Książka ma się lepiej , niż jej tytuł; ale autorka postawiła na akcję, która rozwija się w zawrotnym tempie.
Dużo się dzieje, ale nic nie jest dopieszczone, wszystko pobieżne , jednak ciekawe dialogi są na plus, ach, jest jeszcze parę wzruszających momentów, gdzie łezka w oku , mi się pojawiła.
Ale ja już tak mam.

Książka ma się lepiej , niż jej tytuł; ale autorka postawiła na akcję, która rozwija się w zawrotnym tempie.
Dużo się dzieje, ale nic nie jest dopieszczone, wszystko pobieżne , jednak ciekawe dialogi są na plus, ach, jest jeszcze parę wzruszających momentów, gdzie łezka w oku , mi się pojawiła.
Ale ja już tak mam.

Niewolnica trochę mnie rozczarowała,spodziewałam się tego napięcia znanego mi z Burzy ale tu go trochę brakowało.Ogólnie rzecz biorąc nie jest to zła książka,wprowadza nas w historię figurki Tańczącego na wietrze i opowiada jak wpływała ona na losy bohaterów powieści.I wyjaśnia,w jaki sposób trafiła do Francji.Nie jest to zła książka,choć bohaterowie nie przypadli mi specjalnie do serca,prawdziwsi byli ci z Burzy...

Cytat:
-Ten sam Lorenzo Vasaro,który ofiarował Tańczącego na Wietrze królowi Francji,osiedlił się w Grasse i tam zaczął uprawiać kwiaty dla potrzeb przemysłu perfumeryjnego.Powodziło mu się doskonale,lecz nigdy się nie ożenił,a przed śmiercią zapisał Vasaro Catherine Andreas,córce przyjaciela,Lionella Andreasa.Zastrzegł,że majątek ma przechodzić z najstarszej córki na najstarszą córkę i obwarował to jedną klauzulą:że to dziecko płci żeńskiej ma pozostać przy nazwisku Vasaro nawet po zamążpójściu i ma nosić imię Caterina lub odmianę tego imienia.

To chyba sporo mówi o jego uczuciach...
Bohaterka,Sanchia do słabych nie należała,jednak to jej poddaństwo w stosunku do Liona (przynajmniej początkowe) nie do końca mi odpowiadało.Wiem,że była niewolnicą i była uczona pokory i pogodzenia się z losem,jednak innymi manipulowała z łatwością.Tylko z Lionem nie dawała sobie rady...

Niewolnica trochę mnie rozczarowała,spodziewałam się tego napięcia znanego mi z Burzy ale tu go trochę brakowało.Ogólnie rzecz biorąc nie jest to zła książka,wprowadza nas w historię figurki Tańczącego na wietrze i opowiada jak wpływała ona na losy bohaterów powieści.I wyjaśnia,w jaki sposób trafiła do Francji.Nie jest to zła książka,choć bohaterowie nie przypadli mi...

Wracam czasem do tej książki ,bo ją najzwyczajniej lubie .Romans -banalne . Wydawałoby sie,ze tak. W realistycznie nakreslonym tle historycznym niby nic niezwykłego ,ze mozna było posiadać niewolnice. Mozna było robic z nia co sie chcialo,używać w dowolny sposob , wykorzystac , narazic nawet na śmierć.Nic wtedy nadjzwyczajnego . A jednak... Na poczatku relacja, jaka łączy Pana i jego niewolnice jest prosta. Pan kaze ona robi. Klamra spinająca ta opowieśc jest posążek Tańczącego na wietrze , który dla własciciela znaczy więcej niz ludzkie życie. Wszystko zmienia sie pod wpływem uczucia, jakie zaczyna bardzo wolno kiełkowac w Lionie Andreasie do niewolnicy Sanchi . Sanchia to dziewczyna dzika , nieokiełznana zdolna do uczucia i poświecenia dla np rodzeństwa. Dla zapewnienia im przyszłości jest w stanie zrobic wszystko . Punktem zwrotnym ksiązki staje sie jednak to ,ze zdaje sobie sprawe ,ze jej Pan nad nia ,nad jej życie przedłozył figurkę .Zrozumiała,ze układ zawarty z niewolnica nie liczy sie. Zostawił ja w lochach wroga na tortury i pewna śmierc. Od tego momentu juz nie jest niewolnica .Po prostu tego nie akceptuje. Nie obchodzi ja co sie z nia moze stac -ona z tym skonczyła.
" - Nie... nie dotrzymałeś słowa. Zacisnął zęby.
- Wiem. - Otoczył ją ramieniem. - Ale jestem już przy tobie i zaopiekuję się tobą. Zawsze będę się tobą opiekował.
Próbowała potrząsnąć głową.
- Za późno."
To jest własnie to co urzekło mnie w tej ksiązce .Oczywiście fabuła toczy sie dalej , bohaterów przybywa , kłopoty sie pietrza , ale relacje raz przełamane juz nie daja sie naprowadzic na poczatkową zależność. Sanchia nie czuje sie niewolnica i nikt nie jest wstanie tego zmienic chyba ze...I tu odsyłam do książki:-)

