni znajdują zaspokojenie w nieformalnych związkach, inni żyją w cierpieniu niezadowoleni ze swojego małżeństwa. Są impotenci, homoseksualiści czy też i tacy, którzy współżyją w ubraniu, mając zaledwie wykonany w materiale otwór zezwalający na zbliżenie. W tej książce nie brak dziwaków, bo któż przykładowo pragnie, by pochować go po śmierci w nocnej koszuli! Czytelnik poznaje więc tych, o których już słyszał nieraz, z nieco innej strony, bo jak się okazuje, niektórzy starannie ukrywali swoją drugą twarz. Jakie skandaliczne rozrywki bawiły tych, od których decyzji zależały losy całego kraju? Czy życie erotyczne ludzi z przeszłości było inne, aniżeli teraz? Czy seks mógł mieć wpływ na istotne postanowienia władców, które potem wpływały na dzieje państwa?

„Seks w królewskich alkowach” to książka, która wprowadza czytelnika w tematy, o których raczej się nie wspomina. Czasami można natknąć się w Internecie na jakieś wzmianki dotyczące ekscentrycznych upodobań słynnych ludzi. Tutaj mamy cały zbiór sylwetek tych, o których można dowiedzieć się czegoś interesującego. Napoleon III, Franciszek I, Zygmunt August czy Henryk IV – to zaledwie jedni z wielu, którym Elwira Watała zerwała okrycie i obnażyła przez czytelnikiem sekrety, które z pewnością nie miały ujrzeć światła dziennego. I można się zdziwić, że niejednokrotnie tak ważną rolę odegrała zwykła, maleńka dziurka od klucza… Gdyby nie ona, o wielu rzeczach nie mielibyśmy okazji dowiedzieć się do dziś. Czym jest „in vitro w alkowie” pewnego władcy? Który z rządzących był wielkim erotomanem? Czy można było umrzeć od przedawkowania afrodyzjaków i które z żon słynnych królów zostały odtrącone?

Autorka książki, mieszkanka Gliwic urodzona w Rosji, doszukała się wielu skandalicznych informacji, które przedstawiła w owej książce. Chociaż można by było powiedzieć, że mowa tutaj o literaturze historycznej, „Seks w królewskich alkowach” to lektura, w której raczej nie spotkamy akademickiego języka. Pani Elwira posługuje się narracją bardzo przyziemną, niejednokrotnie nawet potoczną, co jedni mogą uznać za wadę, ale dla mnie była to zaleta. Pojawiają się kolokwialne zwroty, które w całą treść wprowadzają nieco humoru, a dzięki temu poznajemy autorkę od tej żartobliwej strony jej charakteru. To, co być może mi przeszkadzało, to jednak spora ilość powtórzeń, ponieważ bywało tak, że ta sama informacja została przytoczona w kilku miejscach. Niemniej jednak całość dostarczyła mi wielu wrażeń, bo pani Elwirze udało się mnie niejednokrotnie zaskoczyć.

Czyż i Was nie interesuje życie władców od tej erotycznej strony? Ja już miałam okazję dowiedzieć się o nich czegoś, o czym dotąd nigdy nie miałam pojęcia. Książkę polecam ludziom ciekawym świata. Tym, którzy chcą brnąć w głąb sensacyjnych informacji, o których często się nie mówi. Uprzedzam, że książka nie jest sztywną, naukową publikacją, bo ci, którzy tego oczekują, mogą się rozczarować. Zaś ciekawi skandalicznych historii czytelnicy z pewnością znajdują tutaj coś dla siebie. Ja ze swej strony polecam i myślę, że jeszcze sięgnę po inne książki tejże autorki.

Książka w 2013 roku została wydana przez wydawnictwo: Videograf S.A.
Nowa okładka i recenzja na moim blogu: http://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2015/01/seks-w-krolewskich-alkowach-elwira-wataa.html

Książki historyczne raczej nie znajdują uznania wśród szerokiego grona czytelników. O tym, co było, lubią dowiadywać się tylko nieliczni, bo wymyślne powieści o miłości są o wiele ciekawsze, aniżeli nazwiska władców, daty, przebieg wojen czy też opis dynastii. Mówiąc o przeszłości, zazwyczaj przedstawiane są sylwetki władców. Czasami można dowiedzieć się o nich czegoś...