Wracam czasem do tej książki ,bo ją najzwyczajniej lubie .Romans -banalne . Wydawałoby sie,ze tak. W realistycznie nakreslonym tle historycznym niby nic niezwykłego ,ze mozna było posiadać niewolnice. Mozna było robic z nia co sie chcialo,używać w dowolny sposob , wykorzystac , narazic nawet na śmierć.Nic wtedy nadjzwyczajnego . A jednak... Na poczatku relacja, jaka łączy...

"Niewolnica" to historia trudnej miłości niewolnicy Sanchii i Liona Andreasa, który kupił ją, gdy przekonał się, jak zręczną jest złodziejką. Miała ukraść dla niego jedynie klucz, aby mógł odzyskać skradzioną mu wcześniej statuetkę Tańczącego na Wietrze. Sytuacja jednak skomplikowała się, gdy podczas ucieczki Sanchia wpadła w ręce Demariego, człowieka, dla którego niewolnik nic nie znaczy.
Bardzo dobry styl, który wciąga natychmiast i nie pozwala się oderwać. Poza głównym wątkiem - miłości niewolnicy i pana, pojawiają się równie ciekawe wątki poboczne: skryta miłość Lorenza i Catheriny oraz postać Bianki, która scala wszystkich bohaterów. Autorka nakreśliła i wykorzystała niezwykle realne tło historyczne powieści, co sprawia, że że historia ta może wydawać się czytelnikowi całkowicie prawdziwa.
Polecam serdecznie. Z pewnością jeśli raz zapozna się ktoś z historią Tańczącego na Wietrze, sięgnie po książki opisujące dalsze losy tej statuetki.

"Niewolnica" to historia trudnej miłości niewolnicy Sanchii i Liona Andreasa, który kupił ją, gdy przekonał się, jak zręczną jest złodziejką. Miała ukraść dla niego jedynie klucz, aby mógł odzyskać skradzioną mu wcześniej statuetkę Tańczącego na Wietrze. Sytuacja jednak skomplikowała się, gdy podczas ucieczki Sanchia wpadła w ręce Demariego, człowieka, dla którego niewolnik...

Strasznie wciągająca książka ;d Polecam !

Strasznie wciągająca książka ;d Polecam !

Czy naprawdę trzeba wzniecać zarazę która zabija żonę głównego bohatera, aby on i główna bohaterka mogli być razem? przesada.

Czy naprawdę trzeba wzniecać zarazę która zabija żonę głównego bohatera, aby on i główna bohaterka mogli być razem? przesada.

Nic specjalnego

Nic specjalnego

Czytałam tą książkę 20 lat temu.
Lekki romans historyczny, do poczytania do poduszki. Spor seksu , zwrotów akcji i fajni bohaterowie. No i moja ukochana epoka : włoskie odrodzenie.

Czytałam tą książkę 20 lat temu.
Lekki romans historyczny, do poczytania do poduszki. Spor seksu , zwrotów akcji i fajni bohaterowie. No i moja ukochana epoka : włoskie odrodzenie.