Temat wdzięczny , ale specyficznie opisany przez autorkę.
1. Chaos tematyczny (przeskoki tematyczne , powtórki wątków)
2. Wulgarny język (pomimo cytatów autorka przesadziła, jakby upajała się plebejskim językiem.)
3. Oprócz wulgaryzmów autorka stosuje "wstawki" młodzieżowe/współczesne (i to już przesada-pisanie że Ludwik ..... np. leci sobie w kulki nie pasuje)
Wolałbym kilka opisanych w sposób rzetelny, najbardziej charakterystycznych postaci niż ten dość wielowatkowy przekrój historyczny w wykonaniu autorki.

Temat wdzięczny , ale specyficznie opisany przez autorkę.
1. Chaos tematyczny (przeskoki tematyczne , powtórki wątków)
2. Wulgarny język (pomimo cytatów autorka przesadziła, jakby upajała się plebejskim językiem.)
3. Oprócz wulgaryzmów autorka stosuje "wstawki" młodzieżowe/współczesne (i to już przesada-pisanie że Ludwik ..... np. leci sobie w kulki nie pasuje)
Wolałbym...

Królewskie alkowy i ich sekrety od zawsze były tematem, który wzbudzał ciekawość i niemałą sensację. O życiu erotycznym wielkich władców krążyło wiele historii, bardziej lub mniej prawdopodobnych. Powstały dziesiątki filmów i powieści na ten temat, jednak nie zawsze przedstawiony obraz odpowiadał prawdzie, gdyż zarówno w kinie jak i beletrystyce rządzi fikcja. Pozycji popularnonaukowych na ten temat nie brakuje, toteż kiedy w mojej bibliotece pojawiła się książka Elwiry Watały "Seks w królewskich alkowach", skusiłam się na jej wypożyczenie.

Już od pierwszych stron (a nawet zdań!) specyficzny język i styl zwróciły moją uwagę. Owszem, temat może nie należy do najpoważniejszych, ale sposób, w jaki został on zaprezentowany z początku trochę mnie raził, a z każdą kolejną stroną szokował i zniesmaczał coraz bardziej. W zamierzeniu Autorki, styl narracji miał być połączeniem gawędy i akademickiego (sic!) wywodu... Chyba nie do końca jej się to udało. Cały tekst przesycony jest potocznymi, dosadnymi i często wulgarnymi sformułowaniami. Autorka wielokrotnie odwołuje się do dość pikantnych fragmentów wszelakich powieści erotycznych. Z upodobaniem wręcz cytuje panią Jelinek, wybierając z jej utworów najbardziej zniesmaczające opisy scen łóżkowych. Dla osób, podobnie jak ja, nie znających twórczości tej Noblistki, taka "rekomendacja" może skutecznie zniechęcić do zapoznania się z jej dorobkiem...

Wrócmy jednak do pozycji pani Watały. Nie tylko styl i język przywracają tu o zawroty głowy. Rażą także liczne powtórzenia czy nieścisłości - czasami Autorka podaje sprzeczne informacje, robi błędy w datach i sporo literówek. W niektórych miejscach mamy takie kwiatki jak: Karol U (zamiast II),czy Olivier zapisany jako: 01ivier... Trochę to przypomina niedokładną konwersję z pliku typu pdf na doc.

Książka niestety mnie zawiodła. Jako pozycja popularnonaukowa (czy raczej pseudonaukowa) nie spełnia oczekiwań. Przeczytałam do końca, jednak nie powiem, abym była o wiele bogatsza w wiedzę. Zabrakło mi tu usystematywania, konsekwentnej linii, która by wyznaczyła tok narracji. Zamiast tego mamy miejscami bezładny wywód, przetykany dygresjami, które zupełnie wytrącają nas z rytmu.

Lektura z gatunku ciężkich i męczących. Sposób, w jaki pani Watała zaprezentowała temat nie przypadł mi do gustu. Nie wiem, czy sięgnę po inne jej książki, choć na półce czeka historia córki Stalina. Może tamta okaże się bardziej strawna?

Królewskie alkowy i ich sekrety od zawsze były tematem, który wzbudzał ciekawość i niemałą sensację. O życiu erotycznym wielkich władców krążyło wiele historii, bardziej lub mniej prawdopodobnych. Powstały dziesiątki filmów i powieści na ten temat, jednak nie zawsze przedstawiony obraz odpowiadał prawdzie, gdyż zarówno w kinie jak i beletrystyce rządzi fikcja. Pozycji...

Moje drugie spotkanie z tą autorką. Nie pamiętałam już wrażeń z pierwszej, ale po tej, na pewno już do niej nie sięgnę. Straszny chaos i sporo pomyłek w datach.

Moje drugie spotkanie z tą autorką. Nie pamiętałam już wrażeń z pierwszej, ale po tej, na pewno już do niej nie sięgnę. Straszny chaos i sporo pomyłek w datach.

To moje drugie spotkanie z twórczością p. Watały i z żalem muszę przyznać, że wcale nie bardziej udane. Przy lekturze jej poprzedniego dzieła miałam wiele obiekcji, ale myślałam, iż autorka będzie uczyć się na własnych błędach i weźmie wszelkie krytyczne uwagi do serca. Myliłam się.

Znowu jest bardzo niechlujne, chaotycznie - ot, bez ładu i składu. Pozorny podział książki na podrozdziały wcale sprawy nie załatwia, zwłaszcza że kilka historii jest powielanych na dalszych kartach publikacji. Liczne błędy merytoryczne i pomyłki w materii historycznej także tego "dzieła" nie obronią. Styl i silenie się na rubaszność pozostawiają wiele do życzenia, bo chwilami ociera się to rynsztok a nie poważną publikację. No ale jako godną uwagi pozycję dyskwalifikuje oprócz tego wszystkiego fakt, iż autorka nie podała źródeł. Chyba że mam w takich kategoriach traktować bibliografię - wtedy wygląda mi to na pracę odtwórczą i zwykłe lenistwo: bo autorzy z pewnością z jakichś materiałów korzystali i można było się z nimi zapoznać.

To moje drugie spotkanie z twórczością p. Watały i z żalem muszę przyznać, że wcale nie bardziej udane. Przy lekturze jej poprzedniego dzieła miałam wiele obiekcji, ale myślałam, iż autorka będzie uczyć się na własnych błędach i weźmie wszelkie krytyczne uwagi do serca. Myliłam się.

Znowu jest bardzo niechlujne, chaotycznie - ot, bez ładu i składu. Pozorny podział książki...

Pani Watała chyba się trochę pogubiła.Jest to najgorsza jej książka jaką czytałam. Spokojnie mogłaby byc napisana na 100 stronach, gdyż powtórzeń jest w niej od liku..na jednej stronie pisze o czymś, by za 10 stron napisac o danym królu dokładnie to samo, tylko ubierając w inne słowa lub ba, nawet w te same słowa. W książce jest też dużo sprzeczności. Nie byłam w stanie zapamiętac wszystkich "postaci", bo tego to się chyba nikt nie doliczy, ale jedna sytuacja zapadła mi w pamiec. Kończąc pewien rodział Pani Watała pisze, że król taki i taki nie kochał swoich dzieci, po czym rozpoczyna drugi rozdział od zdania, że ten sam król bardzo je kochał..No to w końcu jak?Dziękuję bardzo, nie dotrwałam do końca tak mnie zmęczył "Seks w królewskich alkowach"

Pani Watała chyba się trochę pogubiła.Jest to najgorsza jej książka jaką czytałam. Spokojnie mogłaby byc napisana na 100 stronach, gdyż powtórzeń jest w niej od liku..na jednej stronie pisze o czymś, by za 10 stron napisac o danym królu dokładnie to samo, tylko ubierając w inne słowa lub ba, nawet w te same słowa. W książce jest też dużo sprzeczności. Nie byłam w stanie...

Interesująca, aczkolwiek napisana bardzo chaotycznie.

Interesująca, aczkolwiek napisana bardzo chaotycznie.